Cando Benito Torres García (Ourense, 1980) fíxose cargo da cociña do Catador, intentou que tamén na carta notásese a reforma do local naquel verán do 2015. Pero seguían pedíndolle pescada á galega e cabrito asado, polbo e anguías.
13 novs 2018 . Actualizado ás 18:31 h.Quizais desconcertado pola sensación de estar atrapado no tempo, como nunha película, un brillo de lucidez levouno a ser prudente, profundar nos acenos de identidade e limitar a innovación, con chiscadelas apenas perceptibles, para non desestabilizar a delicada liña de cociña tradicional que sustentou este restaurante. Así se mantivo a casa durante máis de corenta anos, desde que en 1976 púxose ao temón o seu pai, Luis Torres (Celanova, 1947). O bacallau e as carrilleras de tenreira guisadas empezan a facerse sitio, é verdade, pero por agora non discuten o liderado. A Benito, un profesional que se formou en hostalería e viu máis aló da súa propia contorna, gustaríalle ir máis rápido, que o camiño entre a súa cabeza e a carta fose recto, pero sabe que llo debe tomar con calma. Concédese uns anos (oito?) para darlle unha volta ao seu cartón. Vai amodo, talvez demasiado, pero a clientela manda. Na tempada de caza a perdiz era a aposta de sempre, practicamente única, pero este ano introduciu o xabaril. Funcionou e queda. Só así, con feitos, gáñase un prato a supervivencia. É como o cocido, incontestable os martes e os xoves.