Non quere depender do independentismo nin se fía de Podemos, e ameaza cunha segunda volta se non lle deixan mans libres
15 abr 2019 . Actualizado ás 13:31 h.A formación de Goberno vai para longo. Ou, máis ben, para moi longo. O PSOE dá por segura a vitoria. Pero a ambición persoal de Pedro Sánchez vai máis aló de ser investido presidente. A pesar de ser consciente de que non hai posibilidade algunha de conseguir a maioría absoluta en solitario, os seus plans pasan exclusivamente por formar un Executivo monocolor. O líder do PSOE considera que a opción de pactar o apoio dos partidos independentistas á súa investidura, e mesmo a súa abstención, sería, ademais de complicada, moi perigosa, porque a estabilidade do seu hipotético Goberno quedaría de novo en mans de quen pretenden presionalo con aquilo que non pode darlles: un referendo de autodeterminación. Pero tampouco está disposto a seguir a folla de ruta marcada polo líder de Unidas Podemos , Pablo Iglesias , que consiste en formar un Goberno de coalición, tanto se abondan os votos socialistas e morados para a maioría absoluta -pouco probable- coma se necesitan a outras forzas políticas, como o PNV.
A proposta que Sánchez exporá inmediatamente despois das eleccións no caso de que obteña o triunfo claro que lle adxudican as sondaxes é a de gobernar en solitario, sen ofrecer unha coalición a Pablo Iglesias , do que tampouco se fía en absoluto. A negociación pode ser moi longa, e máis coas eleccións municipais, autonómicas e europeas polo medio. E nesa aposta, Sánchez está a xogar xa cun elemento de presión crave: a posibilidade, non descartable en absoluto, de que, no caso de que Unidas Podemos non lle dese o seu apoio sen excesivas contrapartidas para poder formar un Goberno en solitario, tivesen que repetirse as eleccións, dado que se PP, Cidadáns e Vox non suman, ningún outro candidato estaría en disposición de ser investido.
Esa situación, que conduciría a unha especie de segunda volta, sería moi favorable para Sánchez e enormemente prexudicial para Unidas Podemos, xa que previsiblemente o voto de esquerda agruparíase en torno ao PSOE en detrimento de os de Pablo Iglesias para afastar si calquera posibilidade de que a dereita se faga co poder. Os cálculos dos socialistas son que nesa segunda volta poderían irse por amais dos 155 escanos.
O outro elemento de presión que pensa exercer Sánchez afecta a C's e o PP. Se o PSOE obtén un resultado por amais dos 120 deputados -as enquisas xa lle sitúan máis aló dos 130-, o seu argumento será instar a populares e laranxas a aplicar o mesmo criterio que eles utilizaron no 2016 ao pedir a abstención do PSOE para que Rajoy puidese gobernar. Aínda que Sánchez dimitiu como deputado para non ter que aceptar a disciplina da abstención imposta pola xestora, Casado e especialmente Rivera, que recibirá enormes presións, terían difícil explicar que non se absteñen para facilitar un Goberno monocolor de Sánchez que impedise que os independentistas sexan decisivos. Gobernar en solitario grazas ao apoio de Unidas Podemos e a abstención de Cidadáns, para poder exercer así a xeometría variable, ou a repetición das eleccións. Esa é a aposta e o órdago de Sánchez.
A papeleta do Rey ao designar a un candidato á investidura
Entre os paradoxos que se darán tras o 28A, unha das papeletas máis comprometidas corresponderalle ao rei Felipe VI , que terá que designar un candidato á investidura, mesmo en caso de bloqueo, para que o tempo de formar Goberno empezo a correr. Se Sánchez se presenta ás consultas sen un pacto pechado cos independentistas, é moi probable que PP, C's e Vox sumen máis escanos que PSOE e Unidas Podemos.
Que tería que facer o Rey se Casado preséntase ás consultas con 165 escanos asegurados? Debería encargarlle a el presentarse á investidura ou propor a Sánchez, gañador das comicios, aínda que tivese a priori menos escanos garantidos para ser investido?
O runrún sobre o erro de elixir a Casado crece no PP
De momento, hai unha relativa calma, e máis despois de que as últimas sondaxes internas apuntan a unha lixeira recuperación do PP, aínda que esta iría en detrimento de Cidadáns e de Vox, polo que as posibilidades de gobernar seguirían sendo escasas. Pero no PP, e xa non só no sector claramente crítico dos que se viron apartados, empeza a haber o runrún de que é posible que se equivocaron elixindo como novo líder a Pablo Casado. De momento, os feitos están a demostrar que nada ten que ver ser un eficaz polemista con ser un bo candidato á presidencia. Pero o que máis sorprende é que un especialista en comunicación estea a fallar tanto nese campo.
Iglesias o aposta todo: ou goberna ou entrega a súa cabeza
Se Pedro Sánchez está disposto a xogar forte na súa intención de formar un Goberno monocolor, o líder de Unidas Podemos prepárase tamén para unha durísima batalla que moi ben podería ser a última que dese como xefe da formación morada. Os síntomas de esgotamento de Iglesias son evidentes, mesmo entre as súas bases. E, por iso, consciente de que, de non lograr o seu obxectivo de entrar no Goberno, tería chegado a hora de proceder á substitución, probablemente en favor a súa parella, Irene Montero, Iglesias está disposto a toda na negociación co PSOE, na que manterá a posición inflexible do que sabe que non ten outra saída. Ou logra estar en Moncloa, ou entrega a súa cabeza aos seus.