A nova vida do tren de vía estreita

A. F. C. ORTIGUEIRA / LA VOZ

FERROL CIDADE

JOSE PARDO

A maioría dos usuarios coñeceron onte un cambio que ven con esperanza, porque se axusta máis á súa día a día

05 feb 2019 . Actualizado ás 18:21 h.

José Amador Varela, ortegano de 39 anos, apenas pasou frío na estación de Ortigueira mentres agardaba á súa nai. O tren chegou «puntualísimo», como xa case non lembraba Piedade Martínez, de 69 anos. «Cando cumpre o horario, é ideal», opina esta muller, que se move con frecuencia entre Ortigueira e Ferrol. Este tramo do ferrocarril de vía estreita, o vello Feve, hoxe dependente de Renfe e Adif (infraestrutura), estreaba frecuencias onte. Os cambios comezaron o domingo, pero o luns foi o primeiro día laborable con saídas da vila ortegana ás 6.35 horas -coa sorpresa das pintadas, nun lateral dos dous vagóns-, ás 11.05 e ás 18.40; e á inversa, ás 9.35, 14.45 e 20.05.

A maioría dos usuarios ignoraban a existencia dun tren tan madrugador, que permitirá a moitos ir e vir na mesma xornada. «Pero estamos á metade do curso, co piso alugado e non podes romper con todo dun día para outro», comentaban dúas mozas universitarias da zona. O viveirense Andrés Díaz, que cursa un máster no campus ferrolán, lamentaba que a mellora non alcance A Mariña lucense, ou polo menos a súa cidade, «porque un tren a esa hora facilitaría a chegada a Ferrol e tamén as ligazóns para ir cara á Coruña».

Na estación de Ortigueira unha cobradora da firma Logirail informaba os viaxeiros e emitía billetes. Unha parella de xubilados de Mera alegrouse de atopar o edificio aberto -co cambio de horarios hai persoal todo o día- para comprar o cartón. Hoxe teñen unha cita médica en Ferrol. Entre o persoal tamén se percibía onte certa esperanza. «Hai que tocar madeira, levamos un mes sen incidencias [nin avarías, nin atrasos, nin transbordos por estrada], un refacho moi bo, funciona todo. Interventores? Deberían vir pronto, axudan aos viaxeiros e ti vas máis despreocupado, non tes que parar en todos os apeadeiros, sabes onde se baixan», comentaba un maquinista.

José Luis Castrillón, xefe de estación en San Sadurniño, con 38 anos de oficio, corroborou o descoido dalgúns: «Cando chegaron xa pasara o tren [...]. De aquí saen, sobre todo, estudantes, aínda que moitos van a Pedroso [...]. Houbo épocas nas que se enchía xa aquí». «Ser ferroviario acabouse -sentenza, con añoranza-, agora é xente que traballa no ferrocarril». Á estación de Cerdido os novos horarios chegaron sen apenas tempo de que os veciños se decatasen. As vivendas en ruínas do outro lado da plataforma falan dun pasado mellor. A máquina de emisión de billetes non funciona. Iso si, as vías locen limpas en case toda a liña e os trens circulan con puntualidade británica.