Javier Arca dá o salto electoral como número 2 de En Marea ao Congreso por Lugo
24 abr 2019 . Actualizado ás 11:14 h.Javier Arca, un traballador de Alcoa San Cibrao (Lugo), planta que conta con máis persoal que as da Coruña e Avilés xuntas e que está baixo ameaza de peche, dá o salto á política este 28A como número dous de En Marea ao Congreso por Lugo.
Con 40 anos, unicamente leva un e medio traballando na mencionada factoría, case a peor etapa, aínda que sempre estivo unido a ela porque o seu pai estivo de empregado na mesma desde que esta abrise as súas portas un 6 de outubro de 1980, data que supuxo o despegamento da economía da zona da Mariña, na que está situada.
No seu caso, antes de penetrarse no mundo do aluminio, Javier Arca tampouco tiña nada que ver coa política aínda que lle gustaba e, «nada máis lonxe», detalla nunha conversación con Efe, para engadir que era autónomo, cunhas condicións precarias, e que tiña a mente ocupada niso.
Non en balde, conta que non se pensou dúas veces a oportunidade que para el suporía iniciar unha carreira laboral na fábrica de San Cibrao en canto foi viable.
Esperanzas e ilusións que, en parte, ven ameazadas agora, demasiado rápido, relata, despois de que a multinacional anunciase un ERE extintivo nas plantas da Coruña e Avilés e puxese o foco tamén na propia viabilidade da fábrica lucense, coa explicación de «existencia dun risco», apunta.
A pesar da súa querenza pola política, sen dedicación, nunca estivo afiliado a un partido. Pero Arca si viu, polas «fábricas compañeiras», o papel que os partidos poden xogar ante situacións como as que a nivel laboral e persoal experimenta agora.
De entre todo o espectro posible, En Marea, unha coalición que no seu momento antes das escisións integraba a Podemos, Anova e Izquierda Unida, é o grupo que lle fixo sentirse «identificado» e «apoiado», polo que se animou a dar o paso de sumarse á formación comandada polo xuíz Luís Villares e achegar o seu punto de vista desde a experiencia de alguén alleo a ese mundo «pero pegado aos problemas da rúa».
«As persoas do montón teñen que tomar a iniciativa. Todos temos que entender un pouco de política; cando vas á compra, cando vas ao médico e situacións como a de Alcoa ... Todo iso está rexido pola política», e, por iso, avoga Javier Arca por unha implicación maior desde todos os sectores que conforman a economía produtiva no país.
Ao seu xuízo, nas institucións son máis útiles as persoas que tiveron que facer fronte aos conflitos aos que se lles debe buscar solución que aqueles que el denomina «políticos profesionais».
O perfil de «político profesional debería desaparecer» porque «catro anos ou oito anos» nun cargo terían que ser suficientes para conseguir o fin que os levou á política e, se non é así, «o seguinte».
«Aproveitarse do cargo tería que ser sancionado», sentencia Arca.
De igual forma, fai unha acesa defensa dos partidos «pequenos» e «apegados á súa terra» que, tal e como, di, fai En Marea, están pendentes do día a día e do porvir dos veciños de calquera parroquia ou aldea dos territorios máis esquecidos e que son «os que máis necesitan ter voz».
Por iso, insiste na importancia de que os «partidos pequenos e rexionalistas» consigan presenza e visibilidade no Congreso; sen eles, «os grandes, os de sempre, PP e PSOE, non atenderían as demandas».
Se consegue chegar a ocupar o escano que ansía, o seu paso pola política activa será «breve» pero, -promete -, «eficiente», tanto para Galicia como para a industria en xeral.