Si que hai expertos en crear problemas. As declaracións da ministra Celaá sobre a liberdade de educación confírmano. O pacto que supón o artigo 27 da Constitución alumou un modelo educativo no que á iniciativa pública, obrigatoria e irrenunciable, póidanse sumar iniciativas que conformen un sistema de pluralidade de centros que garanta a posibilidade de elección. E o primeiro que fai o citado artigo é establecer o dereito á educación e á liberdade de ensino no mesmo apartado. E engade «que os poderes públicos garantirán o dereito que agarraches aos pais a que os seus fillos reciban a educación relixiosa e moral que estea de acordo coas súas propias conviccións. O ensino básico é obrigatoria e gratuíta». Quen pretenden enfrontar o ensino pública coa concertada, afirman que lle resta recursos. A concertada, por certo no seu actual formato legal establecida por un goberno de Felipe González, escolariza a nenos e nenas que teñen dereito á gratuidade do ensino básico. Por fortuna ese dereito permite que a elixan quen, se non estivese subvencionada, non terían recursos para pagala. Ademais de que o custo para o Estado é moito menor hai, evidencia contrastada de que a súa calidade non é inferior á dela pública. E convén lembrar que todos os pais pagan impostos, sexa cal for a súa elección. Se se lles nega o dereito a elixir centro educativo, naturalmente dentro das posibilidades legais que se oferten en que queda a súa liberdade de elección? E que esconde este intento de reinterpretar o pacto educativo…