A cervexa abrázase á mixología desde hai século e medio. Tradición, cultura e innovación son os ingredientes das mesturas co fermentado como base.
02 abr 2017 . Actualizado ás 14:27 h.O príncipe Alberto tivo a culpa. Era tan querido o consorte da raíña Victoria de Inglaterra que, ao seu falecemento en 1861, os británicos ideáronllas para brindar con champaña na súa memoria, a pesar de que o loito oficial o prohibía expresamente: mesturaron o espumoso con Guinness e naceu no cóctel de cervexa por excelencia, o Black Velvet.
Londres, efectivamente, segue marcando un paso que Galicia segue sen quedar descolgada. Desde o grupo Ceviche, o bartender coruñés Miguel Arbe, o seu Bar Operations Xestor, destaca: «A coctelería con cervexa en Londres poida que pareza unha blasfemia para os ingleses, pero a verdade é que, cada vez máis, está a introducirse nas cartas dalgúns dos bares máis innovadores». «O uso das distintas variedades para equilibrar un grolo ou producir un novo efecto é bastante interesante. Nalgunhas cartas utilízanse como reducións, cordials ou mesmo como elemento de textura, por exemplo unha espuma», analiza.
«Nas nosas barras, sen ir máis lonxe, utilizamos unha sour para substituír o compoñente cítrico e engadir burbullas, ou ben creamos un grolo con notas tropicais grazas aos aromas e o amargor dunha IPA», ejemplifica.
A última creación de Arbe mestura unha stout elaborada con recoiro cun sirope de café afumado e un pisco infusionado con froitos vermellos. «É algo arriscado, pero para a xente que quere probar cousas máis novas, é o que máis lles chama a atencion e danse conta que non só para pintas vale un mollo de cebada fermentado», defende.
«A vantaxe de vivir nunha cidade como Londres, con gran tradición cervexeira, é que as variedades dispoñibles son amplísimas, desde cervexas con toques doces ata outras tan acedas como un limón recentemente espremido, o que me permite substituír elementos con perfís de sabor similares nun grolo», di avanzando o que sucederá nas barras galegas.
Pero se un cae na tentación de clasificar aos cócteles con cervexa como unha extravagancia británica e afastada da cultura galega, só ten que pensar na clara (de gasosa ou de limón) para descartar esa idea, do mesmo xeito que a sangría popularizou os cócteles co viño como base alcohólica.
A personalidade dos cereais utilizados (cebada, centeo, trigo...), o amargor do lúpulo, os matices dos fermentos e a propia manufactura do fermentado máis popular do mundo contribúen a ampliar o abano de posibilidades.
David Díaz e Ángela Gutiérrez, cos seus cócteles de cervexa, «Elsa» e «Mona».