Canarias non quere ser a nova Lesbos

Francisco Suárez COLPISA / As PALMAS

ESPAÑA

Inmigrantes en el puerto de Arguineguín, en Gran Canaria
Inmigrantes no porto de Arguineguín, en Gran Canaria Elvira Urquijo A.

As institucións das illas rexeitan o plan de Grande-Marlaska e Escrivá ante a chegada de 16.000 migrantes ao arquipélago durante este ano

22 novs 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Prazas para uns sete mil inmigrantes, repartidos en campamentos militares habilitados a bulir, e en inmobles cuxo uso se acordou coa Sociedade de Xestión de Activos procedentes da Reestruturación Bancaria (Sareb). Ese é o plan deseñado polo Goberno de España para dar resposta á crise da inmigración que desde hai semanas soporta Canarias. Xunto a iso, a negativa frontal a traslados masivos de inmigrantes á Península, a pesar de que varias comunidades autónomas ofrecéronse a ceder prazas. Fronte a todo iso, o Goberno canario, presidido polo socialista Anxo Víctor Torres, «se revira e rebélase» porque non quere ser a nova Lesbos de Europa, segundo afirmou o pasado venres o propio xefe do Executivo rexional tras reunirse cos ministros José Luis Escrivá e José Luis Ábalos.

Este pulso institucional sen precedentes, que ameaza por laminar as expectativas electorais do PSOE en Canarias e mesmo a estabilidade do cuadripartito que sostén a Torres (cogobierna con Podemos, Nova Canarias e a Agrupación Socialista Gomera), viviu esta semana dous fitos. Por unha banda, o pasado martes, cando 227 inmigrantes foron liberados do campamento no peirao de Arguineguín e abandonados á súa sorte, e o venres, cando desde Rabat o ministro do Interior, Fernando Grande-Marlaska, e desde Gran Canaria o propio Escrivá desvelaban que a solución é, na práctica, confinar aos inmigrantes irregulares que chegaron e aos que o sigan facendo ata que se recuperen as repatriacións masivas. Esas devolucións hanse freado polo peche de fronteiras tras a pandemia nos principais países emisores, isto é, Mauritania, Senegal e nos últimos meses Marrocos.

O ocorrido o martes puxo en evidencia a «descoordinación» entre ministerios, segundo a expresión utilizada estes días polo vicepresidente do Goberno canario, Román Rodríguez (Nova Canarias), e o conselleiro de Presidencia, o socialista Julio Pérez. Os 227 inmigrantes foron sacados á primeira hora da tarde do recinto habilitado hai meses no peirao de Arguineguín e deixóuselles xunto ao espigón sen comida, sen auga e sen acubillo. Presentouse ao instante a alcaldesa de Mogán, Onalia Bo, que leva meses pedindo que se poña fin ao «campamento da vergoña» do citado peirao, e que contratou sobre a marcha varios autobuses. Corenta e cinco minutos despois de subir a eles, os migrantes baixábanse na Praza da Feira, na capital grancanaria, ante a Delegación do Goberno. Alí estiveron de novo abandonados ata que varios cidadáns se achegaron a darlles comida e auga. «A orde de liberalos deuna a Delegación ou a Subdelegación do Goberno», sostén a alcaldesa, que exculpa aos policías encargados de vixiar en Arguineguín un continxente que chegou ás 2.300 persoas en 400 metros cadrados, en tendas de campaña, baixo un sol abrasador e durmindo sobre mantas amais do formigón. Pola súa banda, a Delegación do Goberno garda silencio. A versión policial é que foron liberados tras intentar consultar á Secretaría de Estado de Migracións, que non tería contestado. Horas despois, ese departamento ministerial encargouse de levar aos migrantes a hoteis.

Do peirao a unha polvoreira

Desde o martes, e á vista do impacto da crise nos medios de comunicación de toda España e en Europa, Interior ha ir sacando a migrantes de Arguineguín e recolocounos no campamento cedido por Defensa na antiga polvoreira de Barranco Seco, na capital grancanaria. Esa instalación hase preparado para 800 persoas, mentres nos hoteis hai agora uns 6.000. O Goberno central quere sacalos desas prazas turísticas ante o rexeitamento da patronal sectorial e das institucións canarias a esa fórmula cando se intenta agora reactivar o destino turístico. E a opción do departamento de Escrivá e do ministro Grande-Marlaska serán máis tendas de campaña militares, inmobles da Sareb e, sobre todo, confiar en que as xestións ante Marrocos, Senegal e Mauritania dean resultados, haxa maior control nas súas fronteiras e admitan repatriacións masivas.

«Somos solidarios, pero o resto tamén ten que selo»

Arguineguín era coñecido ata hai meses por ser a patria moza de dous mestres do balón: Juan Carlos Valerón e David Silva. Pero desde este verán o seu nome traspasou as fronteiras da illa de Gran Canaria polo «campamento da vergoña» habilitado por Interior no peirao, lugar onde Salvamento Marítimo leva aos ocupantes de pateras e caiucos.

«En Arguineguín somos solidarios», comentan dous veciños do pobo costeiro que toman o café de media mañá xunto ao peirao, «pero o resto tamén ten que selo». Refírense ao conxunto do Estado, porque xa son sabedores de que os gobernos rexionais de Aragón, País Vasco, Valencia e Castela e León mostráronse dispostos a acoller a parte dos inmigrantes. Pero Interior oponse argumentando que un traslado á Península derivaría nun ‘efecto chamada' e que podería acabar traspasando os Pireneos. Na práctica, se non se contén a chegada de pateras e caiucos, convertería a Canarias nunha nova Lesbos, a illa grega onde miles de migrantes foron confinados.