A segunda vitoria do PP tras a moción de Rajoy e a maior derrota de Sánchez

Manuel Varela Fariña
Manuel Varela REDACCIÓN / LA VOZ

ESPAÑA

Díaz Ayuso fue recibida hoy con aplausos a su llegada al Comité Ejecutivo Nacional del PP
Díaz Ayuso foi recibida hoxe con aplausos á súa chegada ao Comité Executivo Nacional do PP DAVID MUDARRA | PP

O resultado catapulta a Ayuso como alternativa ao liderado do partido. Vota e opina: Que partido sae máis prexudicado?

05 may 2021 . Actualizado ás 18:41 h.

Nun mitin a finais de marzo, Pablo Casado acompañou á candidata Isabel Díaz Ayuso en Majadahonda con brillo nos ollos, soñándose en Moncloa cambiando o colchón como fixo Pedro Sánchez ao chegar ao palacio presidencial tras a moción de censura a Rajoy. Disfrazouse de politólogo e explicou ao público que a vitoria de Alberto Ruiz Gallardón en 1995 resultou «fundamental» para que José María Aznar fose presidente ao ano seguinte. O mesmo Alberto Núñez Feijoo no 2009 para que Rajoy fixese o propio dous anos despois. «A vitoria irresistible de Isabel Díaz Ayuso será a clave para que eu chegue a ser presidente do Goberno cando se convoquen eleccións», prognosticou.

O líder do PP xa foi candidato en dúas eleccións, compartindo con outros dous partidos o espectro do centrodereita no que fora hexemónico. A efervescencia de Cidadáns e a irrupción de Vox levou a Casado a cultivar o peor resultado para o seu partido en abril do 2019. Medio ano despois, repúxose con 700.000 votos máis e 89 deputados, iniciando a absorción dos laranxas que a pasada noite han pasado a confirmarse xa como irrelevantes na política nacional.

O presidente dos populares sacódese agora os fracasos de ambas as xerais e o desastre das catalás coa pirueta de Ayuso, capaz de duplicar a súa renda de deputados en plena pandemia tras media lexislatura na que só aprobou unha lei e non logrou sacar adiante o seu proxecto de orzamentos.

A estratexia de Miguel Ángel Rodríguez, xefe de gabinete no Goberno de Ayuso e secretario de Estado con Aznar, elevou as eleccións madrileñas ao rango de primeira volta dunhas xerais e a que todos os candidatos se movesen na dicotomía: liberdade ou comunismo, democracia ou fascismo, Ayuso ou Sánchez. «Nestas eleccións avalíanse, por primeira vez [obviando os comicios cataláns], dous modelos de xestión», afirmou onte Casado desde o colexio electoral, colocando de novo á candidata autonómica como líder dunha oposición estatal.

Tricefalia popular

A remontada dos populares partiu do bastión galego, onde Feijoo sumou a súa cuarta maioría absoluta o verán pasado. Naquela campaña, Casado repetiu nun acto en Pontevedra a mesma lóxica que compartiu en Majadahonda sobre a sucesión de vitorias que lle levarían á Moncloa nas próximas xerais. Obviou aquí o presidente popular que o universo político galego é outro cando tocan autonómicas: o PP gañou co 48 % dos votos con Feijoo como candidato, 16 puntos máis que nas xerais de novembro.

As eleccións en Galicia foron á súa vez unha derrota para Pedro Sánchez, ao manterse o PSOE como terceira forza e revivir un sorpasso do BNG. O novo golpe para o secretario xeral socialista chegou coas catalás, que a pesar de rematar como partido máis votado quedou sen opcións de formar Goberno. Ese día, o PP apenas sumou 100.000 votos e foi superado por Vox e Cidadáns. Feijoo botou entón un capote a Casado, ao que abonda con darlle a volta para interpretalo como unha reivindicación da súa contundente vitoria en Galicia: «[Pablo Casado] É tan responsable do resultado catalán como o foi Pedro Sánchez do manco do PSOE nas galegas».

Tras o 4M, Ayuso eríxese agora como unha terceira vía no liderado do Partido Popular xunto a Casado e Feijoo. A política madrileña é unha conxunción das correntes centristas e liberais da súa formación, herdeira do aznarismo e o aguirrismo, rodeada dun símbolo do primeiro como é Miguel Ángel Rodríguez e de conselleiros que formaron os Gobernos da expresidenta Esperanza Aguirre. A arriscada aposta déixalle con opcións de gobernar en solitario, un imposible hai só uns meses que a catapulta a disputar a alternativa ao home que a colocou aí.

As próximas eleccións serán as andaluzas, en decembro do próximo ano

En caso de manterse o calendario electoral sen novos adiantos como o do 4M, as próxima cita coas urnas será en decembro do próximo ano en Andalucía. Nas últimas datas, con todo, a constante fragmentación na que se mergullou Cidadáns e a recuperación dos populares avivaron a posibilidade dunha convocatoria ao parlamento andaluz antes do previsto. O presidente da rexión, o popular Juanma Moreno, advertiu a finais de abril que non ten intención de adiantar as eleccións «salvo por causa maior».

Hai un mes, a sondaxe publicada polo Centra (Centro de Estudos Andaluces), un órgano que depende da Junta de Andalucía, disparou as opcións de PP e Vox. Segundo o barómetro, ambas as formacións crecen respecto dos comicios do 2018. Os populares situaríanse entre 40 e 43 escanos, o que supón un 31,2 % dos votos, dez puntos máis que hai dous anos. Vox acadaría os 21, fronte aos doce actuais. O PSOE, que tivo en Andalucía o seu bastión desde o inicio do período democrático, baixaría un 4,4 %, obtendo entre 26 e 29 escanos. O escenario da sondaxe deixa a Adiante Andalucía con dez ou doce escanos, fronte aos 17 actuais, e a Cidadáns con sete, catorce deputados menos.