Alumnos, profesores e persoal laboral brindaron unha emotiva despedida a Mari Carmen Rodríguez Beceiro, que se xubila tras 47 anos no centro
20 novs 2019 . Actualizado ás 09:53 h.Ela resistiu como puido, pero moitos dos que se reuniron para mostrarlle o seu afecto non puideron conter a emoción. E foi así, con moito cariño e algunha que outra bágoa, como quixeron despedir este martes, no Centro de Educación Especial Terra de Ferrol, a un dos grandes «referentes» do centro, a profesora Mari Carmen Rodríguez Beceiro, que se xubila tras 47 anos de traxectoria ininterrompida no colexio, dos cales 23 exerceu como directora (desde 1996 ata xuño deste 2019).
A ela o acto de despedida colleulle totalmente por sorpresa e por iso a súa cara de asombro foi maiúscula ao entrar pola porta da sala de xuntas para (supostamente) visitar unha exposición. En lugar diso, Mari Carmen Rodríguez Beceiro topouse cunha sala repleta de xente e unha mesa presidencial decorada con moitos recordos fotográficos e un cartel cunha mensaxe chea de recoñecemento e gratitude: «Por ter aprendido a arte de ensinar e exercela cada día, moitas grazas».
«Dedicación», «entrega» ou «esforzo» foron algunhas das palabras que lle dedicaron á profesora os organizadores da festa de despedida. E ela non puido evitar emocionarse ao escoitalas en boca de compañeiros como Beatriz Lorenzo ou Jesús Arias Miño, actual director do Terra de Ferrol, quen se referiu a Rodríguez Beceiro como «un exemplo de valores, pedagoxía e de entusiasmo».
Pouco antes da festa, sen sospeitar o que lle agardaba, Mari Carmen rebobinaba na súa memoria para retroceder ata os seus primeiros anos no centro, cando o Terra de Ferrol era aínda o Carmen Polo. «Entrei no 72, pouco despois da inauguración, e xa por aquel entón me pareceu un centro moi bonito, moi adaptado ás necesidades dos alumnos e con bastantes recursos para atendelos», explica Beceiro, quen estudou Maxisterio, Pedagoxía Terapéutica e Audición e Linguaxe.
Sendo directora viviu a disgregación do Carmen Polo en dous centros -o actual Terra Ferrol (para menores de 21 anos) e o Souto de Leixa (para maiores desa idade)- e tamén baixo o seu mandato impulsáronse proxectos de educación ambiental como os de Voz Natura, dos que sempre foi unha gran entusiasta.
Agora que lle toca dicir adeus aos seus alumnos -«nenos que logran engancharche porque son moi cariñosos e especiais»-, a profesora mira á xubilación con ganas de tomarse a vida con máis tranquilidade, pero sen intención de apearse do tren. «Quero seguir ligada a este mundo da educación especial, colaborando co centro no que poida, ou con algunha asociación, pero sempre no campo de batalla».