O pacto de PP, Cs e Vox aboca ao líder do PSOE a depender de ERC para ser presidente
24 jun 2019 . Actualizado ás 16:01 h.Consumados os pactos para o poder local, comeza agora a verdadeira negociación para a investidura do próximo presidente do Goberno, o que constitúe unha alteración da orde lóxica, xa que as xerais se celebraron un mes antes que as municipais. O acordo acadado por Cidadáns co PP e con Vox, que permitiu que as tres forzas despracen ao PSOE onde sumaban maioría, afasta case definitivamente a posibilidade de que Sánchez sexa investido grazas á abstención do PP e de Cidadáns. A falta de que se consumen os acordos para as presidencias das autonomías, que poden deparar tamén algunha sorpresa, Sánchez parece abocado a depender da abstención de ERC para ser presidente do Goberno, sempre que consiga o apoio de Unidas Podemos, PNV, Compromís e o PRC de Miguel Ángel Revilla.
Só a fórmula pouco probable de que o PSOE permita que a coalición conservadora Navarra Suma fágase coa presidencia da Comunidade Foral a cambio de que os dous deputados de UPN apoiasen a súa investidura no Congreso podería evitarlle ese dependencia de ERC, que Sánchez querería evitar custe o que custe.
Nese sentido, a pesar da súa vitoria clara nas xerais, sae deste proceso algo debilitado, ao non ter conseguido que Cidadáns rompese a súa promesa de non aliarse cos socialistas, aínda que o fixo de xeito excepcional nalgunhas localidades. Sánchez prepárase xa que logo para unha investidura na que necesitará polo menos a abstención de ERC. Esa abstención verase dificultada, con todo, pola súa decisión de facer alcaldesa a Ada Colau en Barcelona, en detrimento do independentista republicano Ernest Maragall e por facilitar que Navarra Suma se fixese coa alcaldía de Pamplona, o que encarecerá o respaldo do PNV.
O PP sae moi reforzado da conformación dos concellos, que lle permitiu facerse co control dun bo número de consistorios. A pesar de que os resultados reflectían un mapa de España tinguido de vermello, xa que o PSOE se impuxo na maioría de capitais, a hábil negociación do PP, que axuntou ao seu favor o voto dos seus dous rivais no espazo da dereita, permite que nese mapa haxa moito azul. Algo que fai que o líder popular, Pablo Casado, salga fortalecido e consolide o seu papel de xefe da oposición.
Posición incerta de Rivera
Máis incerta é a posición do líder de Cidadáns, Albert Rivera, que se viu obrigado a ceder a maioría de alcaldías ao PP e, sobre todo, a facelo xunto a Vox, o que lle afasta totalmente do electorado máis progresista que votou ao seu partido nas xerais e créalle problemas en Europa. Cidadáns xógao agora todo a demostrar a súa capacidade de xestión nos concellos onde formará parte do goberno local e sobre todo naqueles onde se fai coa alcaldía. Pero, tras o paso dado, abandona claramente a súa posición de partido bisagra que o mesmo pode pactar coa esquerda que coa dereita e envórcase na súa intención de superar ao PP como partido hexemónico no espazo conservador. Algo que Rivera tratará de lograr nunha pugna parlamentaria con Casado desde a oposición.