Sánchez, en soidade ante a crise catalá

Francisco Balado Fontenla
fran balado MADRID / LA VOZ

ESPAÑA

Óscar do Pozo | Europa Press

O presidente só colleita críticas, tanto dos secesionistas, aos que ameaza co 155 nun intento de marcar distancias, como de PP e C?s, aos que acusa de botar gasolina ao lume

13 dic 2018 . Actualizado ás 07:56 h.

Pouco ou nada queda xa da alianza no Congreso que logrou tecer Sánchez o pasado 1 de xuño para que prosperase a súa moción de censura contra Rajoy. O presidente do Goberno atópase máis illado que nunca e no medio dun lume cruzado que evidencia cada vez máis a súa consabida debilidade parlamentaria, que onte quedou ao descuberto por completo durante o pleno monográfico extraordinario sobre a situación en Cataluña.

Por unha banda, o secesionismo incrementa o seu desafío, tanto desde as rúas, a través dos CDR, como desde as institucións, co presidente da Generalitat, Quim Torra, chamando a abrazar a vía eslovena para acadar a independencia. Polo outro costado, a oposición endurece a súa mensaxe para esixirlle a aplicación do 155 e a convocatoria de eleccións. Ata agora, Sánchez ía sobrevivindo no seu peregrinar sobre o fío da navalla, pero o seu problema é que a sensación de soidade comeza a aflorar tamén no seu propio partido.

Os catastróficos resultados do PSOE en Andalucía motivaron o último simulacro de motín por parte dos baróns territoriais, que empezan a cheirar que o trompazo nas eleccións de maio poida ser aínda máis doloroso. Por iso, o xefe do Executivo iniciou onte a súa intervención elevando o ton contra o secesionismo advertindo que non lle tremerá o pulso se se ve obrigado a recorrer ao 155. En ningún momento chegou a mencionalo de forma explícita, probablemente nun intento de non desairar aos socios que o levantaron ao poder, pero non quedou nin unha soa dúbida de ao que se refería: «A vía para resolver estes problemas é a Constitución española. Todo o que se sitúe fose, contará coa resposta firme, serena, proporcional e contundente do Estado de dereito. Non fai falta dicir máis. Non hai nin que xesticular, nin que falar máis alto para que se me entenda», afirmou. Sobre Torra e a súa chamada á balcanización de Cataluña, o presidente do Goberno lamentou unha «manipulación lamentable» por parte de alguén «desesperado» e cun «descoñecemento da Historia» ao que non lle queda máis remedio que recorrer á «mentira». 

Salario mínimo de 900 euros

Sánchez tamén deixou caer que non volvería tolerar cortes nas estradas ou boicots ás peaxes, e que se a Generalitat non era capaz de controlar estas situacións, o Goberno central, a través do Ministerio do Interior, faríase cargo enviando a «suficientes» policías.

A próxima data quente en Cataluña está fixada no calendario para o vindeiro venres 21, coincidindo coa celebración do Consello de Ministros en Barcelona no que onte avanzou que aprobará a subida do salario mínimo aos 900 euros. Para entón xa hai convocadas mobilizacións, cortes de estradas e ata a toma de aeroportos por parte dos CDR.

O ton de Sánchez non caeu nada ben na bancada independentista. O portavoz do PDECat no Congreso, Carles Campuzano, insinuou que o 155 sería «a constatación do seu fracaso», e ata se atreveu a darlle «un consello» que soou máis ben a ameaza: «Retorne ao espírito da moción, tan só así poderá gobernar», dixo, consciente de que os seus escanos son clave para mantelo en Moncloa . Pero se a mensaxe de Sánchez soou duro no sector secesionista, na oposición a todo o contrario, e tanto Pablo Casado como Albert Rivera o acusaron de falar moito, dicir pouco e non facer nada.

Espazo intermedio

Nese espazo intermedio entre o secesionismo e a oposición no que Sánchez, ata o momento con pouco éxito, trata de facerse forte, o xefe do Executivo afeou a PP e a C's non só a súa falta de «sentido de Estado», senón de tratar de sacar tallada á conta de «botar gasolina ao lume».

O presidente do Goberno tamén cargou onte con forza desde a tribuna de oradores contra Casado e Rivera polo seu máis que probable pacto para gobernar en coalición en Andalucía, un acordo no que Vox ten moito que dicir. Sánchez invitoulles a que apuntasen a «gran lección» que acaba de impartir a dereita sueca, pero que tamén se estila no resto de democracias europeas, ao pór «unha devasa» coa ultradereita, coa que non se negocia nada. «Non se boten nos seus brazos», recriminoulles. Xa metido nas negociacións andaluzas, ata se atreveu a pedir o voto do PP e de C's para que «a primeira forza política, o PSOE», volva presidir a Junta , algo que xerou un pequeno sorriso nos rostros de Casado e Rivera, que o descartan por completo.