As oenegués piden políticas de apoio ás familias vulnerables para evitar o abandono temperán, xa que o 70% non remata a educación obrigatoria
19 oct 2018 . Actualizado ás 18:04 h.No instituto socializan con mozos do seu mesma idade, están satisfeitos e danse conta de que os profesores «son boas persoas que tratan de ensinarnos». Con todo, o 70% dos adolescentes en risco de exclusión social deixan os estudos antes de rematalos (taxa que é do 15% en xeral).
Esta semana levou a cabo a cabo un foro de discusión en Santiago sobre este asunto, o denominado Think Tank Innolab Novos e Inclusión Social, no que participan oito entidades (Novas e Inclusión e Igaxes por parte de Galicia) e que exporá a necesidade de reforzar as políticas de apoio aos grupos en risco de exclusión. A finalidade de Innolab é que mozos e mozas en risco de todo o Estado redactarán, xunto con administracións públicas e as oenegués, un documento con medidas urxentes para a inclusión social dos mozos en situación máis vulnerable.
As propostas partirán dos datos de que dispoñen os relatores grazas a unha enquisa realizada en toda España entre 813 mozos de 13 a 25 anos en risco de exclusión social. E estes datos teñen unha dirección clara: os adolescentes con problemas queren estudar e aprecian o esforzo, pero ao final a súa situación supéralles.
Por exemplo, o 40% de quen padecen pobreza na infancia abandona a escola de forma prematura, e iso supón que non terán a formación suficiente para, á súa vez, saír da pobreza. E o 70% dos escolares sen situación de especial risco (polas condicións sociais e económicas) tamén planta os estudos antes de tempo.
Na enquisa, eles mesmos explican o que lles sucede: o 76% ten unha opinión positiva da súa vivencia no centro de estudos e unha porcentaxe moi próxima (70%) cre que os profesores son boas persoas que lles axudan. Pero hai unanimidade ao sinalar á familia como o factor máis importante do éxito educativo (así o cre o 88%), e ese apoio é algo do que eles carecen, xa que case a metade dos enquisados non conviven cos seus proxenitores senón con outros familiares ou en centros tutelados pola Administración.
«Son prioritarias as políticas de apoio ás familias en situación vulnerable en forma de programas de fortalecemento familiar e atención psicosocial»
Desde Mozos e Inclusión Social teñen claro que «alí onde a familia non está presente, ou ben non pode asumir un compromiso continuado coa formación dos seus fillos (por falta de recursos, conflitos sociofamiliares, dificultades de conciliación, ausencia dun clima positivo de convivencia...), as probabilidades de abandono escolar creen exponencialmente». Por iso,«consideramos prioritario o desenvolvemento de políticas de apoio ás familias en situación vulnerable, non só en forma de axudas económicas senón tamén en forma de programas de fortalecemento familiar, atención psicosocial, competencias e habilidades parentales...». Todo porque teñen claro que «o apoio familiar e o compromiso de pais e nais coa educación dos seus fillos é a forma máis eficaz de prevención do fracaso e abandono escolares».