Mentres que Junqueras argumentou estar preso «polas súas ideas» para responder só ao seu avogado e lanzar soflamas políticas, Forn contestou as acusacións cunha defensa técnica
15 feb 2019 . Actualizado ás 09:58 h.Con gravata por primeira vez, sen un só papel e de bo humor. Así se sentou a declarar ante o tribunal este xoves o exvicepresidente catalán e presidente de ERC, Oriol Junqueras, quen converteu as súas dúas horas de interrogatorio nunha alegación política en defensa, non só do dereito á independencia, senón de que todo o que os líderes secesionistas fixeron no outono do 2017 -e polo que están sentados no banco do Supremo- nin foi delito nin incitou á violencia. Ao contrario. Presentouse como un pacifista ao que se lle xulga «polas súas ideas». Considérase un «preso político» e por iso só accedeu a responder ao seu defensa, nunha estratexia contraposta á do seu antigo compañeiro de Goberno, o exconsejero de Interior, Joaquim Forn. Leste, que si se avino a responder as acusacións, coa única excepción da popular, exercida por Vox. Forn optou por unha defensa técnica, o que evidencia gretas no bloque do banco.
Junqueras, en prisión preventiva desde o 2 de novembro do 2017, enfróntase a unha pena de ata 25 anos de cárcere -a Fiscalía acúsalle dun delito de rebelión, agravado por malversación- como principal impulsor do proceso separatista que culminou co referendo ilegal do 1 de outubro do 2017 e a posterior declaración unilateral de independencia (DUI). Aínda que aceptou declarar en castelán, destacando incluso a oportunidade que iso lle daba de chegar a toda a sociedade española -«amo a España», chegou a dicir-, presentouse ante o tribunal como un pacifista convencido de que a solución para Cataluña non pasa pola vía xudicial senón polo diálogo, ao que apelou repetidamente.
«Isto non se resolve pondo a xente no cárcere», sostivo, afeando aos Gobernos do PP e do PSOE que, como resposta aos seus intentos de diálogo, «deixasen a cadeira de en fronte sempre baleira», a diferenza do que no seu momento fixeron outros países, como Canadá ou o Reino Unido, con Quebec, Irlanda ou Escocia.
«Nunca, nunca, nunca»
A pesar de que a Fiscalía lle acusa de ser o líder da rebelión, facendo un chamamento á mobilización cidadá a pesar de coñecer o risco de que acabase estalando a violencia, Junqueras usou o trampolín que resultaron ser as preguntas do seu avogado para negar, unha e outra vez, a maior. «Non somos inimigos de ninguén», «somos boas persoas», declarou, asegurando que «nunca, nunca, nunca» usaran a violencia para conseguir os seus obxectivos políticos. Con outras palabras: que o fin non xustifica os medios e que o importante é «preservar os valores».
«Non cometemos delitos»
Asegurou que as acusacións «retuercen» as cousas, xa que «nada do que fixemos é delito. E dos que nos queren atribuír, non cometemos nin un». Insistiu en que as mobilizacións cidadás do 20 de setembro -durante os rexistros do departamento de Economía, que obrigaron a desaloxar polos tellados á comisión xudicial- foron «pacíficas, cívicas, educadas» e que mesmo se repartiron «caraveis e entoáronse cánticos relixiosos.
Defendeu con igual vehemencia a celebración do referendo ilegal do 1-O, en contra do mandato do Constitucional, alegando que «votar non é delito, impedilo pola forza si o é». «Onde está prohibido que traballar de forma pacífica para a independencia sexa un delito?», preguntouse. O líder de ERC, que sostivo que a única violencia foi a das forzas policiais, foi subindo o ton da súa intervención e pediu desculpas por tanta «paixón». «Enténdano. Levo ano e medio que non me deixan falar. E a min gústame falar».
O exconsejero de Interior defende que nunca ordenou aos Mossos facilitar o 1-O
O exconsejero de Interior, Joaquim Forn, foi a antítese de Junqueras. Sentouse ante o tribunal despregando sobre a mesa cheas de papeis e bastante tenso. Tanto, que practicamente respondía as preguntas do fiscal Fidel Cadea antes de que as concluíse.
Porque Forn, que tamén aceptou declarar en castelán en lugar de en catalán, si se someteu aos interrogatorios da Fiscalía e a Avogacía do Estado, optando por defenderse das súas imputacións: ter posto a os Mossos d'Esquadra ao servizo da consulta secesionista, facendo oídos xordos á esixencia do Constitucional para impedila. O ministerio público pide para el 16 anos de cárcere.
O exconsejero defendeuse asegurando que sempre separara o seu «compromiso político» en defensa da independencia -e, en consecuencia, da celebración da consulta do 1 de outubro- do seu labor como máximo responsable de os Mossos, que lle obrigaba a acatar os mandatos xudiciais e a frear o referendo.
Insistiu, ante as reiteradas preguntas do fiscal, en que fixera compatible ambas as cousas (apoiar o 1-O e exercer como conselleiro), asegurando que «nunca» ordenara a os Mossos que facilitasen as votacións. «Ningún acto de os Mossos foi contrario á Constitución», dixo, engadindo que dera cumprimento a todos os requirimentos da Fiscalía».
A avogada do Estado, Rosa María Seoane, volveu sobre a estraña dualidade de Forn, preguntando con ironía «que ordes cumprían os Mossos? As de Forn como xefe do corpo ou as de Forn como conselleiro?». O acusado, con todo, non se moveu das súas posicións.
Tamén declarou que, a pesar de defender a independencia, nunca utilizara recursos do seu departamento para facilitala ou financiala (algo que xa sostivo Junqueras para desmontar a acusación de malversación) e recalcou que a DUI foi «simbólica», que non se votou, e que «ata o último minuto» buscouse «unha saída» co Goberno de Rajoy. Pero non chegou.
Marchena permite as declaracións en catalán, pero non a tradución simultánea
Os acusados poderán declarar en catalán, se así o desexan, pero non disporán de tradución simultánea, senón a través de intérpretes na sala. Ese foi o sentido no que o presidente do tribunal, Manuel Marchena, resolveu unha das demandas expostas polas defensas nas cuestións previas.
O maxistrado argumentou que pretendía preservar o principio de «publicidade» do proceso, retransmitido en directo, que quedaría cernado ao non ter auriculares todos aqueles que o seguisen desde fóra da sala de vistas. Con todo, deu a posibilidade de responder en catalán aos acusados que queiran facelo por razóns «de carácter emocional». Iso si, con intérpretes.
Tamén admitiu, como pediu a defensa de Forn, que se cite a declarar como testemuña a o exministro de Interior no momento dos feitos que se xulgan, Juan Ignacio Zoido.
