O despregamento é tan brutal -33 cociñeiros de renome internacional- e a repercusión tan enorme que o ShowRocking do Portamérica pasou de ser complemento do festival a converterse en aceno de identidade fundamental. Falamos con chefs, músicos e organizador ao redor desta singular simbiose
01 jul 2018 . Actualizado ás 05:05 h.Un inspirado xogo de palabras definiuno na súa orixe perfectamente: showrocking. Falamos de fai sete anos. Momento do aínda incipiente auxe da gastronomía e da máxima eclosión do fenómeno dos festivais. O director do Portamérica, Kin Martínez, e o cociñeiro Pepe Solla confabularon para axuntar dúas contornas que semellaban antagónicos. Ao máximo que aspiraba entón un festivalero era a un digno kebab. O interese ía en dúas direccións pero cun único destino. «Quería romper esa sensación de que os restaurantes gastronómicos se estaban afastando da sociedade, de que eran só para unha elite. De aí a idea de descontextualizar a súa oferta», relata Pepe Solla. «Nós buscabamos proporcionar unha experiencia diferenciadora ao público vinculada co territorio. E, por outra parte, que vos cociñeiros de fóra tivesen ocasión de coñecer as excelencias do noso produto», engade Kim Martínez.
Daquela confluencia xurdiu unha auténtica comuñón dos sentidos. Pero o que ninguén podía imaxinar é que chegaría o momento no que no Portamérica a música non se entendese sen a vertente gastronómica e viceversa.
Pero ese momento chegou e esta edición certifícao. «Fóisenos un pouco dás mans pero, mira, festivais hai moitos pero esta é unha forma única e diferente de facelo», confesa o director do Portamérica. Trinta e tres chefs internacionais que suman 30 soles Repsol deixarán mostra do seu quefacer e prestixio na carballeira de Caldas o 5, 6 e 7 de xullo. Nomes que hoxe son a elite mundial da cociña, como Andoni Luis Aduriz (Mugaritz), Pablo González (Cabana Buenavista), Diego Guerrero (Dstage), Edgar Núñez (Sud 777, México) ou Christian Bravo (Bravo Restobar, Perú), ademais dos tops galegos, como o propio Solla, Javier Oleiros, Yayo Daporta ou Xoán Crujeiras, por non citar a retahíla completa.
É precisamente o cociñeiro peruano Christian Bravo un dos que máis apaixonados se manifestan pola invitación chegada desde o Portamérica. «Eu empecei como Dj aos 14 anos, son un fanático da música. Estar nun lugar onde vou cociñar rodeado de músicos supón para min a conxunción da felicidade, é o máximo», comenta.
Pero, e que teñen que dicir os músicos de todo isto? Xorden os celos ou as envexas por ter que compartir protagonismo? «En absoluto», asegura Mikel Izal. «Xa sexa nun concerto ou nun restaurante do que se trata é de facer feliz ao público, de que viva experiencias únicas. E se xuntas as dúas xa é o leite. Porque ao final un festival se lembra por momentos, por cando escoitabas aquela canción que che flipaba ou por cando cunado comiches aquel petisco de dúas estrelas».
Ademais, engade entre sorrisos o líder de Izal, «os músicos somos os primeiros beneficiados. Non é o mesmo un camerino con sandwich fríos que con petiscos gourmet. Asegúroche que non sales ao escenario coa mesma alegría». Tampouco Pepe Solla advirte insana competencia a pesar de que recoñece que na pasada edición do Portamérica houbo momentos puntuais nos que había máis público na zona gastro que diante dalgún escenario. «Non somos as novas estrelas do rock and roll, só somos cociñeiros», argumenta. E lembra que a idea do ShowRocking naceu precisamente dese afán de desmitificación. «Porque nos gusta cociñar para a xente, porque queremos facer da nosa cociña algo democrático».
Ese é outro dos elementos diferenciais da proposta gastronómica do festival de Caldas. «Non a entedemos dende un punto de vista elitista. Ao contrario, tratamos de normalizar ou tratamento que se lles está a dar aos cociñeiros», apunta un Kin Martínez que recoñece que outros festivais se incorporaron á idea de engadir unha oferta gastronómica de calidade pero xeralmente circunscrita a actividades paralelas ou a zonas vip. «Non noso caso están aí permanentemente. Vos propios cociñeiros son vos que serven as tapas e a xente pode falar con eles», lembra.
O ShowRocking valeulle ao Portamérica dous recoñecementos á mellor zona de restauración nos premios Fest. «É un incrible cartón de presentación porque os grupos, entre nós, tamén falamos disto. Aos músicos tamén se nos gaña polo estómago», di Mikel Izal. “Esta fórmula estanos singularizando de tal maneira e chegamos xa a un nivel que nos estamos situando como únicos non mundo», apostila Kin Martínez. «É unha gran idea. Sen dúbida en Perú non hai nada semellante”, testemuña Christian Bravo. Para Pepe Solla «todo o mundo -músicos, cociñeiros, público, organizadores-, está tan encantado que o único que pensas é por que isto non se fixo nunca antes?».