O PP aposta polo xiro á dereita para rearmar ideoloxicamente o partido e recuperar os seus valores mais tradicionais fronte á proposta continuista e pragmática de Sáenz de Santamaría
22 jul 2018 . Actualizado ás 08:41 h.O loito durou pouco. Só unhas horas despois de dedicar unha xornada enteira a agradecerlle a Mariano Rajoy todo o que fixo polo partido e de competir polo eloxio máis superlativo, o PP enterrou onte o marianismo. O congreso máis incerto da historia dos populares resolveuse coa vitoria de Pablo Casado cun 57,2 % dos votos fronte a un 42,8 % de Soraya Sáenz de Santamaría. Entre a continuidade da política entendida como a pura xestión, que Rajoy levaba catorce anos practicando e que encarnaba a exvicepresidenta do Goberno, ou o retorno a un modelo de partido con forte compoñente ideolóxico que propugnaba o vicesecretario de comunicación, o partido apostou polo cambio e a renovación.
Unha renovación singular, en todo caso, porque en boa medida representa tamén un retorno ao pasado. Ningún dos dous pronunciouse explicitamente en público, pero ninguén no PP dubidaba de que a candidata de Rajoy era a súa eterna segunda, mentres que o preferido de José María Aznar era quen foi o seu xefe de gabinete. Segundo esa tese, o duelo póstumo entre ambos os expresidentes gañouno o home que nin sequera asistiu onte ao congreso. Entre outras razóns, porque non fora invitado.
«O PP volveu»
«O PP volveu», asegurou exultante Casado tras o reconto dos votos. Dando por finalizada a conmoción que o partido sufriu co seu inesperado desaloxo do poder, afirmou que xa non están «en funcións» e que o novo Executivo socialista lémbralles que teñen que estar «máis fortes que nunca». Casado sabe que, a pesar da súa clara vitoria, recuperar a unidade do PP é a súa primeira tarefa se quere gañar. «Non preguntedes a ninguén por quen votou», dixo, para deixar claro que non pretende pasar factura a ninguén. Pero está por ver se ese 42 % do partido ao que representa Sáenz de Santamaría está ou non polo labor da unidade.
Renovación e tradición
A estratexia do novo deputado por Ávila, que soubo moverse con habilidade e audacia axuntando a defensa do retorno aos valores máis tradicionais do partido coa integración na súa candidatura de figuras que representan a renovación, como Javier Maroto ou Andrea Levy, impúxose finalmente á proposta da exvicepresidenta, que baseou as súas aspiracións na súa maior experiencia de Goberno.
O abano de Soraya
O duelo decidiuse finalmente por unha marxe máis ampla do que se agardaba. O apoio explícito de María Dolores de Cospedal a Casado influíu sin duda niso. Pero tamén o feito de que moitos compromisarios decidisen o seu voto no último momento, tras escoitar os discursos de ambos os candidatos. A exvicepresidenta, que non tivo o seu mellor día, tratou de contrarrestar a imaxe de que sempre estivo de costas ao partido en momentos difíciles destacando que ela é «a candidata das bases» porque gañou a primeira votación, e sacando peito polo seu labor como látigo da oposición a Zapatero . Falou da necesidade de «abrir» o partido. E, para ilustrar esa metáfora, exhibiu un abano coa bandeira de España, no que cada unha das varillas encarna un valor. «Así é como se gañan eleccións», dixo. Pero, pouco despois, perdeunas.
Casado optou, con todo, por unha intervención máis emotiva e moito máis elaborada, na que apelou directamente aos sentimentos e invitou a recuperar as esencias tradicionais do partido, que resumiu na defensa de valores como a vida, a unidade de España, a familia ou a seguridade.
«Recuperar a ilusión»
«Recuperar a ilusión. A ilusión que eu quero volver ver nos vosos ollos», díxolles aos compromisarios, nun discurso que lembrou a aquel «non estamos tan mal» co que o socialista José Luis Rodríguez Zapatero impúxose por sorpresa a José Bono, ao que todos daban por gañador. Sáenz de Santamaría, que intentou ata o final conseguir que Casado renunciase a un duelo aberto, asegurou que a súa única «tristeza» era ter chegado ata o congreso «sen unha candidatura de integración». E afirmou que, no caso de que ela quedase segunda na primeira rolda, integrouse na lista de Casado. «Eu estaría na túa lista se ti mo pediu», díxolle a modo de reproche. Pero Casado, hábil, contrarrestou o golpe de efecto anunciando que non ía revelar o seu candidato a ocupar a secretaría xeral, ao contrario que o seu rival, que propuxo a Fátima Báñez, insinuando así que ofrecería ese posto a un membro do outro equipo.
Para demostrar a súa falta de complexos á hora de defender a unidade da nación, Casado concluíu o seu discurso cun sonoro: «Viva o PP e viva España». E, xa co triunfo na man, o novo líder propúxose «conseguir a integración para seguir remando todos na mesma dirección». Pero deixou claro que esa dirección supón agora «conectar coa xente e con esa España das bandeiras e os balcóns».
O «contrato con España» do novo líder
Tras o seu triunfo incontestable, Pablo Casado presentou o que chamou o seu «contrato con España».
Impostos
Non á dobre imposición. Propuxo «suprimir os impostos que non son xustos», como os de dobre imposición: patrimonio, doazóns e sucesións, ademais de baixar o imposto de sociedades e o IRPF.
Vida e Familia
Non á eutanasia. O novo líder asegurou que defende «sen complexos» a «vida» e a «natalidade», criticou a reforma da lei do aborto do último Goberno socialista e anunciou que o PP se oporá no Congreso a lei da eutanasia que propugna o novo Goberno socialista por ser «inxusta e innecesaria».
Lei Electoral
Prima ao gañador. Propuxo cambiar a lei electoral «con prima ao partido gañador sen modificación da Constitución». Unha medida que permitiría, segundo dixo, que se o PP gaña as eleccións non teña que depender «nin de bisagras nacionalistas nin de calquera outro partido» que logo socave os seus intereses electorais, «como pasou na última lexislatura».
Cataluña
Reforma do Código Penal. Avogou por reforzar o Código Penal para poder «evitar calquera desafío secesionista».
Educación
Liberdade de elección. Asegurou que o PP batallará para que o novo Goberno «non vaia contra a liberdade de elección da educación concertada», promova o adoutrinamento educativo ou pretenda «dividir» aos nenos «pola lingua que empreguen no colexio».
Sanidade e pensións
Excelencia e sustentabilidade. Defendeu a necesidade dunha sanidade e unhas pensións «excelentes», pero «sostibles» e «xustas». E advertiu ao novo Goberno socialista que non cabe «meter facturas no caixón para que teña que volver outra vez o PP a rescatar un sistema que outros deixan crebado».
