Pablo Echenique: «Agardo que a oposición ao Goberno non sexa o poder xudicial nesta lexislatura»

Unha das imaxes da investidura de Pedro Sánchez o pasado 7 de xaneiro foron as bágoas de Pablo Iglesias e Pablo Echenique (Arxentina, 1978). «Son bastante llorón», confesa este último, recentemente nomeado portavoz do Grupo Confederal de Unidas Podemos, posto desde o que terá o reto de coordinarse cos seus socios de Goberno do PSOE para manter unha estratexia unitaria na Cámara baixa.

-É a primeira vez que Unidas Podemos exerce como partido gobernante no Congreso. Haberá friccións cos seus socios do PSOE?

-Cada grupo parlamentario deberá manter os seus principios e seguramente nalgúns momentos manteremos discrepancias, pero no que teña que ver coa acción unitaria do Goberno e con en programa que acordamos teremos que pórnos de acordo e acadar puntos medios que nos permitan sacar adiante as medidas do programa.

-Non corren o risco de que o seu partido se desconecte da rúa?

-Riscos por diante temos moitos. Para nós a articulación dos movementos sociais é fundamental.

-Pablo Iglesias pediu a estes movementos que lles presionen.

-Ao que se refire Pablo é que, agora que formamos parte do Goberno, non nos sintamos incómodos cando un movemento social nos critique, pídanos cousas ou nos vixíe, entendemos esa crítica e sérvenos para facelo mellor.

-O CGPJ criticou por carta as palabras de Iglesias sobre que «a xustiza española é débil».

-Eu agardo que a nosa oposición, a oposición ao Goberno, non sexa o poder xudicial nesta lexislatura. Que sexa o PP, Vox e Cidadáns. A min sorpréndeme que un órgano xudicial emita un comunicado tan rápido e con tanto contido político. Agardo que sexa unha anécdota e que a nosa oposición estea no parlamento.

-Contan con que se aprobarán os Orzamentos adiante? Apoiaraos ERC?

-Agardo que si, que despois dun diálogo e un acordo saian adiante. Independentemente do programa político que un teña e do tipo de Orzamentos que un partido teña en mente, é unha disfunción para o país que estes se prorroguen para tantos meses, sobre todo cando os Orzamentos actuais non estaban pensados para durar tanto tempo. É obvio que temos que saber pórnos de acordo, pola nosa banda imos facer todos os esforzos que fagan falta para que, polo menos, os partidos que apoiaron a investidura, apoien este primeiro paso que afiance a lexislatura.

-Unha lexislatura que empezou con bágoas, as súas e as de Iglesias .

-Eran en parte bágoas de felicidade, si, pero o que me fixo emocionarme foi Aina (Vidal, a deputada de En Comú que padece un agresivo cancro). Logo xuntouse todo e acabei chorando como un bebé. Era felicidade e desafogo polo camiño tan longo que percorremos e o difícil que foi. Non se se foi o momento máis feliz da miña carreira política, pero si o máis emocionante. Eu son bastante llorón.

-Un camiño que empezou fai seis anos, no barrio de Lavapiés.

-Creo que era impensable que pasase isto no noso país antes da aparición de Podemos. Houbo moitas dificultades pero ao final do camiño, que tamén vai ser o principio doutro camiño novo, haxa millóns de españois que nos vexamos representados conclúe unha análise positivo. Ningún académico houbésese imaxinado que un movemento nado nas prazas chegase a ser parte do Goberno de España. Nós cometemos erros e acertado algunha vez, traballamos moito, pero o mérito é da xente deste país.

-Non todo foi un camiño de rosas, vostede enfrontouse a Iglesias en Vistalegre 1.

-Eu pensaba que había que organizar o partido de xeito diferente. Cando o congreso ten o resultado que ten, rapidamente asumo que hai que seguir traballando polo proxecto que gañou a asemblea, e a partir de aí vou forxando unha relación de maior confianza con Pablo. En contra de como se lle pintou moitas veces, el é unha persoa que non elixe quen traballa con el por criterios de lealdade absoluta á súa persoa, ao contrario.

-A división e a marcha de compañeiros como Íñigo Errejón tamén marcaron ao partido.

-Nos momentos de división non puidemos falar de cousas importantes como a reforma laboral, da precariedade da xente, da desigualdade… Iso é o máis amargo, cando había divisións estabamos obrigados a falar da vida interna dun partido que é algo que á xente que se está matando a traballar impórtalle un pemento.

-En marzo celebran a súa nova Asemblea Cidadá, Que cambios agarda dela?

-Hai que debater moito. Agora somos un obxecto político distinto, o estar no Goberno cambia as capacidades que ten Podemos.

O PSOE podemiza o seu discurso

Gonzalo Bareño

---

---