Polo menos quédanos o aroma do bo café

FERROL

I. VALERIO

Casa Amador, con case un século de historia, xa é todo un clásico

27 ene 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Agora que nos quedamos sen a hostalería para tomar o primeiro café da mañá, ocórreseme recomendar a quen non poidan pasar sen o aroma dun bo café dar unha volta pola esquina da rúa do Carmen con Igrexa. Alí non poderán tomar un café, pero si compralo e deleitarse co aroma que desprende o proceso artesanal de toste que desde hai case un século caracteriza os cafés de Casa Amador. Jorge Amador leva toda a súa vida vivindo entre café. O seu avó fundou o negocio en 1923, especializándose en dar o toste adecuado a cada tipo de café. A tostadora foise logo a unha nave en Catabois e posteriormente ao polígono da Gándara, aínda que no ano 2000 Jorge volveu pór en marcha a tostadora no ultramarinos da rúa do Carmen, e alí, xunto ao seu fillo Alejandro, tosta e envasa, cara ao público, os cafés especiais de diferentes orixes como Brasil, Colombia Supremo, Costa Rica, Etiopía, Guatemala, Honduras , Nicaragua, Kenia e Perú. Pero ademais tostan tamén deliciosos froitos secos como pistachos, améndoas abelás e anacardos que podemos comprar a granel. Mentres, na Gándara seguen tostando café, o Colombia de serie como o denomina Jorge. Na tenda da rúa do Carmen cheira a café do bo, alí tóstanse os mellores cafés. O proceso é controlado por Jorge ao pé da tostadora. O gran introdúcese nunha especie de tambor que, como o dunha lavadora que vai dando voltas, tosta de modo uniforme. Require ser precisos cos tempos e Jorge. coa axuda do seu fillo Alejandro. controla ata o máis mínimo detalle. Tras ese proceso, o café pasa a un enfriador antes de ser envasado ao baleiro para levarllo a casa ou para envialo desde Ferrol a calquera lugar do mundo con Amazon. Un proceso tradicional que se soubo adaptar aos tempos e que mesmo podería incluírse nalgunha ruta turística. Ver abrir o tambor co café recentemente tostado é todo un espectáculo para os amantes do café e os seus aromas.

I. VALERIO

Encadeando a terraza

Moitos son os cafés que ao longo da súa vida levan servidos dous recoñecidos hostaleiros a quen esta semana atopamos xuntos falando dese monotema no que acaba calquera conversación de amigos e, de paso, da situación do sector hostaleiro ante as novas restricións. Alfonso Gómez, de mesón Alfonso, e EmilioVázquez , da cafetería Avenida, presiden senllas asociacións. A de Comercio e Hostalería de Ultramar o primeiro, e a de Hostalería de Ferrolterra o segundo. E deixábannos esta imaxe que, chanceando, e por aquilo de que non son convivientes, sinalaban, incumpriría a partir de hoxe a normativa vixente para tratar de frear a pandemia. Xa máis en serio apuntaban que agardan que as medidas sirvan de algo e a xente cúmpraas, aínda que creen que chegaron demasiado tarde. Coinciden ambos en que a situación é moi delicada e preocupante, sobre todo para compañeiros a quen a pandemia lles afectou nun momento de revés económico tras facer investimentos nos seus negocios sen agardar que algo así fose ocorrer prolongándose tanto no tempo. Os dous sinalan que este novo peche será unha laxa para boa parte do colectivo, que segue demandando axudas para evitar que o sector se decaia. Simbólicamente onte encadeaban as mesas e as cadeiras da terraza, que para algúns foi unha balsa de salvación á que aferrarse no medio do temporal. Agora que o pico da onda levoullos por diante, piden sentido e rigor para que non teñamos que seguir pagando todos o elevado prezo das novas restricións mais alá do inicialmente previsto, ou o sacrificio do sector non servirá de nada.