No 2011, un estadounidense conseguiuno. A febre norteamericana polo «coupouning» -nos Estados Unidos teñen ata un programa de televisión dedicado a esta práctica- chegou fai un par de anos a España, onde máis de 11 millóns de persoas recorren xa a este tipo de descontos
03 jul 2016 . Actualizado ás 12:41 h.Aínda que resulte difícil crelo, houbo a quen a recesión económica lle veu de perlas. Quen sumou un (as vacas fracas) máis un (o despregamento dixital) e deulle sentido, dunha vez por todas, á instrución de cabeceira de todo manual de autoaxuda: converter a crise en oportunidades. As primas de risco, os ERE e demais palabras que o cidadán non especializado en números aprendeu de vez no 2009 propiciaron cautela, incluso tacañería, e desenvolveron ata límites insospeitados o olfacto para cazar gangas ao voo. Quen non coñece a alguén -ou a alguén que coñeza a alguén...- que teña conseguido unha desas efémeras ofertas de traxectos aéreos (ida e volta) a un euros? Os malabarismos contables comezaron a esixir choios; os saldos, cansados de morrerse do noxo nas caixas de correos, un lugar onde lucirse; e Internet, perfecto para tal fin, unha fórmula compatible cos seus modais tan distintos aos do mundo físico. Os cupóns desconto levantaron a man. Eles tamén estaban dispostos a reinventarse. E o modelo funcionou.
Coca Cola, a primeira
De innovador teñen, con todo, pouco. Inventounos Coca-Cola fai máis de cen anos. Antes de ser alcalde de Atlanta, Asa Griggs Candler comprou xunto ao seu irmán John e o seu colega Frank Robinson a fórmula dun azucarado jarabe para problemas dixestivos. Gardou a receita baixo chave -aínda hoxe é un misterio, custodiada nunha cámara acoirazada da cidade norteamericana- e puxo en marcha unha agresiva estratexia comercial que, entre outras xogadas mestras, incluíu tickets escritos a man canjeables por vasos gratuítos. Foi, con todo, a Gran Depresión de 1929 a que converteu o cupón recortable no socio por excelencia das horas baixas. Case un século despois regresou desposuído de prexuízos. Tocaba de novo apertarse o cinto. Ninguén o identificou xa co racionamento, senón cunha nova vía de consumo barato.
Paciente e promiscuo
O cazador de choios adoita ser un internauta curtido, curioso -contrasta a información, husmea en busca do mellor achado- e paciente, capaz de agardar o tempo que faga falta para conseguir unha oportunidade que sexa insuperable. Máis predisposto a deixarse influenciar polas valoracións doutros compradores que polos argumentos da propia marca. Pouco fiel -adoita comprar en tres ou catro portais-. E moi voluble -cambia facilmente de decisión sobre a compra inicial-.
Infalible -segundo un estudo de Webloyalty, especializados en xerar estratexias dixitais de fidelización, máis do 70 % dos compradores de entre 25 e 44 anos en España recoñece usar habitualmente este tipo de promocións-, non hai sector que se lle resista ao cupón. Alóxase principalmente en plataformas -como Oferplan, Groupon, LetsBonus, Tiendeo ou Groupalia, entre outras-, que funcionan como intermediarios e acumulan marcas e servizos varios con descontos que en ocasións chegan mesmo ata o 90 %. E desatou unha febre, case unha moda, vitaminada polo frenético crecemento do comercio online e o uso dos dispositivos móbiles.
A súa dinámica está chupada. Un dáse unha volta polos distintos portais e se hai algo que lle interesa, á cesta da compra. O interesante sucede cando, tras introducir a dirección de correo, empeza a recibir alertas de oportunidades. É vital ser rápido e veloz. Os descontos caducan en cuestión de horas. E unha vez dominada a práctica -en EE.UU., programas de televisión e blogues especializados instrúen ao bo mergullador de choios-, pódense aforrar entre 480 e 1.940 euros ao ano.