Máis sombras que luces nos acordos autonómicos entre PSOE e Podemos

Susana Luaña Louzao
susana luaña REDACCIÓN / LA VOZ

ELECCIÓNS 2020

Ada Colau (En Comú) gobierna el Ayuntamiento de Barcelona en coalición con el PSC,  con el ahora candidato del PSC, Jaume Collboni
Ada Colau (En Comú) goberna o Concello de Barcelona en coalición co PSC, co agora candidato do PSC, Jaume Collboni Quique García

Tensións internas ameazan as coalicións de Baleares, Navarra, Valencia ou A Rioxa

15 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

O pacto acadado no ano 2017 polo PSOE e Podemos para gobernar Castela-A Mancha hase posto como exemplo a seguir para o futuro Goberno de coalición entre Pedro Sánchez e Pablo Iglesias . Pero ese pacto só favoreceu ao PSOE, que o pasado mes de maio logrou a maioría absoluta para García-Page. Nas últimas eleccións autonómicas, os socialistas lograron a presidencia de seis comunidades grazas ao apoio de Podemos -en solitario ou con outras forzas-, con acordos máis ou menos forzados que, nalgúns casos, xa están a dar lugar a tensións internas, receos ou acusacións mutuas entre os flamantes socios. 

valencia

O tripartito de Ximo Puig. O socialista Ximo Puig gobernou con estabilidade durante catro anos en coalición con Compromís, pero os resultados do pasado 26M obrigaron a incluír no Goberno valenciano a Podemos, que na lexislatura anterior limitouse a bendicir o pacto. A aposta de Compromís -máis ben de Joan Baldoví- por Máis País o pasado 10N xa deu lugar a tensións no tripartito valenciano. 

navarra

A abstención de Bildu . A investidura da socialista María Chivite grazas á abstención de EH Bildu en Navarra será unha laxa por moito tempo para o PSOE, como se demostrou na campaña electoral polas acusacións da dereita. A pesar de ser Navarra Suma a lista máis votada, os socialistas gobernan en coalición con Geroa Bai e Podemos, co soporte externo de EU . 

a rioja

Cruenta batalla de Podemos. Foi un dos Gobernos autonómicos de máis difícil investidura pola crise interna que provocaron en Podemos as esixencias da súa deputada Raquel Romero para apoiar a presidencia da socialista Concha Andreu. Finalmente consumouse o acordo, pero á conta de dinamitar a dirección da formación morada e as súas alianzas con EU

aragón

Un cuadripartito «atrevido». O Goberno aragonés susténtase nun cuadripartito que os seus propios líderes cualificaron como unha aventura «atrevida e apaixonante». O socialista Javier Lambán logrou a presidencia co apoio de EU e formou Goberno con Podemos, a Chunta Aragonesista -que apoiou a Errejón o 10N- e o Partido Aragonés Rexionalista, de corte conservador. 

baleares

Un tripartito con tensións. Pablo Iglesias puxo en campaña a Baleares como exemplo de coalición polo acordo a tres bandas acadado entre o PSOE, Podemos e Més per Mallorca , que renovou a presidencia para a socialista Francina Armengol, pero non faltaron as tensións na repartición de consellerías nin as suspicacias polos supostos tratos de favor a socialistas da presidenta balear. 

canarias

O desaloxo de Coalición Canaria. O PSOE recuperou o Goberno que estivo 26 anos en mans de Coalición Canaria tras un acordo con Nova Canarias, Unidas Podemos e Agrupación Socialista Gomera. Os socialistas perderon así o «favor» de CC, que na moción de censura que desaloxou a Rajoy optaran, no último momento, por absterse para favorecer a investidura de Sánchez. 

barcelona

Os desencontros de Ada Colau co PSC. Á marxe das autonomías, na Cidade Condal Ada Colau foi reelixida alcaldesa de Barcelona grazas a un pacto co PSC e tres votos da candidatura de Manuel Valls. Pero as relacións entre Barcelona en Comú e os socialistas sempre foron difíciles; de feito, xa romperan no 2017.

andalucía

Un escollo para o pacto. En Andalucía, principal celeiro de votos socialistas, o acordo entre Pedro Sánchez e Pablo Iglesias topouse cun forte escollo, xa que a líder da formación morada, Teresa Rodríguez, manifestouse en contra do pacto.

O bipartito, ou o risco de dous Gobernos paralelos

O fracaso da coalición entre Touriño e Quintana en Galicia planea sobre a alianza estatal

Se tal e como se especula, a coalición entre PSOE e Unidas Podemos pivota sobre tres vicepresidencias e a económica lévalla Nadia Calviño, podería darse o arriscado caso de que a recoñecida economista véxase na tesitura de defender unhas medidas que entren en colisión coas políticas sociais dos ministros de Podemos en Moncloa. Podería darse o caso, mesmo, de que o que ate a galega Calviño en Bruxelas desáteo outra galega, Yolanda Díaz, en Madrid se finalmente a deputada de Galicia en Común logra ser nomeada ministra de Traballo ou dalgunha das carteiras sociais que lle corresponda a Podemos. É o risco que se baralla xa non só nos foros conservadores, senón tamén entre os socialistas menos entusiasmados co pacto, que temen que máis que unha coalición, España quede finalmente en mans de dous Gobernos, un liderado polo PSOE coas carteiras que lle correspondan, e outro máis radical en mans de Unidas Podemos.

Exemplos hainos, e Galicia viviuno entre os anos 2005 e 2009 co bipartito formado polo PSOE e o BNG, que naufragou, sobre todo, por esas dúas Administracións paralelas. Non fai moito, o que fose vicepresidente, Anxo Quintana, recoñeceu que un dos motivos do fracaso daquela experiencia fora a falta de comunicación co presidente, o socialista Pérez Touriño; unha circunstancia que acabou convertendo as consellerías que rexentaban cada un dos partidos en compartimentos estancos. Ata á socialista Pilar Cancela escapóuselle hai pouco nunha entrevista radiofónica que no seu partido había preocupación pola posibilidade de que se xestase en Madrid un Goberno «bicéfalo» como o que tivera a Xunta co bipartito, porque ata a cidadanía percibira -a entender de Cancela- que había dous presidentes «e que un actuaba ás costas do outro».

A derrota do bipartito deu lugar á primeira maioría absoluta de Feijoo, que aí segue.