O Parlamento Europeo levantou a inmunidade no 90% dos casos na lexislatura anterior

I. SÁNCHEZ ARTERO BRUXELAS | E. LA VOZ

ESPAÑA

VINCENT KESSLER | REUTERS

A pantasma do suplicatorio, principal quebradizo de cabeza para Puigdemont e Comín

16 ene 2020 . Actualizado ás 10:29 h.

O 2019 pechouse cunha vitoria para os independentistas fuxidos en Bruxelas desde o 2017, Carles Puigdemont e Toni Comín. E non é para menos, xa que a sentenza do Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TJUE) sobre a inmunidade de Oriol Junqueras como eurodeputado, abriulles a porta do Parlamento Europeo para iniciar os trámites pertinentes para recoller a súa acreditación como deputados en xaneiro. Con todo, a pantasma do suplicatorio ameaza con amargarlles a súa andaina na Eurocámara.  

Esta é a última ferramenta que queda a España para xulgar a Puigdemont e Comín e sortear a súa inmunidade como eurodeputados. Este privilexio é importante, xa que garante que os políticos poidan exercer libremente o seu mandato sen ser obxecto de persecución política arbitraria. Con todo, inmunidade non é impunidade, e por iso as autoridades nacionais poden pedir a suspensión deste dereito para que un eurodeputado sexa xulgado. Os casos estúdanse e o Pleno determina se se mantén ou non o dereito por maioría simple

Os datos son contundentes: o Parlamento Europeo levantou a inmunidade no 90% dos suplicatorios presentados ao longo da oitava lexislatura (2014-2019). Durante ese período estudáronse 61 casos ligados á inmunidade e, dos 55 suplicatorios que pedían o levantamento da inmunidade dun eurodeputado ou eurodeputada, tan só en cinco casos a Eurocámara decidiu non levantar este privilexio aos afectados. En catro dos casos fíxose alegando a liberdade de opinión e voto dos eurodeputados no exercicio das súas funcións e, no quinto, a Cámara concluíu que podía ser un caso de fumus persecutionis onde a intención era prexudicar a actividade política do denunciado. 

A socialista portuguesa Ana Gomes foi obxecto de dous suplicatorios dos que saíu vitoriosa. O Parlamento Europeo determinou que en senllos casos estaba amparada polo artigo 7 de privilexios e inmunidades dos eurodeputados, que sinala que os políticos non poderán ser buscados, detidos, nin procesados polas opinións ou votos emitidos no exercicio das súas funcións.

Tanto no caso do 2014, como o de 2017, a socialista denunciaba en dous medios de comunicación a privatización dos estaleiros de Viana do Castelo e a Eurocámara determinou que esas declaracións as fixo como membro do Parlamento e como vicepresidenta da comisión de investigación encargada de examinar as alegacións de infracción e mala xestión en relación co branqueo de capitais ou evasión fiscal.

O tamén socialista Rosario Crocetta solicitou a súa inmunidade como parlamentario cando recibiu un procedemento do Tribunal de Palermo. E é que o antigo eurodeputado italiano estaba a ser acusado de declaracións difamatorias durante a súa época en Bruxelas. O Pleno fixo especial fincapé no seu papel activo na loita contra a delincuencia organizada e a influencia da corrupción sobre a política e a economía.

A mesma sorte correu o francés da Fronte Nacional, Florian Philippot. O Parlamento Europeo determinou que o artigo 7 non só ampara as opinións dos seus deputados na Eurocámara, senón tamén as expresadas noutros foros, como medios de comunicación, cando existe unha relación entre a opinión expresada e as súas funcións parlamentarias. 

A nota discordante é a do caso do deputado grego de Nea Demokratia, Manolis Kefalogiannis. Estaba acusado de tentativa de fraude contra os intereses financeiros da Unión Europea por unha suma de 73.000 euros, por ter desviado ilegalmente parte do soldo dun dos seus asistentes. Con todo, a Cámara concluíu que podía ser un caso de fumus persecutionis onde a intención subxacente era prexudicar a actividade política ou reputación do denunciado.

Atendendo aos casos presentados na lexislatura anterior, pódese concluír que o Tribunal Supremo podería levar finalmente a Puigdemont e Comín ante a Xustiza española. Con todo, a tramitación do suplicatorio é un proceso longo, que podería acadar un ano.