A sentenza dos ERE escribe o punto final de varias carreiras políticas. Os condenados teñen cinco días para comunicar os seus recursos ao Supremo
19 novs 2019 . Actualizado ás 20:14 h.Sete anos de investigación, un de xuízo e outro máis para a redacción do fallo cristalizaron este martes nunha contundente sentenza condenatoria para 19 dos 21 ex altos cargos de etapa socialista da Junta de Andalucía —cos expresidentes Manuel Chaves e José Antonio Griñán á cabeza— acusados polo maior caso de corrupción política de España: o da concesión fraudulenta durante unha década (entre o 2001 e o 2010) de case 700 millóns de euros en axudas sociolaborais e a empresas en crise para prexubilacións ou despedimentos. O tribunal considera aos expresidentes «conscientes da palmaria ilegalidade» ddos seus actos. Estas son as súas traxectorias.
Manuel Chaves: o sindicalista que lle regalou un título á Duquesa de Alba
Luís Pousa
Manuel Chaves (Ceuta, 1945) hase estilizado cos anos. Cando era ministro con González, lucía un rostro rubicundo. Foi entón cando Jaime Campmany, non sabemos se a favor ou en contra, escribiu que a súa cara imitaba o escudo do Barça. Sempre tivo a fronte e as ideas moi amplas. Fillo de familia máis ben conservadora (o seu pai era un militar africanista e a súa nai exercía na Sección Feminina), fíxose socialista nas aulas de Dereito de Sevilla e nas actividades extraescolares que frecuentaba xunto a Felipe González, Alfonso Guerra e Luis Yáñez (o da Expo).
Foi dirixente de UGT ata que Felipe converteuno en ministro de Traballo en 1986. O seu propio sindicato montoulle en 1988 unha folga xeral que lle acabou custando o posto, aínda que González llo cargou en diferido, en 1990, cando o mandou a presidir a Junta de Andalucía. Aceptou a mudanza de mala gana, pero logo púxose cómodo e quedou 19 anos en San Telmo. Nin Fraga. ERE á marxe -«É un asunto de tres ou catro golfos, resolveu»-, o maior escándalo do seu mandato foi cando nomeou á Duquesa de Alba filla predilecta de Andalucía (o único título que non posuía Cayetana). Zapatero rescatouno para Madrid e fíxoo vicepresidente terceiro no 2009. Ese ano o Barça gañouno todo e Chaves empezou a perder cousas: o ministerio, a presidencia do PSOE e os xuízos. Ao final, ata se lle caeu o escudo do Barça da cara.
José Antonio Griñán: o inspector de Facenda ao que lle burlaron as axudas
Mercedes Lodeiro
O golfiño de Manuel Chaves e mentor de Susana Díaz é o político que saíu máis damnificado nun caso que xulgou a unha década do Goberno andaluz. E o é polo feito de ter sido conselleiro de Economía e Facenda, departamento desde o que se deseñaban os Orzamentos onde figuraba a partida malversada. José Antonio Griñán, (Madrid, 1946) seguiu os pasos de Chaves, na administración e no partido. Foi presidente da Junta (2009 ao 2013) e do PSOE, e ministro de Traballo. Coñecida era a amizade de ambos e das súas mulleres ata que Griñán chegou á presidencia da Junta . Obrigou entón a convocar un congreso extraordinario para pór fin aos 16 anos de liderado de Chaves, quen lle fixo conselleiro en 1990. O estalido do caso ERE no 2011 rompeu a amizade deste inspector de Facenda, amante da música e a lectura, co seu mentor. E desde entón toda na súa vida foron xa descensos e dimisións. No 2013 deixou a presidencia da Junta , no 2015 recoñeceu que o dos ERE «non eran un gran plan [para delinquir], pero si unha gran fraude». Ese ano dimitiu como senador e ao ano seguinte deuse de baixa no PSOE. Onte chegoulle a guinda na súa carreira ao inspector: «Non foi fiscalizado nin un só dos expedientes de concesión de axudas sociolaborais e axudas a empresas do programa 31L0», resolve a sentenza.
Magdalena Álvarez: o final da carreira da todopoderosa dama de ferro
Francisco Espiñeira
Magdalena Álvarez Arza (San Fernando, Cádiz, 1952) foi durante moitos anos a muller máis poderosa de Andalucía. Maleni, como era coñecida por amigos e inimigos, era a dona da caixa forte da Junta . A mesma desde a que se libraban millonarios pagamentos que amigos do PSOE andaluz fundíanse alegremente centos de miles de euros cada semana en bordeis, cocaína e mariscadas en lugar de dedicalos a solucionar o problema dos desempregados andaluces.
Álvarez non fixo moitos amigos na súa carreira política. Para a historia quedará o seu desprezo a Galicia -«plan Galicia de merda», chegou a dicir a preguntas dos xornalistas cando era ministra de Fomento no esplendor de éraa Zapatero e lembrábanselle as promesas incumpridas polas verteduras do Prestige- e unha longa carreira ao servizo dos intereses do PSOE despois de doctorarse en Economía: conselleira andaluza, ministra, eurodeputada e un retiro dourado como vicepresidenta do Banco Europeo de Investimentos ata que tivo que dimitir no 2014 tras verse salpicada pola corrupción do caso dos ERE polo que agora foi condenada a nove anos de inhabilitación polos erros cometidos durante a súa etapa como máxima responsable de Economía da Junta de Andalucía entre 1994 e o 2004.