Toñito, o home detrás das pancartas de Feijoo: «Oxalá soubera cantos votos lle conseguín»
ELECCIÓNS 2020
Fan incondicional do presidente galego, a súa imaxe nos mitins co slogan «fenómeno» fíxose viral en toda España. Agora soña con irse a comer un chuletón de boi con el e Diego Calvo
17 mares 2022 . Actualizado ás 17:38 h.Na festa coa que o PPdeG celebrou en Santiago a súa vitoria electoral a noite do domingo, todos agardaban por Antonio Rodríguez, Toñito. Ás dez e cuarto, mentres o reelixido candidato popular desfilaba entre abrazos e confeti cos 41 escanos confirmados, ao ritmo do One more estafe de Daft Punk, Toñito vía con alivio os resultados, saía dun bar en Carballo e emprendía unha solitaria peregrinaxe nocturna cara a unha capela de Agualada, en Coristanco, para cumprir coa súa promesa a San Antonio. O maior fan do presidente da Xunta recompensou ao santo, tras hora e media de traxecto, por impedir un cambio de inquilino en San Caetano. Así pasou aquela noite un personaxe hase feito popular en toda España polas súas pancartas e animacións nos mitins de Feijoo.
O maior templo á figura do líder dos populares galegos está nun garaxe de Carballo. Xunto á súa furgoneta de vendedor ambulante e caixas cargadas de roupa interior, Toñito garda camisetas, carteis, gorras e ata un paraugas coa imaxe de Feijoo. «Teño máis cousas aínda. Igual durmindo ocorríaseme algo, apuntábao nun papel e ao día seguinte chamaba e pedía que mas fixeran», di mentres coloca o seu particular merchandising sobre uns taboleiros coa mesma maña que nun día de feira. Tamén mostra recortes de xornal cos seus abrazos ao presidente ou os seus icónicas pancartas no medio dun mitin. Ten nun marco a do día en que empezou todo: «Antes ía votar e listo. Pero cando o coñecín a el... Bueno, xa viches a foto, non?».
Toñito sempre votou ao PP sen ter especial interese pola política. «Eu nunca ía a un mitin», recoñece. Fíxoo por primeira vez no 2009, con Feijoo fronte ao atril, e algo se lle removeu por dentro. Nin sequera lembra o que dixo, pero Toñito non logrou conterse e púxose en pé emocionado no medio do auditorio: «¡Es un fenómeno!». O entón candidato a presidente da Xunta respondeulle enviando o eloxio de volta. «Ao rematar o mitin saiu falando comigo e aí empezou a miña amizade e admiración cara el», di. La Voz recolleu a foto ese día. Nacera o maior fan de Feijoo.
Cada vez que hai un mitin trata de chegar a el. Ao descubrir que naceu nos Peares, a poucos quilómetros da súa aldea natal, San Miguel, colleulle aínda máis cariño. «Eu dígollo sempre: es un fenómeno», repite diante das pancartas e camisetas coa súa lema. Ata na súa foto de perfil do WhatsApp sostén uns calzóns con esa palabra. Di que ao chegar a un mitin todos lle recoñecen e chámanlle así. Unha vez, no Palexco da Coruña, escoitou que lle berraban «fenómeno», levantouse para quitarse a chaqueta e apuntou cos pulgares á frase que había serigrafiado nas costas: «O fenómeno é Feijoo».
A paixón que sente polo líder do PP é tal que, por primeira vez desde os 14 anos, deixou de ir traballar un domingo. Rompeu a súa rutina -tampouco colleu nunca unhas vacacións- para acudir a unha comida do partido, ao que se afiliou tras aquel mitin do 2009.
O domingo das eleccións saíu ás 5 da mañá de casa para ir á feira de Cee, regresou doce horas despois e, sen parar a comer coa súa familia, baixou ao colexio a votar. «A moitos lles fun levar a papeleta á casa. Non sabes a cantidade de correos que recibín o venres dicindo “xa fomos votar”. Fixen todo o que puiden», reivindica o home, que dedicou cada unha das xornadas previas aos comicios a sumar votantes, preocupado por que a abstención prexudicase ao seu «ídolo», outro dos eloxios que lle dirixe coas súas camisetas. «Oxalá [Feijoo] soubese os votos que eu lle conseguín», engade.
O día anterior, di, o propio presidente chamoulle ao teléfono para agradecerlle o seu apoio. Toñito ten a ‘A' da axenda de contactos no móbil cargada de alcaldes e liña directa en WhatsApp con deputados do partido e conselleiros. Un deles pasoulle hai uns días un vídeo desde A Coruña no que o candidato popular se dirixía a el. «Ese é un militante do Partido Popular», remarcaba no mitin, abrindo os aplausos do público e estirando, aínda máis, o sorriso do fan en segunda fila.
Once anos despois de descubrir a súa afección, Toñito converteuse nunha peza fundamental da engrenaxe das campañas electorais do PP. Cando ve que Feijoo fai unha pausa tras un longo discurso ou se para a beber, aí levántase ela coa súa pancarta. «Cando eu lle berro, a xente aplaude», explica. Unha vez asistiu a unha sesión no Parlamento e contívose na cadeira para non saltar a lembrarlle que é un fenómeno. Alí non puido levar outra das pancartas que ten sobre a mesa coa frase «ademais de bo, es honrado», que si puido axitar nun mitin en Ourense sentado xunto á irmá e nai do líder popular.
Agora que Feijoo inicia o seu cuarto mandato, Toñito di ter só «un desexo na vida»: comer un chuletón de boi con el e Diego Calvo, o presidente provincial do PP na Coruña, no restaurante Río Sil de Carballo. E coa vista posta no futuro, admite que non sentiría pena ao ver marchar ao seu ídolo a Madrid: «Sería unha honra que sexa presidente do Goberno, é unha oportunidade única na vida».