O escándalo de Lord Sewel é só a punta do iceberg dunha longa lista de excesos e corrupción que acabaron con varios membros da cámara ante os tribunais
02 ago 2015 . Actualizado ás 05:00 h.Podería ser o argumento dun capítulo dunha serie de televisión, pero o triste é que é o último escándalo no que foi pillado un lord británico. O escándalo foi tal que o barón escocés John Sewel pasou a ser alcumado Lord Cocaína en Londres.
Tras a publicación do vídeo e a onda de críticas pedindo a súa dimisión, a Sewel, aliado político de Tony Blair, custoulle tomar a decisión de irse e inicialmente pediu unha excedencia, coa esperanza das augas acougásense e poder volver facer vida normal. Con todo, atopámonos nun país onde dimitir é un verbo á orde do día e onde demasiados escándalos e comportamentos inauditos están a deixar polos chans a reputación dos lores. E Sewel pasou así a ser un máis da lista.
Con todo, antes de Sewel houbo outros lords que deron moito que falar. Nos últimos cinco anos, algúns víronse implicados en escándalos por un uso indebido dos gastos que reciben por ser parlamentarios. Ese foi o caso en 2010 de Lord Hanningfield, declarado culpable de falsa contabilidade e condenado a nove meses de prisión.
Hanningfield cumpriu parte da súa condena no cárcere de Standford Hill, na illa de Sheppey, que tamén tivo entre os seus barrote a Lord Taylor of Warwick, un conservador encarcerado durante 12 meses por recibir máis de 16.074 euros para pagar viaxes entre Oxford e Westminster, así como noites de hotel en Londres, que en realidade nunca necesitou.
Tamén Lord Uddin foi suspendidoa dos Lores para un tempo marca de 18 meses despois de recibir 178.000 euros ao pedir un subsidio por aloxamento ao que teñen dereito os parlamentarios que non viven na capital. Uddin defendeu que ela vivía en Kent, pero a investigación probou que esa casa estaba completamente sen amoblar e que os seus veciños non viran ocupantes no piso desde a compra do inmoble feita pola parlamentaria. A realidade era que ela levaba vivindo en Londres os últimos 30 anos, onde exercía o seu dereito a voto, non tendo dereito a esa cuantiosa axuda.
No caso de Lord Paul, un dos homes máis ricos do país cunha fortuna estimada de máis de 700 millóns de euros e un dos que máis doan na campañas do partido Laborista, apuntou a que o seu fogar estaba en Oxfordshire e recibiu máis de 54.000 euros que logo devolveu voluntariamente.
En 2009, Lord Truscott e Lord Taylor de Blackburn foron os primeiros lores en ser suspendidos desde 1642. Naquela ocasión, Lord Taylor, primeiro lord negro dos conservadores, confesou as súas malas prácticas a un par de reporteiros, crendo que eran homes de negocios de Hong Kong.
En total, o conservador ingresou uns 13.000 euros por viaxes e gastos nocturnos desde a que alegou era a súa residencia principal, cando en realidade era a vivenda do seu neto na cidade de Oxford e el estaba a vivir en Londres.
«Os lores certificaron que os seus gastos estaban xustificados. Non tiñan que achegar recibos. Considérase que as persoas que conseguen o título de lord deben ser honestas», defendeu o xuíz Justice Saunders durante o xuízo.
Outro caso que salpicou aos membros do parlamento foi un escándalo dunha rede de pedofilia, no que a policía nomeou a 22 figuras de alto nivel relacionadas co abuso de mozos novos e mesmo o asasinato dalgún. O periódico The Sunday Times dixo que a lista incluía a tres lores.
A profesora da Universidade College London Meg Russell cre que a pesar dos escándalos, a Cámara dos Lores «foi reformada ao longo da súa historia con pequenos pasos», polo que lle parece incorrecto que a opinión pública quede coa imaxe de que é unha «institución que non cambia» e cita como exemplo as reformas de 1999, que apostaron por abolir case todos os títulos hereditarios.