Ainhoa García López: «O hockey sobre patíns é espectáculo puro»

Manuel Arroyo Alves
M. Arroyo FERROL

FERROL CIDADE

CESAR TOIMIL

A exjugadora asturiana do Hostelcur Xixón, catro veces campioa de Europa, colabora desde o mes pasado co club ferrolán

21 may 2018 . Actualizado ás 14:35 h.

Ainhoa García López (Xixón, 1988) é contrasinal do Hostelcur, un dos clubs nacionais máis laureados de calquera disciplina. Viviu os modestos inicios do equipo xixonés de hockey sobre patíns e paladeó sidra tras cada triunfo. Foi -e será- unha daquelas nenas ás que o técnico Fernando Sierra , moito máis que un adestrador para elas, levou ao máis alto nivel deportivo, case polo aire, sen que deixase de ser un xogo para todas, o seu patio de recreo. Reinan aínda en Europa e poucos lles tosen na competición doméstica. Por motivos laborais, a asturiana reside agora en Ferrol, onde deixou xa asomar todo ese hockey que leva dentro. Colabora desde o mes pasado co club CM Hockey Ferrol na formación dos seus mozos deportistas e, a pesar de ter colgado xa os patíns como xogadora, llos calza de novo cada noite de xoves para suar a camiseta co equipo de veteranos.

-O club asturiano co que cultivou os seus éxitos deportivos catapultó unhas crías á elite continental. Que condicións hanse de dar para que ese modelo funcione noutras localidades?

-Todo comezou con Fernando Sierra , o noso adestrador, un xixonés exjugador de hockey que fundou o club en 1995. Apostou por un equipo feminino. E reuniu a un grupo de nenas que nos fomos incorporando de varios colexios. Demos cunha persoa como Fernando, que tirou por nós, que traballou moito e que nos soubo levar durante moitos anos, con épocas polo medio emocionalmente complicadas, como é a adolescencia. Pero máis que polo apoio ao deporte como tal, que o tivemos, aínda que non acorde ao crecemento do club, o éxito do Biesca [agora Hostelcur por motivos de patrocinio] foi polo traballo do adestrador e as nosas ganas.

-Que percorrido ve para o hockey ferrolán?

-Ferrol ten unhas boas instalacións. A pista que utilizan é moito mellor para a base que a que tiñamos nós en Xixón. É certo que conseguir máis horas de pavillón é complicado, pero é fundamental para que un club prospere. Á hora de crecer en canto a xogadores e xogadoras tamén é difícil e pasa por elaborar un proxecto a medio prazo, de cara á base, porque, nunca mellor devandito, iso é a base de todo.

CESAR TOIMIL

-De competir en Europa ao hockey en idades temperás hai un bo salto. Como adestradora, como se baixa de cen a cero sen forzar a máquina?

-Sempre estiven vinculada ás escolas do Biesca, da man de Fernando Sierra . Compaxineino durante anos. Así que intentas traballar aspectos que levas adestrando toda a vida, pero adaptados aos nenos. Con moitos xogos polo medio. A diferenza entre a elite e a base é a intensidade, a concentración e, evidentemente, as horas de pista, o tempo de ximnasio...

-O máis complicado de traballar coa base?

-Xestionar as familias dos deportistas. Ás veces métense demasiado e creen que só está o seu fillo. E non é así. Hai un grupo enteiro ao que adaptarse.

-Algún argumento para escépticos do hockey sobre patíns como deporte feminino?

-Deberían ir ver un partido. E xa está. Pero un partido de nivel, como o que se pode dar en Xixón e eu asegúrolles que se afeccionan porque é espectáculo puro. É show.

-E outro para os pequenos da casa para que se decidan a probalo?

-É un deporte moi completo e divertido. E é algo moi diferente ao que lles chega habitualmente. Invítoos a que veñan probar ao pavillón do Ensanche. Nin sequera necesitan patíns porque llos presta o club.

-Cal é a idade recomendable para comezar a practicar hockey sobre patíns?

-Canto antes mellor. Sobre cinco anos é a idade ideal. Aínda que sempre hai excepcións que comezan tarde con respecto ao resto, pero con moito traballo e constancia pódese chegar.

Palmarés

Non hai competición a nivel de clubs que se lle resistise á asturiana. Gañou catro copas de Europa; unha OK Liga -a división de honra- e dúas Copas da Reina . A imaxe corresponde ao seu cuarto título continental logrado no 2012 en Lisboa, con Sierra no banco. Foi a súa última celebración xuntos, como adestrador e xogadora. Ambos pecharon a súa etapa no club cos roles que desempeñaran desde o inicio.

Pero o Hostelcur soubo manter ese sinal gañador e o pasado marzo se granjeó a súa quinta copa europea ao vencer ao Benfica portugués na final da competición disputada tamén en Lisboa. E acaba de asinar unha tempada magnífica ao proclamarse campión da OK Liga .