A vida de Urdangarin en prisión: 466 días de exercicio obsesivo, rezos, cartas e un horto
ESPAÑA
Din os que lle tratan que o exduque está mellor. Que desde o pasado verán, o seu ánimo, tras un ano de bajón, empezou a remontar
18 sep 2019 . Actualizado ás 15:41 h.Din os que lle tratan que Iñaki Urdangarin está mellor. Que desde o pasado verán, o seu ánimo, tras un ano de bajón, empezou a remontar. Os 466 días no cárcere abulense de Brieva pasáronlle factura. O seu pelo está moito máis branco e o exduque está extremadamente delgado.
O seu delgadez -afirman fontes penais- está moi relacionada co exercicio extenuante que practica todos os días. Machúcase na bicicleta estática adaptada á súa gran envergadura que conseguiu que lle autorizase o Xulgado de Vixilancia Penal número 1 de Valladolid despois de que Institucións Penais lla denegase o pasado outono. Conta tamén con espalderas e acode ao polideportivo.
Iñaki Urdangarin segue sendo o único preso home neste cárcere de mulleres na que ingresou o 18 de xuño do 2018. O seu módulo, pintado en branco, burdeos e gris, ten 450 metros. Consta de zona de estar, dous patios e unha cela dobre. Nese módulo -unha sorte de gaiola de ouro, segundo os funcionarios máis críticos- pasa, con todo, horas de soidade absoluta, só rotas con conversacións triviais co selecto grupo de funcionarios que o custodian e que teñen ordes de non intimar demasiado. Eles cualifícano de «cortés en extremo». Máis profundas -din esas fontes- son as súas conversacións co sacerdote que o visita regularmente. Reza «máis dunha vez ao día». Xunto á escritura case compulsiva de cartas e o coidado dun pequeno horto (que en realidade son testos) son as súas ocupacións favoritas, aínda que tamén le moito e ve películas.
As chamadas á familia
Os funcionarios afirman que só lle viron sorrir nestes quince meses cando chama a casa (pode facelo a 10 números á semana) ou recibe as visitas da súa muller, Cristina de Borbón, dos seus fillos ou da súa nai ou irmáns. Como calquera outro, o cuñado do rei ten dereito a dúas visitas no locutorio á semana de 20 minutos, aínda que pode unilas nunha de 40. Ademais, ten dereito a un cara a cara ao mes de entre unha e tres horas e un encontro sen biombos cada mes. E a familia, sobre todo as mulleres -din os funcionarios-, raramente fallan. E é nesas visitas nas que Urdangarin goza do único privilexio. A familia acode nun horario diferente ao resto dos visitantes. Non gardan cola nin son cacheados nin teñen o horario limitado das visitas ás fins de semana. Só eles teñen o «dereito» de entrar en vehículo privado ao interior do recinto.
