O proxecto da vicepresidenta segunda do Goberno chocaría coa resistencia de Íñigo Errejón, Ione Belarra e Irene Montero
31 jul 2021 . Actualizado ás 12:34 h.«Estou escoitando moitas voces da rúa para ver que opinan sobre a conformación dun espazo que poida cambiar a vida da xente». A aspiración de Yolanda Díaz de crear unha plataforma política que transcenda o ámbito de Unidas Podemos e agrupe de xeito transversal a forzas de esquerda, nacionalistas, ecoloxistas e feministas non é nova. Pero a vicepresidenta segunda do Goberno xa non oculta que traballa activamente na conformación desa confluencia que incorpore a «moitos espazos diferentes» para «levantar un proxecto de país para a próxima década». Un espazo que non se vexa limitado no orgánico por unha estrutura tan vertical como a de Podemos e no electoral por un programa excesivamente dogmático no ideolóxico. Díaz, que non milita en Podemos nin en Izquierda Unida e é a dirixente política nacional con mellor valoración en case todas as enquisas, tería a Íñigo Errejón, co que xa contactou, como principal rival á hora de liderar ese proxecto.
O precedente de AGE
A fichaxe de Pablo Iglesias . A experiencia de aglutinar a forzas progresistas de distintas procedencias non é nova para Díaz. Tras a súa errada etapa no Goberno de coalición co PSdeG no Concello de Ferrol como concelleira de Esquerda Unida, que acabou en ruptura, e despois de fracasar no 2009 no seu intento de entrar como deputada de Esquerda Unida no Parlamento galego, aliouse con Xosé Manuel Beiras na Alternativa Galega de Esquerda (AGE) no 2012. Alí confluían xa Esquerda Unida e Anova-Irmandade Nacionalista, pero tamén os ecoloxistas de Equo e Espazo Ecosocialista Galego. Foi ela quen fichou como asesor de AGE naquela campaña a un entón descoñecido profesor chamado Pablo Iglesias , ao servizo de EU, e que no 2014 fundaría Podemos. Logo, no 2015, Podemos, Anova e Esquerda Unida forxaron En Marea.
Os escollos do plan
Errejón, Belarra e Montero. O plan de Díaz de trasladar ese modelo a nivel nacional choca con dous escollos aparentemente insalvables. Por unha banda, Íñigo Errejón está embarcado nunha operación similar tras o éxito histórico que supuxo superar ao PSOE en Madrid. O ex número dous de Podemos quere converter a Máis País en forza hexemónica no espazo ecoloxista e feminista, ao estilo dos verdes alemáns, disparados nas sondaxes, e dificilmente abrirase a un pacto no que el non sexa o líder. Errejón xa rexeitou unha candidatura conxunta con Iglesias nas eleccións madrileñas e saíu triunfador dese pulso. E, doutra banda, tanto Ione Belarra como Irene Montero traballan para manter o liderado de Podemos, sen que nin sequera estea claro que se vaian encartar a que Díaz sexa a candidata, como reclamou Iglesias antes de deixar a política. E Díaz non parece disposta a intentar sequera ese reto mentres non teña un apoio unánime.
Sen hiperliderazgo
«As cousas internas non interesan». O que busca agora Díaz é trasladar o modelo creado no seu día en Galicia á política nacional. A retirada de Pablo Iglesias e o fin do hiperliderazgo que representaba en Podemos axudan a ese plan, que pretende non só reagrupar ás formacións coas que Unidos Podemos chegou a acadar 71 escanos no Congreso no 2015, senón ampliar ese espazo. Díaz logrou ser ben valorada mesmo por votantes de centro e de dereita. E cre que o debate interno entre as confluencias de Unidas Podemos ou as loitas polo liderado da formación morada non axudan a seguir ampliando ese espazo. «As cousas internas non lle interesan a ninguén», afirmou o pasado xoves, instando a «abandonar as etiquetas» e crear un espazo «cunha nova mirada», que poida «cooperar» co PSOE.
Fóra as etiquetas
Do PCE, pero socialdemócrata. A propia Díaz aplícase á hora de borrar etiquetas do pasado. Aínda que milita no PCE, acaba de asegurar que as políticas que ela practica «son socialdemócratas». E o mesmo feito de ser vicepresidenta dun Goberno de coalición co PSOE supón xa unha rectificación. «Con eles é imposible gobernar. As bases do PSOE son de esquerdas pero a súa cúpula é do réxime», afirmou no 2014. O obxectivo agora sería cooperar co PSOE, pero como forza maioritaria.