Pioneiro no traballo como «freelance» para os máis importantes fabricantes e carroceros, e un dos deseñadores máis prolíficos, entre os 1.200 modelos xurdidos do taboleiro de Giovanni Michelotti abundan os clásicos da industria do automóbil dos 60 e 70.
09 sep 2018 . Actualizado ás 05:00 h.A edición de 1973 do Rali de Montecarlo non era a primeira que gañaba un Alpine A110, que xa en 1971 alzouse co triunfo, pero sería a máis soada polo seu contundente resultado: os tres primeiros postos, e ademais o quinto e o sexto, eran ocupados por este modelo, na primeira proba dunha tempada na que se proclamaría campión do Mundo de Ralis. Ás súas virtudes mecánicas o A110 de 1961 sumaba unha agresiva imaxe que mantiña as liñas definidas no modelo anterior, o A108, e que do mesmo xeito que este e que o seu predecesor, o A106, era obra do deseñador italiano Giovanni Michelotti, naquelas datas uno dos máis apreciados pola industria.
Nacido en Turín o 6 de outubro de 1921, Michelotti herdaba a afección polos automóbiles do seu pai, empregado da Itala Fabbrica Automovili daquela mesma cidade, que desde principios de século producía deportivos e acadaba importantes éxitos en competición. Tras deixar os seus estudos aos 15 anos, incorporábase como aprendiz a Stabilimenti Farina en Cambiano, nos arredores da súa cidade natal, onde o primeiro dos deseños que se lle atribúe será unha carrocería para o Lancia Astura en 1938, que non chegará a fabricarse, pero á que seguirán versións de produción para o Alfa Romeo 6C 2500 e deseños baseados no Talbot T-26. Tivo o éxito suficiente para que Michelotti, tras ter servido no exército italiano durante a Segunda Guerra Mundial, establecese a súa propia oficina en Turín en 1946, o primeiro estudo independente de deseño de carrocerías do que se ten noticia, que pouco tempo despois, en 1949, converterase no Studio Technico e Carrozzería G. Michelotti, xa con instalacións suficientes para a construción de maquetas e prototipos.
Colaborará coas máis recoñecidas carrozzerias turinesas: Bertone, Ghia, Allemagno ou Vignale, e atenderá ademais os seus propios encargos, desde un deseño sobre o Ferrari 166 ata moitos outros sobre modelos de leste mesmo fabricante, pero tamén de Maserati, Lancia e Alfa Romeo: carrocerías para o Ferrari 212 Inter ou o 340 México Coupé, o Maserati 3500GT, o Lancia Aurelia ou o Alfa Romeo Giulietta Sprint Veloce. A mostra do seu inesgotable traballo podía observarse xa no Salón do Automóbil de Turín de 1954: 40 dos modelos expostos foran deseñados por Michelotti.
O seu traballo pronto traspasaría as fronteiras italianas. A finais dos 50 converterase no deseñador de cabeceira do fabricante británico Standard Triumph, comezando co Standard Vanguard, e continuando co Herald, os TR4 e TR5, Spitfire, 2000 e 2500, GT6, Stag e Dolomite. Naquelas mesmas datas comezará a colaborar tamén coa alemá BMW, para a que desenvolverá o 700, a Neue Klasse que comezaba co 1500 de 1961, e a Serie 2 inaugurada polo 1602 de 1966. Non só outros fabricantes europeos, como a holandesa Daf ou as francesas Matra e Alpine, converteranse en clientes de Michelotti, senón que o seu traballo será reclamado mesmo desde Xapón, con deseños como o Hino Contessa de 1961, o Nissan/Prince Skyline Sport de 1962 ou o Daihatsu Sport Coupé de 1963, e incluirá tamén camións e autobuses ademais de automóbiles. Falecido prematuramente debido a un cancro o 23 de xaneiro de 1980, antes de cumprir os 59 anos, o Reliant Scimitar SS1 que sairía ao mercado en 1984 considérase o seu último deseño.
Michelotti era un convencido defensor da autonomía do deseñador fronte aos directivos das empresas, ata o punto de ter rexeitado unha oferta de General Motors para dirixir o seu centro de deseño en Detroit, que resumía na «metáfora do camelo»: «O camelo é un cabalo deseñado por un deseñador despois dunha reunión de executivos».