Zapatero apadriña o pacto con Iglesias e receita a Sánchez diálogo en Cataluña
ESPAÑA
O expresidente admite que «desexaba que se producise» a alianza entre o PSOE e Unidas Podemos
17 novs 2019 . Actualizado ás 20:55 h.Quen estiveron na sala de máquinas do acordo exprés subscrito o pasado martes entre Pedro Sánchez e Pablo Iglesias xa suxeriran que o expresidente socialista José Luis Rodríguez Zapatero era un dos padriños do pacto entre o PSOE e Unidas Podemos. Zapatero saíu este domingo ao rodo para confirmar que «desexaba que se producise» esa alianza e para dar as súas bendicións á futura coalición de Goberno.
Fíxoo nos micrófonos da Ser, onde falou de «sorpresa» ante o anuncio e aclarou que non se molestou cando, nas anteriores negociacións entre socialistas e rupturistas, Pablo Iglesias fixo público que fora precisamente Zapatero quen lle aconsellou pedir as políticas activas de emprego para pechar o pacto con Pedro Sánchez. «É moi difícil que eu me enfade», escudouse. A pesar dos seus esforzos, entón non prosperou o acordo e houbo que dar un longo rodeo pola repetición electoral para conseguir que Iglesias e Sánchez selasen cun abrazo o armisticio final.
Pero Zapatero non se limitou a exercer de padriño da alianza de esquerdas. O expresidente socialista tamén se atreveu a propor receitas para o tema máis complexo ao que se enfrontará, se calla, o futuro Goberno. Para o exlíder do PSOE a única solución ao desafío secesionista pasa polo «diálogo»: «Non hai alternativa para a crise que tivemos en Cataluña que non sexa o diálogo. Ten que ser un diálogo aberto e sincero. Un diálogo que non cesamento, onde cada un poida expor todas as alternativas que hai».
Volve o talante
Rodríguez Zapatero , fiel ao seu libro de estilo, resaltou que hai que conversar «sempre, ata o último segundo, co adversario máis incriblemente difícil».
En pleno revival do seu soado talante, Zapatero foi tibiamente crítico cos independentistas cataláns. Recorreu a un repertorio de frases máis propias dun catequista para invitar aos separatistas a volver ao fogar. Coma se tratásese da mesmísima parábola do fillo pródigo, explicou que «os independentistas fixeron unha viaxe a ningunha parte que non ten retorno, pero a democracia española fai que teñamos que tender o brazo para que volvan desa viaxe».
A actual crise catalá arrinca en novembro do 2003 coa súa promesa, á calor dun mitin, de tramitar nas Cortes o Estatuto de autonomía «tal cal» saíse do Parlamento de Cataluña e coa posterior campaña do PP contra o texto promovido polo PSC, polo que os consellos de Zapatero en materia territorial chocan frontalmente coas teses máis ortodoxas doutros tótems da vella garda, como o expresidente Felipe González.