As tecnoloxías da información e da comunicación están chamadas a facilitarnos a vida, pero tamén poden complicárnola. O tecnoestrés, aínda que non é unha enfermidade en si mesma, ten efectos prexudiciais sobre o corpo e a mente. Os fisioterapeutas do Hospital Clínico San Carlos de Madrid observaron que o uso continuado de computadores, comprimidos ou teléfonos móbiles incrementou o número de cervicalgias, dorsalgias, lumbalxias ou doenzas en ombro e bonecas, e recomendan o que chaman «sesta dixital», consistente en facer descansos, afastándose periodicamente e durante un bo intre, destes dispositivos. Peor aínda, poden causar adicción e, polo tanto, inquedanza: o abuso produce unha atrofia do sistema límbico, exactamente igual que na adiccións con sustancia. Os países que fixeron unha aposta tecnolóxica forte, como Xapón, China ou Corea do Sur, rexistraron casos de adictos a estes dispositivos que chegaron ao falecemento por esgotamento. Controladas inicialmente por reforzadores positivos (a execución da conduta xera pracer en si mesma), estas condutas rematan sendo controladas por reforzadores negativos (o alivio da abstinencia). A dependencia está xa instalada cando aparece unha sorte de mono (inquedanza, depresión, irritabilidade) ante a imposibilidade temporal de acceder á rede, establécese unha tolerancia (unha necesidade crecente de aumentar o tempo de conexión a Internet para sentirse satisfeito) e prodúcense repercusións negativas na vida cotiá (tendencia ao illamento, baixo rendemento, desinterese por outros temas, trastornos de conduta, sedentarismo e obesidade). Mellor previr que curar: deberiamos de limitar o uso dos dispositivos e pactar horas, fomentar a relación con persoas físicas, potenciando outras afeccións: lectura, cine, deportes (sobre todo de equipo) e, principalmente, mellorar a comunicación persoal, sobre todo coa familia.
Manuel Lage forma parte do equipo da Utaca (Unidade de Tratamento do Alcol e Condutas Adictivas da Coruña), centro de referencia do Sergas neste campou