A empanada

José Varela FAÍSCAS

FERROL

17 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Empecei Lectura doado, o último Premio Herralde de Novela -seis edicións en menos dun ano-, de Cristina Morales , co sabor a hiel aínda intenso do ronsel das últimas eleccións. Aínda aprisionado pola descarada lucidez e penetrante provocación da narración, a persistencia do amargor chispeaba a refachos, como as imaxes que se sobrepoñen en Non é medianoite quen quere, de Lobo Antunes, entre as liñas do texto da moza granadina. A hinchazón do fascismo no noso país, sen diagnóstico precoz, o pasado 10-N, perturbaba o acougo da miña lectura, ata que unha das «discapacitadas intelectuais» que protagonizan o relato iluminoume. No seu filípica lembraba que a alienación no seu sentido marxista derivaba da desposesión do obreiro con respecto ao seu manufactura. «Eu digo -cito ao personaxe- que alienación é a identificación dos nosos desexos e intereses cos desexos e intereses do poder». Vaia. Houbo un tempo, nos balbuceos da democracia, nos que ese poder chegou a ter un elevado concepto da capacidade intelectual da clase obreira. Foi cando se resistía a ampliar o dereito ao voto. Pensaba o poder, con lóxica cartesiana: se aceptamos o principio dun home, un voto, eles son máis e gañarán sempre. Craso descoido do que rapidamente se desposuíron. Einstein, anos máis tarde, explicaría a razón ao desvelar que hai dúas cousas infinitas, o Universo e a estupidez humana, «e do primeiro non estou seguro», ironizaba. Quizais aí resida a clave deste furúnculo neofalangista que padecemos. Con grandes doses de estupidez e unha masa fina de frivolidade elaboramos a empanada mental que degustamos.