Esta galega pon a durmir a moitos pais

Tamara Rivas Núñez
TAMARA RIVAS A Coruña

FERROL CIDADE

CESAR TOIMIL

A enfermeira Rosa Rojano coñece moi ben como funciona o soño infantil e axuda aos máis pequenos a durmir de xeito independente, algo que lles beneficia tanto a eles como ás súas familias. Pero advirte aos pais que o camiño para logralo é longo e require esforzo

20 feb 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

É enfermeira e o salvavidas de multitude de pais que entraran nunha espiral de frustración, abafo e cansazo da que non sabían saír. Con todo, a axuda que Rosa Rojano (Ferrol, 1985) préstalles só ten que ver, en parte, coa súa profesión. Como moitas outras enfermeiras estivo durante anos saltando dunha especialidade a outra, o que lle permitiu ter contacto e adquirir coñecementos de diferentes ramas sanitarias, entre elas a pediatría. E foi aí onde observou como a falta de soño nos nenos pode chegar ata o punto de alterar o benestar familiar. O mundo do soño infantil, con toda a súa idiosincrasia, atrapouna, e empezou a formarse neste campo ata chegar a formar parte do Gentle Sleep Coach, unha das comunidades máis importantes deste ámbito, que conta co primeiro e máis extenso programa profesional de adestramento e certificación en asesoría do soño.  

A finais do 2019 puxo en marcha Educa e Dorme, desde onde asesora a pais -e xa van máis de douscentos- que teñen que facer fronte a diferentes situacións vinculadas co soño dos seus fillos: dificultades para durmir, nenos que necesitan contacto continuo, rutinas desajustadas, infinidade de espertares nocturnos… «O problema defíneo cada familia. O que para uns é durmir mal, para outros, con todo, é máis que aceptable. Eu axúdolles a lidar e a mellorar situacións ante as que non saben como actuar», explica a especialista en soño infantil.

Ensinar a durmir é un proceso longo, que require esforzo, paciencia e ser consciente do que se está facendo, pero unha vez que se logra o obxectivo, as dificultades do camiño tenden a desaparecer. Rosa Rojano non se atribúe o mérito, considera que «é ao cento por cento dos pais. Eu só estou detrás guiándolles e dándolles apoio». E aínda que hai quen se mostran escépticos nun principio, ao final do proceso acaban soltando da súa boca frases como: «Cambiáchesme a vida» ou «parece que teño outro fillo».

«O mérito é ao cento por cento dos pais. Eu só estou detrás guiándolles e dándolles apoio»

A súa axuda consiste en elaborar plans de soño persoais con pautas e recomendacións que incumben aos horarios, sestas, rutinas e todo aquilo que sexa necesario para que os nenos aprendan a durmir de xeito independente, e que ademais, establécense en función das necesidades de cada familia. «É normal que se levas unha hora escoitando ao teu fillo chorar, métalo na túa cama para que se acougue», recoñece, pero nos seus plans aposta por acompañalos no proceso de aprendizaxe e sinala, neste sentido, a importancia de «saber diferenciar se é un pranto de frustración e enfado porque a súa nai está a facer algo diferente que non lle gusta, ou se é un pranto de inquedanza e soidade».

Están enfocados para bebés a partir dos seis meses -aos catro xa se poden fomentar certos hábitos para tratar de establecer unha boa hixiene do soño-, pero «pódese recibir asesoramento sempre que a dinámica familiar se vexa afectada ou os pais síntanse incapaces de xestionar a situación».

«O ideal é que se deiten sobre as oito e espértense sobre as sete»As expectativas, ás veces pouco realistas, e o intentar que sexan os máis pequenos os que teñan que adaptar as súas rutinas ao día a día da familia, cando en realidade debese ser ao contrario, son erros dos máis frecuentes. «Non pasa nada porque un día que che quedaches ata tarde nunha terraza dúrmase no carro, pero a súa rutina non pode ser que se durman tarde a diario», comenta. Rosa cre que «o ideal é que se deiten sobre as oito da tarde e espértense sobre as sete, e iso pódese conseguir ben».

 GRANDES MITOS

Existen dous grandes mitos vinculados co soño infantil e que case se converteron en verdades universais. Dúas frases que practicamente todos os pais escoitaron nalgún momento no que, inxenuos deles, mostraron algún síntoma de debilidade ante a sociedade tras pasar unha ou varias noites malas co seu fillo. A primeira: canto menos durma polo día, máis durmirá pola noite. «É falso. Os nenos teñen que durmir o necesario e adecuado para a súa idade e que as sestas ademais estean ben situadas durante o día para que durman ben pola noite», esgrime. E a segunda: dálle un biberón ben cargado de cereais e durmirá do tirón. «É un parche. Se nós nos tomamos un cocido e metémonos na cama poida que caiamos rendidos, pero ás tres horas o estómago empezará a resentirse. Pois aos nenos lles pasa igual», asegura a coach do soño.

Outra das cuestións que xoga en contra dos pais é o descoñecemento de como os fitos do desenvolvemento dos nenos, cousas tan simples para nós como poden ser o darse a volta ou o empezar a camiñar, ou as regresións, momentos nos que un pequeno que durmía ben deixa de facelo sen aparente explicación, poden afectarlles á hora de conseguir ou manter rutinas saudables de soño. «A información empodera e o coñecer todas estas cuestións e saber como actuar ante elas evita frustracións innecesarias dos pais», conclúe.