A nai das nenas de Tenerife agradece o labor á Garda Civil: «Se non a atoparon, eu nunca tería parado de buscar»

Redacción / La Voz

ESPAÑA

El buque Ángeles Alvariño sale del puerto de Tenerife, en una imagen de archivo
O buque Anxos Alvariño sae do porto de Tenerife, nunha imaxe de arquivo Miguel Barreto | EFE

Na súa carta de agradecemento, sinala que por moi devastadora e cruel que fóra, «sempre é mellor saber a verdade»

20 jun 2021 . Actualizado ás 18:46 h.

Beatriz, a nai das nenas Anna e Olivia, agradeceu este sábado o labor realizado tanto pola Garda Civil como pola tripulación do buque de procura Anxos Alvariño, xa que grazas a eles pode sentir ás súas nenas con ela, «doutro xeito, pero pódoas sentir ao meu lado».

Nunha carta remitida á tripulación do buque Anxos Alvariño, Beatriz sinala que quería ir ao barco a agradecer todo o labor que están a facer, pero como lle dixeron que era perigoso escribiu a misiva, en sinálaa que, xunto ao magnífico traballo da Garda Civil fixeron que a verdade saia á luz.

As nenas desapareceron en Tenerife o pasado 27 de abril xunto ao seu pai, Tomás, e o cadáver da maior, Olivia, de 6 anos, foi atopado o 6 de xuño polo buque Anxos Alvariño, a unha profundidade duns 1.000 metros.

No escrito, Beatriz indica que por «moi devastadora e cruel que fóra sempre é mellor saber a verdade», e por iso agradece a Garda Civil e tripulación do Anxos Alvariño o seu traballo porque así pode sentir ás súas fillas con ela.

Di Beatriz que pensaba que ás veces sentía paz por tanta xente rezando e enviando amor, protección, que dalgún xeito ela sentía.

Pero «eran as nenas tamén que están comigo, pero eu non quería crer iso porque quería atopalas. Grazas a vostedes podo vivir e aos poucos sumida na tristeza, pero na paz e no amor de saber que sabemos a verdade. Non só eu, todo o mundo que tamén o está sufrindo», engade.

Beatriz recoñece que isto é «algo que nunca se supera, pero apréndese a vivir con iso. Se non a atoparon, eu nunca tería parado de buscar. A miña única meta tería sido atopalas. Buscalas, cando realmente desde o 27 de abril xa non están fisicamente aquí. Agora a miña meta grazas a vostedes é distinta, é tratar de dar amor como todos vostedes o fixeron connosco».

Destaca que no mundo hai moitas máis persoas boas e compasivas que malas, «e cando vexamos a alguén que pode ser malo que se dea conta, senta vergoña e actuar inmediatamente. Fixeron un labor incrible, se o difícil que foi e foron incribles».

Conclúe ao dicir que as portas da súa casa están abertas para todos sempre, «e estaría encantada de coñecerlles», para asinar «con todo o agradecemento e cariño, Beatriz , Olivia e Anna, sempre xuntas»