O primeiro premio do sorteo de Nadal tocou só oito veces na provincia; en 2017 vendeuse lotería por 72,3 millóns de euros e este ano consignáronse 81,7
10 dic 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Algo de razón teñen quen se empeñan en que o Gordo sempre cae en Madrid (na provincia tocou en 92 ocasións) ou en Barcelona (57). O premio soñado pola maioría hase mostrado bastante esquivo coa Coruña. Desde 1812, cando se estreou o sorteo extraordinario de lotería de Nadal, o primeiro premio vendeuse aquí tan só oito anos, seis na cidade herculina -nos anos 1903, 1958, 1974, 2003, 2012 e 2014-; tres en Carballo -2007, 2012 e 2014-; e só un en Santiago (2007), Ferrol (1915) e Rianxo (2003). A fortuna sorriu algo máis no resto de premios que se reparten o 22 de decembro, cunha dotación económica inferior e de menor impacto social. «Como o Gordo non hai, ten máis repercusión se vendes catro décimos [1.600.000 euros de premio] que se dás cinco billetes do terceiro [2.500.000]», comenta un loteiro.
A sorte non vai parella ao gasto. No 2017, as administracións da provincia venderon 361.551,5 billetes para o sorteo de Nadal, o que equivale a 72.310.300 euros, un 4,78 % máis que o ano anterior e o 45,3 % do volume de toda Galicia. O desembolso medio por habitante situouse en 64,55 euros, seis puntos por amais da media da comunidade e só superado polos lucenses, con 67,01. Para este ano, Loterías consignou 81.741.280 euros (408.706,4 billetes) para a provincia coruñesa, o que equivale a 72,96 euros por habitante, de novo por amais da media de Galicia (66,26) e excedido unicamente por Lugo (76,02).
Cando faltan apenas dúas semanas para que volvan soar os bombos (o dos números e o dos premios), as vendas aceléranse nas 115 administracións de lotería da provincia -na cidade da Coruña hai 39; en Santiago , 13; e en Ferrol 7- e os 188 puntos de venda mixtos (situados en estancos, bares, quioscos e outros negocios), distribuídos por todo o territorio.
«Se non cae nun, cae en outro»
Case todo o mundo busca o seu número fetiche, coincida ou non coa estatística, que coloca ao 5 como a terminación máis agraciada (32 veces no Gordo), seguida do 4 e o 6 (27 cada unha); e relega aos últimos postos ao 1 (8), o 2 (13) e o 9 (16). A fortuna non sabe de pares ou impares e, como adoita chancear Fernando Pazos Quintela, loteiro compostelán, «se non cae nun, cae en outro».
«Póñome guapa todos os anos porque sempre creo que vou repartir o Gordo»
María Fernanda Quintela, administración número 10 de Santiago
María Fernanda Quintela (Santiago, 73 anos) criar entre boletos, no hoxe desaparecido bar Pichita. «Alí empezou o meu pai, nos anos 50, coa quiniela de fútbol. Agora estamos na rúa Santa Clara e desde hai 25 anos somos administración [a número 10 da cidade compostelá]; eu fíxenme cargo en 1988 e agora estás os meus fillos [Fernando Pazos, titular; e Jesús, socio]».
Desde fai un cuarto de século, no despacho Pichita fían a sorte aos números 55674, 02685 e 42187, os abonados máis veteranos. «Póñome guapa todos os anos porque sempre creo que vou repartir o Gordo -confesa María Fernanda-; ata agora non o demos, si quintos... No 2013 foi unha revolución, demos un quinto que se vendeu íntegro no colexio San Pelayo-Emma, tocoulle a moitísima xente, foi moi soado».
A representante da segunda xeración desta saga de loteiros santiagueses lembra «a cantidade de curiosos» que se achegaron pola administración para tratar de pescudar quen foran os afortunados. «E de paso facían unha bonoloto ou compraban un décimo para Reyes, o efecto nótase ao principio, con maior afluencia, pero a memoria é moi flojita». Se algo non esquecerá é a primeira vez que repartiu un premio en Nadal: «Creo que había dez cámaras de televisión e eu pensando ‘como a Presley', paseimo pipa, foi dos días máis felices».
