Alumnos do programa Erasmus volven á comarca de Ferrol: «É unha experiencia incrible que che fai crecer»

Os estudantes universitarios xa hai tempo que regresaron a casa tras finalizar o curso. Algúns volveron desde as universidades galegas ou españolas, mentres que outros o fan desde fóra. É o caso dos alumnos que se beneficiaron do programa Erasmus, que retornan á comarca para compartir o que viviron. Un dos exemplos é Lorena Ares, natural de Pontedeume e que estuda Belas Artes en Madrid. O seu destino de Erasmus foi Atenas, en Grecia, un lugar que escolleu porque «o que me interesa é a escultura, entón era a opción a elixir». Foi coa idea de que «é como Europa», cando realmente, di agora, «non ten nada que ver, é máis balcánico, con xente máis de barrio», apunta.

Ela pensaba que en España «a educación non era moi boa», pero o seu concepto cambiou porque «aquí che ensinan máis a técnica, mentres que en Atenas vas máis cando queiras», polo que valora que en Madrid «aprendo máis». O que non foi un problema é o idioma, xa que o inglés «está máis expandido, ata nos supermercados fálano», aínda que aprecia que o nivel «non é moito máis alto».

Lorena recomenda a experiencia porque «abre a vista a outros sitios», xa que non só coñeceu a persoas de Grecia, senón de «outras moitas partes, creas relacións». Tamén detectou que «non foi tan caro como o venden», coa bolsa puido manter a súa estancia no lugar, onde o máis caro «eran os voos». Concreta que na bolsa inflúe tamén o lugar, sendo Grecia das bolsas «máis baixas».

A ferrolá Lucía Loureiro viaxou a Cracovia (Polonia) desde o Grao en Inglés e o Grao en Español de Estudos Lingüísticos e Literarios da UDC. Ela quería «ir a Inglaterra», pero o seu pai convenceuna de cambiar o seu destino: «Díxome que se quería viaxar e aprender inglés tiña que ir a Centroeuropa».

Para Lucía a cidade era «moi pequena e acolledora», aínda que cunha cultura «menos sociable, máis íntima». Sorprendeulle que lle dixeron que era «todo verde», pero ao chegar e comparalo con Galicia preguntouse: «Onde está o verde?». Do que máis gozou foi de «os amigos que fixen», especialmente coas compañeiras coas que vivía, que eran «unha húngara, a outra grega e unha francesa». Tamén mellorou moito o seu inglés, xa que «antes de irche fanche un exame e ao volver outro», onde Lucía especifica que «notei a diferenza, sobre todo mellorei falando, teño máis fluidez».

No caso de Santiago Díaz, estudante do Grao de Administración e Dirección de Empresas da UDC, quería «un destino diferente ao resto». O mozo de Pedroso, en Narón, puxo rumbo á cidade lituana de Klaipeda , onde «o clima é moi frío, chegamos a estar a menos 28 graos e co mar con cubitos de xeo».

Admite que «ía con prexuízos de que son xente máis fría e é certo», aínda que «cando os coñeces son próximos». Outra cousa que lle sorprendeu foi que alí teñen «un sentimento máis grande de ser Europa que aquí». O que máis lle gustou: «Coñecer a xente doutras culturas, estaba nunha universidade internacional con xente de Armenia, Estados Unidos, Xapón e outros países que non coñecía, como Kirguizistán, de onde é o meu mellor amigo de alá». O estilo da universidade «era americano», onde tiña «menos exames e máis exposicións», resultando máis práctico que «só a teoría, como en España». Sobre o custo de vida comenta que «era máis caro que a zona de Ferrolterra», onde viviu como a guerra en Ucraína provocou que se volvese moito máis caro, España pareceume barato ao volver». Santiago invita aos indecisos a que se atrevan e dean o paso, porque é unha experiencia incrible, diferente e que che fai crecer como persoa».

---

---

---