O candidato ourensán á alcaldía dimite e o ferrolán sopesa seguir os seus pasos
18 mares 2019 . Actualizado ás 08:02 h.Todo o poder para Pedro Sánchez. O secretario xeral do PSOE fixo onte unha demostración de forza laminando das listas ao Congreso e ao Senado, e tamén das europeas, a calquera candidato que puidese encadrarse no sector crítico. Os cambios estendéronse tamén a unha vintena de candidaturas municipais, o que provocou un incendio no PSdeG, con focos de distinta intensidade nas cidades de Ourense, A Coruña e Ferrol, onde varios candidatos guindaron a toalla ou ameazan con facelo nas próximas horas.
Menos de tres anos despois de ser apartado da secretaría xeral por unha rebelión maioritaria no comité federal, Sánchez consuma así a purga dos que se levantaron contra el, varrendo calquera indicio de contestación interna. A principal prexudicada é Susana Díaz. Sánchez apartou aos candidatos afíns á ex presidenta da Junta de Andalucía. Nin en Sevilla, nin en Cádiz, nin en Almería nin en Córdoba conseguiu Díaz colocar aos seus como cabezas de lista. E, como símbolo do castigo, Antonio Pradas, home de confianza a lideresa andaluza, queda fóra da candidatura ao Congreso e nin sequera opta ao Senado.
O golpe sobre a mesa de Sánchez reabre o enfrontamento no partido. Aínda que as listas foron aprobadas por unanimidade no comité federal, a delegación andaluza, incluída Susana Díaz, non participou na votación e presentou un voto particular en contra na comisión federal de listas. En Aragón, a outra comunidade que se resistía ás imposicións de Sánchez, tamén se aplicou o criterio de Ferraz, apartando a críticos como Óscar Galeano ou Ignacio Urquizu.
E se no Congreso e o Senado non houbo sitio para ningún dos que se levantaron contra Sánchez, a purga non foi menor nas listas europeas, das que se caen dous ex vicesecretarios xerais, Elena Valenciano e José Blanco, a pesar de que o lucense aspiraba ata última hora a permanecer unha lexislatura máis no Parlamento Europeo. Incluso un histórico como Ramón Jáuregui queda sen escano.
González Casares, de nove
A candidatura estará encabezada polo ministro de Asuntos Exteriores, Josep Borrell e a número dous será Iratxe García, da máxima confianza de Sánchez. A novidade é a fichaxe como número tres do sociólogo francés Sami Naïr, que xa colaborara en ocasións anteriores como asesor de Sánchez en materia de inmigración. O líder do PSOE rescata tamén na lista europea a quen fose o seu primeiro secretario de Organización, o rioxano César Luena, e o primeiro galego en posición de saída é Nicolás González Casares, tenente de alcalde de Lalín , que ocupa o número nove.
Nunha intervención con ton máis de campaña electoral que interno, na que obviou calquera polémica sobre as listas, Sánchez defendeu o seu proxecto político, que considerou representante de «a España de todos», fronte a «a España que exclúe», na que encadrou tanto ao PP e a Vox como a Cidadáns . Consciente de que para aspirar á presidencia do Goberno necesita unha mobilización masiva dos votantes do PSOE, alertou contra a posibilidade de que nas xerais se reproduza o ocorrido en Andalucía, onde moitos simpatizantes socialistas non acudiron a votar. «Que ninguén quede en casa. A única oportunidade que ten a dereita é a abstención», afirmou Sánchez.
O cambiazo galego
Cando o comité federal chegaba ao seu fin, empezouse a coñecer o alcance da tesoirada ás candidaturas impulsadas desde Galicia, a proposta do secretario xeral do PSdeG, Gonzalo Caballero, que é o membro da comisión federal de listas.
Algunhas das modificacións, como as listas ás Cortes por Lugo e Ourense, xa viñan mascando nos días previos. A número uno ao Congreso por Lugo será Ana Prieto, que despraza así ao número dous a Sonsoles López Izquierdo , promovida pola dirección provincial, provocando serias friccións entre a dirección galega e a executiva lucense que dirixe Álvaro Santos. Para o Senado, apártase ao xa senador lucense Ricardo Varela para substituílo por César Mogo, membro do gabinete persoal de Pedro Sánchez
En Ourense faise outro cambio para pór a Marina Ortega na grella de saída ao Congreso, substituíndo a Juan Carlos Rivera, que pasa a ser o cartel para o Senado. Cae da táboa a sanchista Eva Maldonado, proposta pola provincia.
Pero non son os cambios nas listas provinciais o que xeraron máis problemas, senón os realizados nas listas das cidades de Ourense, A Coruña e Ferrol, porque desautorizaron aos seus candidatos. Foron retoques propostos desde o PSdeG para incorporar a persoas afíns a Gonzalo Caballero, nalgúns casos enfrontados aos aspirantes ás alcaldías. E polo de súpeto, provocou a renuncia de Vázquez Barqueiro como candidato en Ourense, mentres que Anxo Mato trasladou tamén a varios cargos que tiraría a toalla en Ferrol, algo que tamén fará Pedro Méndez, rebaixado do posto 20 ao 22 na Coruña.
Gonzalo Caballero amplía a súa rede a (case) todo o territorio
Gonzalo Caballero é o único secretario xeral dunha federación socialista que forma parte do órgano encargado de confeccionar as candidaturas, a comisión federal de lista. O día que se postulou a si mesmo para o posto, no congreso que o ratificou como líder do PSdeG, sabía ben o que facía, pois esa posición lle permitiu mover os resortes para ampliar a súa rede de influencia a todas as provincias e cidades. Ou máis ben a case todas, porque nin en Vigo nin na provincia de Pontevedra, onde quen dita os ritmos do partido é o seu tío, Abel Caballero, non ten marxe para mover nin unha coma.
Así que se tivo que conformar co resto do territorio, con colocar por fórzaa pezas afíns nas provincias que puñan dificultades para aceptalas (Ana Prieto en Lugo e Marina Ortega en Ourense), o que lle levará a ter un control máis amplo do grupo galego no Congreso.
O seu problema é que nalgúns casos forzou demasiado a máquina, irritando aos baróns provinciais da Coruña e Lugo, González Formoso e Álvaro Santos, e desestabilizando aos candidatos que dentro de dous meses terían que xogarse o pelello pelexando pola alcaldía. O caso de Ferrol é moi clarificador, pois no intento de darlle osíxeno á dirección de Beatriz Sestayo colocou á forza no número 4 da lista de Anxo Mato ao seu rival en primarias, Germán Costoya. E salvando as distancias, sería coma se a Pedro Sánchez lle calzaran na súa propia candidatura a Susana Díaz.
