A semana grande de Yolanda Díaz

Gonzalo Bareño Canosa
Gonzalo BAreño MADRID / LA VOZ

ESPAÑA

Yolanda Díaz, con el presidente de la patronal Foment del Treball, Josep Sánchez Llibre, el pasado día 9 en Barcelona tras visitar la zona afectada por el plan de ampliación del aeropuerto de El Prat al que ella se opone y que los empresarios defienden.
Yolanda Díaz, co presidente da patronal Foment do Treball, Josep Sánchez Llibre, o pasado día 9 en Barcelona tras visitar a zona afectada polo plan de ampliación do aeroporto do Prat ao que ela se opón e que os empresarios defenden. Alejandro García | EFE

A vicepresidenta segunda imponse a Calviño na batalla social e mediática

19 sep 2021 . Actualizado ás 09:22 h.

Síntanse xuntas no banco azul do Congreso. E as caras dunha cando intervén a outra nas sesións de control convertéronse nun termómetro para medir a temperatura das súas diferenzas políticas. As dúas galegas no Consello de Ministros, Nadia Calviño, vicepresidenta primeira do Goberno e titular de Economía, e Yolanda Díaz, vicepresidenta segunda e ministra de Traballo, manteñen desde hai tempo un pulso político, co presidente Pedro Sánchez como árbitro, en torno o alcance e os tempos das medidas que impulsa o Executivo para compatibilizar a recuperación económica e a axenda social.

Nesa batalla, cortés nas formas, pero intensa no fondo, a titular de Traballo parece ter tomado a dianteira e apuntouse nos últimos días case todos os triunfos. No Boletín Oficial do Estado, e tamén nos medios. A aprobación dunha nova subida do salario mínimo interprofesional, pactada por Díaz cos sindicatos sen o plácet da patronal, e a súa entrada en vigor desde o mes de setembro, deixaron descolocada a Calviño, que apostaba primeiro por pospor a medida, logo por pactala coa CEOE, e despois, xa consumada, porque entrase en vigor a partir de outubro.

E, aínda que Calviño si conseguiu que Sánchez rexeite de plano a proposta de Unidas Podemos de crear unha empresa pública enerxética como solución á subida indiscriminada da luz, Díaz implantou o discurso de que foi a presión que ela exerceu, como referente da súa formación no Executivo, a que levou a Sánchez a enfrontarse por primeira vez ás compañas enerxéticas detrayéndoles os seus «beneficios caídos do ceo» para pólos en mans dos consumidores.

Un liderado transversal

Díaz apuntouse estes tantos sen perder por iso o papel de conciencia crítica de Sánchez no Goberno. A súa presenza no espazo natural da Ricarda, en Barcelona, defendendo a paralización da ampliación do aeroporto do Prat polo seu impacto ecolóxico, permítelle erixirse en líder da causa verde no Executivo e, ao tempo, en interlocutora predilecta dos independentistas de ERC en plena reapertura da mesa de diálogo.

A semana grande de Yolanda Díaz pechouse coa publicación da enquisa do CIS, na que aparece como a líder mellor valorada, por amais do propio presidente do Goberno. As tripas desa sondaxe conteñen datos moi significativos. Entre os votantes de Unidas Podemos, Díaz é valorada cun 7,1. Entre os do PSOE, Sánchez só acada un 6,6. E en xullo, último mes no que o CIS incluíu a valoración dos ministros, os votantes do PSOE daban mellor nota a Díaz (6,46) que a Calviño (6,45).

Pero talvez o dato máis sorprendente é que Díaz, que acaba de prorrogar o Manifesto Comunista de Marx e Engels, obtén mellor nota entre os votantes do PP (3,1) que o propio Sánchez (2,4). Ata os de Vox danlle á titular de Traballo unha 2,5 fronte ao 1,7 que outorgan ao líder socialista.

Levantada a esa transversalidade, esa capacidade de diálogo cos sindicatos e (ata agora) coa patronal, e esa conexión cos medios, virtudes que nunca tivo Pablo Iglesias , Díaz lánzase a liderar un proxecto que transcende as marcas de Podemos e de EU, partidos nos que non milita (só ten carné do PCE), tratando de unificar a todo o que haxa á esquerda do PSOE baixo a bandeira social, feminista e ecoloxista. Nesta última semana, sumou tamén o apoio do ministro Alberto Garzón para encabezar ese proxecto. Pero, por agora, os seus principais rivais nesa ambición están máis dentro que fóra da súa formación.