Interior mostrouse favorable a trasladar a Cataluña aos reclusos si o acordaba o xuíz
15 jun 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Polémica pública entre o novo ministro do Interior e o xuíz do procés a conta da posibilidade de que os políticos presos cataláns poidan ser trasladados a cárceres desa comunidade. E ante todo sobre quen sería, se o Goberno (a través de Institucións Penais) ou o maxistrado do Tribunal Supremo, o encargado de tomar esa controvertida decisión, que sin duda levantaría un rebumbio político. Que nin o Executivo nin o Supremo queren para si a responsabilidade desa pataca quente quedou onte meridianamente claro. A controversia pública entre o titular do Interior e o xuíz Pablo Llarena comezou á primeira hora do día cando Fernando Grande-Marlaska mostrouse, en principio, favorable a achegar a Cataluña aos nove presos preventivos do procés acusados de rebelión ou sedición e malversación: Oriol Junqueras, Jordi Sànchez, Jordi Cuixart, Joaquim Forn, Josep Rull e Raül Romeva, Jordi Turull, Dolors Bassa e Carme Forcadell.
«Se en cinco ou seis meses esa persoa non vai ser requirida, e sempre que haxa autorización do xuíz, pódese avaliar un traslado que axude a unha vida persoal e familiar máis doado», afirmou o titular de Interior, que sorprendeu aos seus compañeiros xuristas e maxistrados ao afirmar con rotundidade que Institucións Penais só decide directamente sobre o traslado de presos cando hai sentenza. «Cando son presos provisionais están a disposición do órgano xudicial, por iso están en cárceres próximos onde está o órgano xudiciais porque mañá lle poden citar a declarar, notificar algo persoalmente e non se poden facer traslados dun día para outro», apuntou o ministro en Onda Cero. Insistiu ademais en que se podería e deberíase avaliar» un traslado a cárceres cataláns dos líderes independentistas en prisión provisional para facilitar a súa vida familiar, pero sempre que o xuíz faga constar que «non hai inconveniente».
Pablo Llarena contestou o ministro apenas unhas horas despois, o que tardou en redactar o auto no que reiteraba o seu rexeitamento á nova petición de liberdade de Forcadell, Junqueras e Romeva, insistindo en que persiste o risco de fuga e de reiteración delituosa.
Rapapolvo
O xuíz aproveitou esa resolución, que nada tiña que ver co achegamento ou non a cárceres cataláns, para despacharse a gusto con Grande-Marlaska de xeito público e deixarlle claro que «non ten competencia para definir o concreto centro penal no que deben permanecer» os reclusos, por moi preventivos que estes sexan.
O instrutor do Supremo, apoiándose na lei, o regulamento penais e na xurisprudencia do Supremo e do Constitucional, lávase as mans de calquera responsabilidade sobre a decisión do traslado dos nove líderes independentistas. Lembra, en primeiro termo, que o artigo 31 do regulamento establece que o «centro directivo ten competencia exclusiva para decidir, con carácter ordinario ou extraordinario, a clasificación e destino dos reclusos nos distintos establecementos penais», sen prexuízo das atribucións dos xuíces de Vixilancia «en materia de clasificación por vía de recurso». Llarena lembra os preceptos legais que fixan que será o centro quen ordene os traslados en base ás propostas das xuntas de tratamento ou, no seu caso, do director ou o consello de dirección, así como os desprazamentos dos detidos e presos que sexan requiridos por outras autoridades. E que estes traslados serán notificados ao xuíz de Vixilancia, no caso de penados, e «ás autoridades a cuxa disposición se atopen» se son detidos.
A polémica entre o xuíz e o ministro chegou a tal punto que Interior, que acabou recoñecendo que ten competencia tamén sobre os presos preventivos, anunciou que non ten intención de mover aos nove independentistas.
A Generalitat reabrirá as súas principais «embaixadas» en dúas ou tres semanas
C. R.
A Generalitat ten intención de recuperar a súa presenza no exterior e non só pretende volver ao momento no que se atopaba cando o Goberno aplicou o 155, senón que quere ir máis aló. O novo conselleiro de Exteriores, Ernest Maragall, estreou onte a súa axenda internacional cunha viaxe a Bruxelas , onde anunciou que en dúas ou tres semanas o Executivo catalán reabrirá as delegacións en Londres , Washington , Roma, Berlín e Xenebra.
Ata a aplicación do artigo 155 da Constitución, a Generalitat tiña catorce «embaixadas» por todo o mundo. O Goberno de Mariano Rajoy só deixou aberta a de Bruxelas. Quim Torra pretende recuperar París, Lisboa, Copenhague e Viena nunha segunda fase de reaperturas. A intención de Maragall é nunha terceira etapa ampliar as delegacións na área do Mediterráneo, Oriente Próximo, Asia e América Latina. «A consellería de Acción Exterior será coherente co seu nome. Actuará», afirmou desde a delegación na capital comunitaria.
Días despois de recuperar a autonomía, a Generalitat iniciou ademais esta semana os trámites para reactivar o consello da Diplomacia pública de Cataluña, Diplocat, que o Executivo central situou na pasada lexislatura como un eixo central da estratexia de Carles Puigdemont de internacionalizar a causa secesionista e como un axente de propaganda en foros internacionais. O ministro de Asuntos Exteriores, Josep Borrell, asegurou que «non se pode prohibir» que a Generalitat teña o Diplocat, aínda que advertiu de que «haberá que ver cales son as súas actividades». «Representación exterior téñena todas as comunidades autónomas», avisou o ministro de Asuntos Exteriores.