Expón un proceso similar ao mir cun exame descentralizado e un ano de prácticas
21 feb 2020 . Actualizado ás 14:10 h.A ministra Isabel Celaá acudiu á comisión de Educación do Congreso para presentar as liñas mestras do seu departamento na lexislatura que se acaba de estrear, e anunciou o arranque no prazo dun ano do que prevé será unha reforma revolucionaria das oposicións a docente. O equipo do ministerio decántase polo modelo mir (aínda que non o queren asociar a esa marca): grao de Maxisterio ou máster para ser profesor en secundaria; un exame coordinado pero descentralizado por comunidade, con prazas suficientes para cubrir as necesidades da escola pública e privada dun ano despois; e unhas prácticas pagas pero verdadeiramente tuteladas (sen responsabilidade en solitario), durante un ano; acceso final á función pública. A iso sumarase a formación permanente e o deseño dunha carreira profesional.
A presidenta dos decanos de Educación, Carmen Fernández Morante, confirmou esta liña de traballo, e apuntou que non hai decisións tomadas pero si unha idea clara do que se quere. Por exemplo, a próxima semana comezará a traballar un equipo técnico para saber que perfil de docente necesita España, un debuxo que se determinará falando con mestres e investigadores. «Unha vez que se decida que competencias debe ter o profesor do futuro —explica Fernández Morante— será o momento de deseñar a formación que debe recibir ese aspirante a profesor». Sin duda exigirá unha revisión completa dos plans de estudo de graos e máster.
Durante esta parte da formación na universidade, os estudantes manterán as prácticas, que agora supoñen máis ou menos o 20% da carreira e do máster. «Creemos que estes períodos son necesarios e complementarios á práctica tutelada da que fala a ministra», di Morante.
Sen responsabilidade en solitario
Entón chegará o proceso de indución á profesión: as oposicións. Haberá un exame teórico que «terá directrices comúns pero adaptado a cada comunidade, que ten que desenvolver a proba e implementarla». Este exame ofertará tantas prazas como o sistema considera que se necesitan ao ano seguinte, a partir das xubilacións ou ampliacións de centros previstas. Unha vez aprobada a proba o estudante realizará as prácticas tuteladas, moi diferentes ás actuais: «Agora un funcionario interino en prácticas xa ten a oposición gañada e, salvo casos moi illados, non a perde» e ademais «enfróntase en solitario ao labor docente», moitas veces en condicións complicadas e sen apoios.
Non será así no futuro, cre Morante. Os decanos de Educación querían que este período de indución durase dous anos e leva aos alumnos por diferentes tipos de colexio, pero posiblemente as esixencias económicas obriguen a deixar a práctica nun ano. «Canto custaría? É complicado sabelo pero lembro que se facían cálculos de que podería custar 1.500 millóns de euros anuais ao Estado». Sería o diñeiro destinado aos soldos dos novos profesores, pero tamén ao complemento para os seus titores e ao pagamento dun segundo mestre que cubrise as horas de docencia do titor.
Este será unha peza fundamental, igual que os centros onde se formen os novos mestres. «Terán que ser seleccionados con criterios moi esixentes para garantir a mesma calidade da formación».
Na primeira reunión a Lomloe ten xa 168 votos
Na reunión de onte falouse moito da nova lei. Nesta primeira sesión a ministra sabe que xa conta con 168 votos (insuficientes aínda) para a súa norma: Bildu (5 deputados), PNV (6), Máis País (2), Unidas Podemos (35) e PSOE (120) comprometéronse a apoiala. Tamén o fixeron os grupos cataláns —Junts per Catalunya (8) e ERC (13)— pero con excepcións: os primeiros (JxC) pedían que se garantise a escola concertada e Esquerra, que nos concertos non se incluíse aos colexios que diferencian por sexo. Na bancada contraria, PP (88) e Vox (52), e Cidadáns (10), a medio camiño, sen comprometerse, igual que Navarra Suma (2), que fixo de portavoz do ecléctico grupo mixto. De feito, non se sabe que opina a CUP (2), os deputados de Teruel, Asturias e Cantabria, os dous canarios, o valenciano de Compromís e o galego do BNG. Así que das artes negociadoras da ministra vasca dependen uns 30 votos dos que oficialmente só necesitan 7, pero que lle darían máis lexitimidade a esta sétima lei democrática.