Aznar, a bisagra que renxe

Juan María Capeáns Garrido
Juan Capeáns LETRAS CAPITAIS

ELECCIÓNS 2020

Anxo Medina G. | efe

23 mares 2019 . Actualizado ás 12:53 h.

José María Aznar sacou a cola. A de pegar, enténdese. Ensinoulla a toda España tras meses de silencio e ás poucas horas de que Mariano Rajoy anunciase que deixaba o Goberno e a presidencia do PP: «Contribuiría con moito gusto á reconstrución do centrodereita nacional», dixo en xuño con severidade facial e coma se el non tivese nada que ver coa caída do pontevedrés, derrubado polos casos de corrupción que ambos consentiron ou ignoraron durante anos.

Dez meses despois de ofrecerse como bisagra para un acordo con Cidadáns e Vox, o seu plan tardío parece infalible: España non é de esquerdas e o aconsellable é agrupar o voto no PP. «E non faría esta apelación se non crese no partido que eu presidía». Así coroou o seu paternalista reflexión cara a Pablo Casado este venres. Fíxoo na presentación nas Palmas do seu libro O futuro é hoxe, un título máis propio da literatura de autoaxuda que saca de xira cada pouco tempo para falar do que lle dá a gana. Presentouno o exministro José Manuel Soria nun acto que serviu para confirmar que non son a mesma persoa e que o valisoletano é o expresidente máis complexo de manexar electoralmente.

Aznar volveu a pór os pés amais da mesa da dirección popular cos riscos que implica para o aspirante situarse baixo o patrocinio dunha personalidade con tantas arestas que ata a esquerda non sabe moi ben como manexalo, medorenta de que queden nostálxicos da España do cambio de milenio, que lle outorgou 10,3 millóns de votos. Pero algo renxe cada vez que opina, por máis que as súas palabras as replique case con exactitude Pablo Casado. Nas contornas máis moderadas do PP empeza a render o convencemento de que o bicho da conivencia dos socialistas co independentismo catalán está máis que alimentado, e que fan falta argumentos diferenciadores que non dean para comer á derechona máis extrema. Cando Aznar sostén que Pedro Sánchez é o «candidato da secesión» e que vai recoñecer a independencia de Cataluña se segue de presidente, como fixo onte, carga de razóns a miles de cidadáns que teñen a sensación de que os populares non estiveron á altura e que fai falta man dura, armas mediante.

Os outros expresidentes

A diferenza de Aznar, Rodríguez Zapatero e Rajoy asisten estes días con rostro amable á procesión funeraria dos que foron os seus máis estreitos colaboradores. Uns diríxense ao cemiterio europeo, como os exministros populares Margallo, Zoido e Montserrat; e outros, como Pepe Blanco , fan oco en Bruxelas a socialistas con acreditada querenza por Pedro Sánchez como liña estelar do currículo. O presidente e Casado perfilaron persoalmente as listas do medo, o que ambos teñen a enfrontarse a un 29 de abril sen aritmética posible para formar un Goberno estable e con novas eleccións á vista. Prietas as filas ata o próximo outono.

Tezanos e os coitelos longos

O Partido Popular pediu unha «rectificación inmediata» ao presidente do Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS), José Félix Tezanos, despois de que este comparase a división da dereita en España coa do Partido Nacionalsocialista Alemán de Adolf Hitler. «Estivo fragmentado en varias ás ata que a famosa noite dos coitelos longos unha das ás exterminou aos demais», argumentou o polémico responsable das enquisas oficiais.

Casado entrega carnés en Vigo

O PPdeG leva varias semanas organizando unha nova entrega de carnés de afiliados, un acto recorrente nos últimos tempos que aos populares galegos sérvelles para reafirmarse como unha das reservas máis activas do partido. Había dúbidas, pero finalmente a Pablo Casado e ao seu equipo halles parecido unha boa idea desprazarse mañá ata Vigo e darse un xute de militancia fresca.