O ciberataque con WannaCry afectou a empresas, pero preocupou a moitos usuarios domésticos. Desde organismos como a Oficina de Seguridade do Internauta recomendan actuar con sentido común e seguir cinco pautas. Unha delas é obvia, contar cun antivirus. Dá suficiente protección o que vén de serie con Windows?
28 may 2017 . Actualizado ás 20:19 h.O ciberataque mundial co virus malicioso WannaCry puxo en cuestión a seguridade dixital de grandes e pequenas empresas, pero tamén sobresaltou a unha lexión de usuarios domésticos, aos que angustiaron unha chea de dúbidas: Pode pasarme o mesmo que a Telefónica? Que necesito para protexerme?
Tanto os organismos públicos como os expertos consultados polos medios de comunicación fixeron un chamamento á calma e volveron insistir en que a principal vacina contra un problema de seguridade é o sentidiño. E en que a parte máis vulnerable dun sistema informático é o individuo e os seus hábitos. Cales son os bos hábitos para previr «a infección de malware, o roubo de datos ou manter a privacidade»?
A Oficina de Seguridade do Internauta (OSI), un organismo público que depende do Instituto Nacional de Ciberseguridad (INCIBE) marca varias pautas para o usuario doméstico: un, establecer claves robustas (nunca se debe pór inicio ou 1234); dous, controlar, se hai diferentes contas de usuario no equipo, quen ten permiso para instalar aplicacións; tres, facer copias de seguridade con dispositivos externos; catro, ter un antivirus instalado e operativo; e cinco, actualizar sempre á última versión sistema operativo, programas e apps.
Hai consenso. Para frear un ataque de ransomware como o que puxo en alerta ao mundo o máis importante é ter o equipo actualizado. Para iso non serve un antivirus, pero tamén coinciden os expertos en sinalar que non ter un é exporse demasiado. E iso abriu un debate na Rede nos últimos anos: que ferramenta deste tipo necesito?
«Nun Mac non fai falta antivirus. E punto». Este mantra foi repetido como un evanxeo polos usuarios dun computador Apple cada vez que alguén se atrevía a glosar as bondades dun PC equipado con Windows. Hai tempo esa afirmación dificilmente admitía resposta, pero hoxe en día calquera propietario dun PC equipado coa última versión do sistema operativo de Microsoft pode dicir o mesmo con rotundidade. Por que?
Hai tres factores. O primeiro, o fundamental, foi a viraxe da compaña de Seattle á hora de distribuír Windows 10. Ao permitir aos usuarios de anteriores versións -lexítimas e non tan lexítimas- actualizar gratis o sistema, facilitaron a súa adopción masiva e a posta ao día de moitos equipos.
O segundo, tamén decisivo, foi a nova política de actualizacións obrigatorias. Por defecto, Windows 10 non consulta ao usuario se o quere instalar, como moito ten a cortesía de preguntarlle cando quere facelo. En xeral, calquera parche de seguridade pode ser distribuído de forma rápida e masiva a todo o planeta.
E o terceiro, o máis concreto, e o que xerou un debate e unha oportunidade para moitos internautas é a mellora de prestacións do equipamento de seguridade do sistema operativo. O antivirus Windows Defender mellorou moito as súas prestacións (grazas á compra de empresas especializadas) e agora ofrece unha boa protección a calquera usuario medio. Desde a última gran actualización de Windows 10, pode traballar de xeito complementario aos programas que ofrecen outros provedores. E tamén rivaliza e compite con eles.
Noutra era da sociedade da información era fundamental contar cun antivirus externo. Hoxe esta situación cambiou. Aínda que a ciberseguridad é un sector á alza, para un usuario medio hai un gran abano de opcións gratuítas. Unha das máis recomendables é a de Windows.
Calquera usuario pode usar agora o centro de seguridade do seu sistema para, dunha ollada, comprobar que todo está en orde, que a configuración é a recomendada por Microsoft e que, por exemplo, a devasa ou firewall que vén de serie está activado. Telo así é unha das recomendacións da OSI. E é que este tipo de aplicacións serven para protexer ante intrusiones e para optimizar os accesos a Internet, pero aínda así non fan milagres. Se un usuario instala e dá permiso para conectarse á rede a unha aplicación maliciosa, ao firewall pareceralle ben. Por se soa non é suficiente. Sempre hai que ter coidado e atender os consellos destes organismos.
Os mellores antivirus
Panda. Unha boa alternativa feita en España. Panda Security é unha empresa española fundada en 1990 especializada en seguridade informática e que ofrece un antivirus bastante popular. Ten versión gratuíta e de pagamento.
ESET. A solución eslovaca. Outro antivirus de longa traxectoria e boa reputación é o NOD32 da compaña eslovaca ESET. É un programa de pagamento.
Defender. O de Windows 10. Windows Defender ten todas as papeletas para converterse no próximo antivirus maioritario: é competente, gratuíto e vén instalado de serie.
Norton. Un clásico, sobrevivente doutros tempos. En éraa na que facía falta un antivirus potente, o Norton de Symantec foi un dos máis populares. Hoxe segue tendo prestixio e ofrece varios servizos a cambio de 30 euros.
Kaspersky Lab. Un dos máis prestixiosos. Este antivirus ruso ofrece boa protección a un prezo razoable, pero rodéano sospeitas de espionaxe para o goberno de Putin.
Avira. Difícil de desinstalar. Avira ofrece unha suite de seguridade gratuíta bastante completa, pero algo difícil de desinstalar e de controlar.
Avast. Unha boa opción gratuíta. Avast é un dos antivirus máis populares. Ten unha versión gratuíta moi completa, aínda que é un pouco pesada coas súas notificacións e ofertas para que o usuario se pase a unha versión de pagamento.