O aloxamento nos barcos levou 26 de 87 millóns que custou o operativo policial do 1-0

ander azpiroz MADRID / COLPISA

ESPAÑA

Javier Lizón | EFE

O ministro do Interior defende no Senado que a actuación das forzas de seguridade foi «lexítima e proporcionada»

19 ene 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

 A operación Copérnico, o intento errado do Goberno de frear o referendo ilegal do 1 de outubro, custou ás arcas públicas 87 millóns de euros. Desa cantidade, 43,3 destináronse ás dietas dos axentes. Outros 26,5 utilizáronse para alugar e manter os tres barcos que se improvisaron como aloxamento, un dos cales foi obxecto de protesta dos funcionarios policiais polas malas condicións que presentaba. A pesar do estratosférico da cifra -que é a suma do gastado durante os 100 días nos que se prolongou a operación Copérnico-, o ministro do Interior xustificou o desembolso pola «arrogancia e irresponsabilidade» do expresidente da Generalitat Carles Puigdemont e do seu Goberno.

O dato revelouno Juan Ignacio Zoido ante a Comisión de Interior do Senado. O ministro gastou a maior parte da súa intervención en defender o labor da Garda Civil e a Policía Nacional durante os momentos máis críticos da crise secesionista. Segundo lembrou o ministro, as forzas de seguridade do Estado actuaron desenvolvendo as instrucións da Fiscalía, o Tribunal Superior de Xustiza de Cataluña e o Tribunal Constitucional. Unhas ordes, remarcou, que tamén afectaban os Mossos d'Esquadra. Zoido aludiu en varias ocasións á policía autonómica e os seus responsables o 1-0. Primeiro, para lembrar que os Mossos tiñan como misión velar polo precinto dos colexios onde estaba prevista a votación. Segundo dixo o titular do Interior, en todas as reunións das cúpulas policiais previas ao 1-O, os Mossos, entón con Josep Lluís Trapero á fronte, aseguraron ter preparado un amplo dispositivo para cumprir co seu labor. Alá onde non puidesen facelo, despregaríanse continxentes de Policía Nacional e Garda Civil a modo de reforzo.

Eficacia limitada

Pero, ás 9.00 horas do 1 de outubro, Interior comprobou que a eficacia da policía autonómica era «limitada», o que obrigou a activar os efectivos da Policía Nacional e a Garda Civil. Noutro momento da súa intervención, o ministro culpou sen andrómenas á policía catalá de «pasividade». «Na maioría dos locais de votación nos que se viron obrigadas a intervir as forzas de seguridade do Estado había presenza dunha patrulla dos Mossos, pero con carácter xeral, a súa actitude foi de absoluta pasividade e nula colaboración» criticou.

Sobre as cargas que virían despois, Zoido asegurou que se fixo un uso proporcional da forza e evitou a utilización excesiva». E iso, a pesar de que «entre as persoas pacíficas que ían con boa fe a votar infiltráronse algúns radicais que estaban perfectamente coordinados e organizados», afirmou o ministro do Interior. «En ningún momento a actuación policial tivo como obxectivo aos votantes», proseguiu Zoido, que informou ademais de que moitas das operacións policiais foron abortadas para non actuar contra a poboación ou para evitar un excesivo uso da forza. Segundo resolveu o titular de Interior «a actuación foi lexítima, profesional e proporcionada».

Respecto dos feridos, máis de 1.000 segundo as cifras que esgrime o independentismo, Zoido denunciou manipulacións e difusión de datos falsos que chegaron, mesmo, a ser publicadas en medios internacionais.

O ministro afirmou lamentar máis que ninguén que se producisen feridos de cárgalas pero, en calquera caso, volveu endosar calquera responsabilidade do sucedido a quen organizaron un referendo prohibido polo Tribunal Constitucional.

Ataque

Mentres o ministro do Interior daba explicacións no Senado ante as forzas da oposición, Carles Puigdemont enarboraba unha vez máis desde o seu refuxio de Bruxelas o 1-0, onde segundo dixo que o Estado atacou os dereitos humanos dos cataláns.

O expresidente catalán saca a colación sempre que ten ocasión as cargas policiais que se produciron durante a celebración do referendo ilegal, unha estratexia coa que trata de ofrecer a imaxe de que Cataluña é un territorio oprimido e tratar de gañarse a simpatía internacional.

Rubalcaba reúnese discretamente con Marta Pascual, do PDECat, sen informar ao PSOE

Alfredo Pérez Rubalcaba abandonou a primeira liña política no 2014 e volveu ás súas clases na Facultade de Químicas, pero aínda mantén contactos frecuentes ao máis alto nivel. Onte reuniuse nun hotel madrileño coa secretaria xeral do PDECat, Marta Pascal, e co coordinador parlamentario da formación en Madrid, Jordi Xuclà, para falar da situación de Cataluña. O encontro, do que apenas transcendeu nada, foi desvelado por eldiario.é e produciuse só un día despois de que Pascal reunísese en Bruxelas con Carles Puigdemont.

A dirixente do partido herdeiro de Convergència ten un perfil moderado, xunto a Artur Mas e Santi Vila tratou de convencer o pasado outubro ao expresidente da Generalitat de que convocase eleccións e non declarase a independencia, e a súa man dereita confesou hai meses que se o proceso acababa «mal» intentarían buscar un candidato «autonomista». Ningún dos seus plans saíu adiante.

O temor a caer na irrelevancia levou ao PDECat a pórse en mans de Puigdemont de novo e a desdibujarse nunha lista electoral na que quedaron relegados. No propio PSOE, con todo, a noticia do encontro de Pascual e Rubalcaba foi recibida con sorpresa. A relación do exsecretario xeral socialista con Pedro Sánchez está moi deteriorada e fontes da actual dirección aseguran que nin leste sabía da cita nin posteriormente o exministro chamou para reportar nada.