Ao seu fillo Fernando (46 anos) contaxioulle o entusiasmo polo oficio, que aprendeu de neno selando a man os boletos. A revolución tecnolóxica facilitou o traballo: «Antes todo era manual e a noite do 21 de decembro estabamos ata a unha da madrugada coas devolucións, facendo copias e mandando faxes; agora todo se fai polo terminal electrónico». O ano pasado esgotou o 78155 (pola Constitución e Cataluña) e este ano agarda «ao tirón de última hora».
«Dar un premio é moita alegría, o subidón de ver a cara da xente, máis se son veciños»
Manuel Mahía, administración número 21 da Coruña
No 2014, a administración de lotería número 21 da Coruña, situada na avenida de Hércules, vendeu o primeiro premio do sorteo do Gordo. Manuel Mahía, á fronte do despacho desde 2011, repartiu dez boletos en portelo. «Dar un premio é moita alegría, o subidón de ver a cara da xente, máis se son veciños, como a maioría da xente á que lle tocou entón», resalta. Un desexo? «Que este ano saia o 15002 [esgotado desde fai uns vinte días], é o código postal do barrio [Monte Alto], conseguino, téñoo abonado e véndoo case íntegro aquí, coñezo a cada persoa que llo levou».
Desde que se fixo cargo do despacho de lotería, Mahía observa un incremento progresivo das vendas: «Cada ano imos a máis. A administración estaba algo abandonado e traballamos moito para recuperar clientes e gañar outros novos. El Gordo tamén terá axudado, ao ano seguinte nótase moito, pero despois estabilízase». A maioría dos clientes adquiren un décimo -«a xente maior xoga co medo a non recuperar os 20 euros e por iso moitos prefiren o sorteo de Reyes, porque hai tres terminacións para o reintegro»-, pero «hai moitos» que gastan 100 e ata 200 euros no mesmo número. «Case sempre é para intercambiar con alguén da familia ou con amigos, ou para repartir entre compañeiros de traballo». Por diante quedan dúas semanas intensas, pendente de vendas e devolucións. E agarrado á «ilusión» de acertar de novo co Gordo, que non volveu a sorrirlle á provincia desde o 2014.
«De non ser nas Pontes, o mellor que nos puido pasar é que tocase en Vilalba»
Belinda Bañobre, receptor mixto A Bombonería
Xa que non caeu nas Pontes, Belinda Bañobre Carballo (Inglaterra, 47 anos), alégrase de que o Gordo do 2017 tocase en Vilalba, a uns 20 minutos en coche. «É o mellor que nos puido pasar, repercutiu moitísimo nas vendas do sorteo de Reyes, porque aquí lle tocou a moita xente, un veciño comprara para toda a súa familia... Houbo colas, a xente dicía 'imos xogar porque é verdade que toca'», relata a titular do punto (ou receptor) mixto de loterías A Bombonería, na praza do Hospital.
O seu pai, Francisco Bañobre, Paco, fundou o negocio en 1984, cun posto de quinielas na LAREIRA de Endesa. Despois montaron o bar Paco e en 1996 trasladaron a lotería á súa actual localización, na Bombonería. Belinda incorporouse en abril de 2015, uns meses antes de que o azar deixase un bo tanto do sorteo do 22 de decembro. Do terminal saíron dez décimos do 92845, nada menos que o segundo premio. «Foi unha alegría para todos e un subidón», evoca. Correu a champaña e os veciños congregáronse no local para indagar sobre os galardoados.
Este ano aínda se percibe o impacto do Gordo vilalbés. «Ao principio, para mal, porque todo o mundo estaba a facer cola na administración de Vilalba [O Alcázar], pero agora estase vendendo moi ben», relata. A casualidade haa achegado a «números raros», como o 10007, que emitiu a máquina buscando un 7. «Á clienta non lle gustou, pegueino no portelo e é o que máis me piden; saquei outro, o 00017, e levoullo. Outro quería un 5 e apareceu o 77775, e agora chanceo coa xente 'lévache leste, atréveche'». Conta que moitos aceptan o reto: «Pois vouno levar».
Moitos ponteses adquiriron o 47366, «o número da casa» da Bombonería, que expendieron en participacións de cinco euros e en décimos -«oxalá toque, estaría moi repartido»-. Está esgotado. Para Reyes, outro 6, o 89366.