Algún de vostedes acordarase da celebración que tivemos nestas páxinas -que ata tomamos uns guarisnais- cando nos decatamos de que a corporación municipal comprara un sonómetro. Que ben, pensamos, os señores concelleiros escoitáronse a si mesmos e, á vista do malsonante resultado, terán decidido medir os decibeis para, polo menos, non facer tanto ruído que altere o soño dos veciños. Porque os plenos municipais, como é sabido, eran nocturnos, longos, tediosos, improdutivos e interminables. Non se puña fin cando se chegaba a acordos senón cando os señores políticos decaían por cansazo, aburrimento, fatiga ou soño. Ou todo ao mesmo tempo.
Agora sabemos que ao sonómetro acompañaralle o cronómetro. Ferrol, este noso Ferrol ilustrado, racional, científico e lóxico, non podía figurar nos anais do municipalismo como un Concello incapaz de medir o tempo. Sexa leste o tempo municipal, o tempo político, o tempo de repróchelos, do «e ti máis», da descualificación ou do enfrontamento partidario. Os plenos municipais terán data e hora, saberase cando empezan, de canto tempo disporán os señores portavoces para defender as súas posicións, e saberase cando deben finalizar. Acataranse as normas, similares ás doutros foros municipais e autonómicos, con disciplina e autocontrol, ou, na súa falta, estarán expostos a que o alcalde Suárez toque a campá cal señor Cicuta no 1,2,3 (¡como pasan os anos!). Porque o alcalde Suárez será, segundo parece, o medidor do tempo, tarefa nobre que recolle a tradición dos Antelo, pai e fillo, creadores de máquinas para reloxos de torre en toda Galicia e mesmo do mecanismo de reloxería do faro da Torre de Hércules. E a dos oficiais de derrota, custodios dos cronómetros mariños imprescindibles para o cálculo da lonxitude e o correcto posicionamento dos buques no mar. E a dos mariños dos CIC encargados de dar o «top» cos seus cronómetros para correr a milla e medir a velocidade que podería acadar o buque. Pero tamén poderá o alcalde Suárez aplicar (e aplicarse) aquel aforismo de Baltasar Gracián: o bo, se breve, dúas veces bo. O cronómetro municipal será, por todas estas razóns, unha peza crave no devir ferrolán. Mesmo poderá transcender á súa utilización nos plenos para medir, obxectiva e cientificamente, canto tempo transcorrerá ata que se free a sangría demográfica, arrómbese a praza de Armas, se avance na peonalización do centro histórico, póñase en valor Ferrol Vello ou se recupere a parcela do Sánchez Aguilera. Que xa vai sendo hora.