Articulista, conferenciante e profesor do Royal College of Art de Londres, o deseñador Peter Stevens colaborou cos máis importantes fabricantes durante unha traxectoria profesional na que sobresaen os deportivos e modelos de competición..
10 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Bruce McLaren podería sentirse orgulloso. Aínda que desde que en 1966 formase o seu equipo de Fórmula 1 dedicouse aos modelos de competición -tamén para a Can-Am ou as 500 Millas de Indianápolis-, o frustrado proxecto dun modelo para Lle Mans remataría por converterse en 1969 no primeiro McLaren de estrada: o M6GT, do que sólo se fabricarían tres unidades antes do seu falecemento o ano seguinte.
Dúas décadas despois, McLaren volvería producir un modelo de estrada. A iniciativa partía de Gordon Murray, o brillante enxeñeiro que en 1987 incorporábase á escuadra para desenvolver os seus monoplazas de Fórmula 1, cos que repetiría os éxitos acadados con Brabham. En 1989 fundábase McLaren Cars Ltd., a filial que se dedicaría ao desenvolvemento do que pretendía converterse no supercoche máis avanzado xamais construído.
A véspera do GP de Mónaco de F1 de 1992 presentábase o F1, un nome que non deixaba lugar a dúbidas sobre a súa orixe, cumprindo sobradamente as expectativas creadas. A experiencia de McLaren na utilización da fibra de carbono, e a aplicación de recursos como o efecto adoito, sumados a unha poderosa motorización, o V12 de 6 litros e 635 CV proporcionado por BMW, daban como resultado un coche que se mantería durante anos como o máis rápido entre os modelos de produción, e cuxas versións de competición acadaban ademais vitorias como a de Lle Mans en 1995.
Para contar cun envoltorio á altura habíase incorporado ao equipo o deseñador Peter Stevens, que acumulaba xa unha considerable experiencia. Nacido en 1943, o seu pai impartía clases na St Martin's School of Arts de Londres, onde el cursaría estudos de escultura, herdando ademais dun irmán da súa nai, correspondente da revista Motor Sport, a paixón polos automóbiles. A partir de 1963 formarase como deseñador industrial no Royal College of Art, no que será ademais un dos primeiros alumnos do máster en deseño de vehículos creado a instancias de Ford, que ofrecía bolsas a cambio da súa incorporación á empresa unha vez rematados os estudos. Este será o seu primeiro destino profesional, no que permanecerá catro anos, participando no deseño de compoñentes do Capri, Selecta ou o Transit.
En 1973 pasará de Ford a Ogle, traballo que combinará coa docencia no Royal College of Art, ao que seguirá vinculado a partir de entón. En 1976 establece a súa propia empresa, Peter Stevens Design, e comezan as súas colaboracións con Alpine, Brabham e Lotus, á que se incorporaba como responsable de deseño en 1985 e na que permanecerá 5 anos, durante os que será responsable do Elan M100 e as novas versións do Esprit e o Excel, e terá ocasión de colaborar en modelos como o Cadillac LSS, versións de competición do Porsche 962 do Richard Lloyd Racing, ou os BMW, Mazda e Rover do equipo de Tom Walkinshaw, co que colaborará tamén no Jaguar XJR-15 de 1990.
Aquel mesmo ano uníase a McLaren para facerse cargo do deseño do futuro F1, onde permanecerá ata 1993, encargándose ademais de variantes de competición como o GTR. Volverá despois ao seu propio estudo, desde o que seguirá colaborando co fabricante de Woking e con clientes como o equipo Benetton de F1, Audi, Panoz, Toyota, Subaru, Rolls Royce, Hyundai, Tata ou BMW Motorsport, para a que desenvolverá o V12 LMR que en 1999 alzábase coa vitoria nas 24 Horas de Lle Mans.
Tras un moi breve paso por Lamborghini como responsable de deseño, no 2000 volverá a Inglaterra para colaborar con MG Rover. Encargarase aquí da gama de modelos do grupo: os MG ZR e ZS de 2001 e o TF de 2002, e as novas versións dos Rover 25, 45 e 75, mentres continúan os seus traballos como consultor para outras marcas, ás que en 2005 sumarase o fabricante indio Mahindra & Mahindra. Desde 2011 será director de deseño de Rivian Automotive, empresa estadounidense que desenvolve vehículos eléctricos, e leste mesmo ano anunciábase a súa participación o proxecto británico de hypercar eléctrico Dendrobium XP-2.