O diplomático, autor de «As mentiras do separatismo», considera que a cuestión catalá ten solución
05 dic 2019 . Actualizado ás 11:21 h.Embaixador en Bulgaria , a Unión Soviética, a Federación Rusa, Grecia e Canadá, autor de varios libros, entre eles De Suárez a Gorbachov, membro correspondente da Real Academia de Xurisprudencia e Lexislación e académico de número da Academia da Diplomacia, José Conca (Iznatoraf, Xaén) publica As mentiras do separatismo (Cataluña e Quebec) en Edicións Insólitas, que presentará este mércores (20.00) no Real Club Náutico da Coruña acompañado polo exalcalde e embaixador Francisco Vázquez.
-Que diferenzas hai entre Quebec e Cataluña? Por que alí foi posible o referendo e aquí non?
-No que se refire ao tema do separatismo, a diferenza principal entre Quebec e Cataluña é de orde xurídica e político. O referendo para a secesión dunha provincia, sexa Quebec ou calquera outra, é posible no Canadá por unha simple razón: porque o permite a lei. Algo que non sucede nin nas grandes democracias occidentais, Estados Unidos, Francia ou Alemaña, nin en España.
-Que significaron o ditame do Tribunal Supremo e a Lei de Claridade?
-Tras os referendos de 1980 e 1995, facíase preciso no Canadá clarificar o marco xurídico en que debía encadrarse a posible secesión dunha provincia. E consultouse ao Tribunal Supremo. O esencial do seu ditame transformouse, dous anos máis tarde, na chamada Lei da Claridade, que contiña tres esixencias: claridade na pregunta (non as 117 palabras que contiña a do primeiro referendo), claridade na resposta (nunca a maioría simple, por ser un tema constitucional) e deber de negociar (xamais a declaración unilateral de independencia).
-Cales son as grandes mentiras do separatismo?
-No meu libro cito soamente seis, pero hai moitas, moitas máis. Brevemente enumeradas, son as seguintes. 1. «Barcelona enfrontouse con determinación ás tropas de Franco» (que cousas). 2. «Madrid ten fobia das urnas» (os cataláns han ir ás urnas, desde 1977, máis de 40 veces). 3. «España róubanos» (a estas alturas, xa sabemos quen roubou a quen). 4. «Cando se proclame a República de Cataluña, será recoñecida por todas as nacións» (ninguén a recoñeceu). 5. «Aínda que Cataluña se separe de España, seguirá dentro da Unión Europea» (os máis altos dignatarios da UE hanlles dito que non). 6. «Cataluña será máis rica se rompe con España» (que llo pregunten ás máis de 5.000 empresas que, ante a posible declaración de independencia, saíron de estampida).
-Ten solución o problema catalán ou só queda a «conllevancia» da que falaba Ortega? Que propón vostede?
-Sen dúbida que ten solución. A expola dedícolle o capítulo final, onde pido a creación dun proxecto fecundo, realista e solidario, capaz de ilusionar a Cataluña e que corrixa os erros do pasado. Xa que cita a Ortega, direille que nese famoso debate parlamentario, celebrado en maio de 1932, Azaña e Ortega sostiveron opinións diferentes. Pero en algo coincidiron: descartar como solución a independencia.
-Que significaría para España que Sánchez lograse a investidura coa abstención de ERC ?
-O libro publicouse antes das negociacións en marcha. Xa que logo, non me refiro a elas. Pero si desexo destacar algo que me dixo o primeiro ministro canadense, Jean Chrétien: «A primeira obrigación dun responsable político é preservar a unidade e a integridade territorial do seu país». Despois, moito despois, vén todo o demais.
-A que atribúe a explosión da violencia tras a sentenza do procés?
-O separatismo tocou fondo. E eles xa o saben. Por iso xurdiu a violencia: a última razón de quen non teñen razón.
-Cataluña é unha nación?
-Non. Permítame citar o artigo 2 da nosa Carta Magna, por se alguén pon en dúbida o que afirmo. Di así: «A Constitución fundaméntase na indisoluble unidade da nación española, patria común e indivisible de todos os españois». Creo que está bastante claro.
-Vostede coñece ben Rusia, xa que foi embaixador en Moscova. Cre que houbo inxerencia dos servizos de intelixencia rusos en Cataluña?
-A posible intervención en Cataluña dese cidadán ruso atópase, no ámbito procesual, ante os tribunais. En canto ao fondo, a postura oficial do Goberno español foi xa exposta polo noso ministro de Asuntos Exteriores.
