Dimite unha parlamentaria andaluza con críticas ao partido

La Voz REDACCIÓN / LA VOZ

ESPAÑA

Carmen Lizárraga
Carmen Lizárraga EUROPA PRESS / PODEMOS

24 ene 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

L a ruptura de Errejón coa actual dirección de Podemos foi só o big bang dunha explosión cuxa onda expansiva no resto da formación morada irase estendendo aos poucos. A primeira manifestación deuse en Andalucía coa renuncia ao escano da parlamentaria autonómica Carmen Lizárraga, de afiliación errejonista. Aínda que o seu malestar coa dirección do partido en Andalucía, dominada polos anticapitalistas, vén de antigo, non foi ata a marcha de Errejón que Lizárraga decidiu dar unha portada e abandonar o escano do que tomara posesión fai tan só un par de semanas. E, ademais, vaise facendo todo o ruído posible. 

Lizárraga recoñece nunha carta publicada no dixital A voz do sur, que abandona o escano e o seu posto no consello andaluza de Podemos polo seu «distanciamento das posicións políticas, organizativas e institucionais» coa cúpula andaluza da formación morada, que encabeza Teresa Rodríguez.

Nunha argumentación moi similar á ofrecida por Errejón para xustificar a súa alianza con Manuela Carmena á marxe de Podemos, Lizárraga sinala que o partido ha ir derivando cara a posicións «impropias dos tempos actuais». Na súa opinión, Podemos debe «fuxir do espazo de extrema esquerda, máis propio dun vello partido da resistencia que dunha forza que proxecta ser transformadora e de goberno». Entende que este é a principal mensaxe que debe extraerse do fracaso electoral de Adiante Andalucía, e da esquerda en xeral, que desembocou na formación dun Goberno autonómico sustentado nas tres forzas da dereita. Unha mensaxe que, na súa opinión, non foi captado pola dirección de Podemos.

Tamén expón que a formación morada «abandonou o espírito aberto, deliberativo, participativo e democrático do primitivo Podemos», o que a está levando «a unha desnaturalización que é rexeitada polos nosos potenciais votantes». Nesta liña, discrepa abertamente do papel que o partido xoga nas institucións. O activismo e a resposta na rúa «son imprescindibles, pero aspirando a ser moito máis que a representación de loitas illadas», argumenta Lizárraga para xustificar que abandone a política.