Isto da fatiga pandémica non chegou, aínda, á axenda do comité de cogestión das taifas españolas. A ver, non lles presionemos e non pretendamos que os presidentes e conselleiros cogobernantes da patria estean tamén ás cousas da saúde mental, que xa bastante teñen co seu. Agora están a debater moi sesudamente sobre a quen hai que vacinar cos culillos (dito polo conselleiro de Sanidade andaluz) que quedan nos viarios, por aquilo de non saber se dividir o seu contido entre cinco ou seis dose. Que se mellor vacinar aos alcaldes, que se a conselleiros, que se a altos cargos e funcionarios de pompa, que se mellor que os tiren e así non hai leas, e cousas así. Pero hai máis asuntos na axenda, que xa lles digo que está chea, chea. O toque de queda, por exemplo, iso que ao principio lles soaba terrible porque parecía algo militar e agora colléronlle o tranquillo e cada reino, condado, comunidade foral, autonomía, principado, rexión e taifa similar quéreo regular ao seu mellor saber e entender. E logo está o do confinamento domiciliario con todas as súas vertentes. Hainos que propugnan o autoconfinamiento porque se fían da responsabilidade dos españois, e hainos que xuran pola Reconquista que a eles só os confina o Rey Felipe VI . De aí para abaixo, nin caso.
Mentres tanto os departamentos de Psicoloxía e Psiquiatría de varias universidades advertiron á OMS sobre a seriedade do quebranto da saúde mental consecuencia directa do ataque do Sars-Cov-2. A Universidade de California reporta alta prevalencia en pacientes que superaron a infección de síntomas de cansazo, tristeza, preocupación, frustración ou irritabilidade. Un informe da Universidade de Otawa, sobre 190.000 pacientes, detectou insomnio no 24 % deles; estrés postraumático no 22 %; depresión no 16 % e inquedanza no 15 %. Pola súa banda a OMS, no estudo no que acuñou o concepto fatiga pandémica, afirma que o 60 % da poboación europea presenta cadros de estrés, apatía e desmotivación, especialmente á hora de seguir as novas restricións ditadas polas autoridades sanitarias.
Todo iso se suma a outras moitas patoloxías e efectos indesexables aínda en estudo: medo á interacción social, incerteza, trastornos da conduta alimenticia, á soidade non desexada, aumento do consumo de psicofármacos, irritabilidade e rebelión ante normas non aceptadas. A presidenta Ayuso achegou unha nova: aos pacientes do Zendal provócalles depresión que se critiquen as carencias do seu flamante hospital nas redes sociais. Pois nada, xa teñen tema novo para o comité de cogobernanza das taifas madrileñas e españolas, que o mesmo dá.