A multinacional quere pechar a fábrica de aluminio de San Cibrao e manter a de alúmina, con 600 empregados
28 may 2020 . Actualizado ás 20:39 h.«Os límites das empresas márcanos as perdas e chegamos a ese límite». 165 millóns de números vermellos nos últimos tres anos e 50 máis estimados para este exercicio na planta de aluminio determinaron esa raia para Alcoa.
O presidente da multinacional en España, Álvaro Dourado, comunicaba este xoves aos representantes dos traballadores do complexo industrial de San Cibrao (Cervo) —composto por unha fábrica de aluminio primario e outra de alúmina— o que se temían despois de tantas advertencias repetidas: o inicio dun período de consultas para un proceso de despedimento colectivo que afectará a 534 traballadores dos 1.100 que hai na Mariña. Implicaría o peche da planta de aluminio primario —a única que queda en España—, que só conservaría activa a fundición. A de alúmina quedaría fóra do axuste. Desta última, Alcoa é dona do 60 %; a outra parte é da compaña australiana Westminer Acquisition. A alúmina serve para fabricar o aluminio primario.
Non vemos ningún sinal do Goberno, o custo da enerxía é moi elevado, e nada nos fai prever que algo vaia a cambiar
O proceso, ademais, afectaría a case 800 empregados das empresas auxiliares.
Agora abriuse un período de tres semanas para consultas e para negociar condicións co comité de empresa.
Desde Alcoa explican a La Voz como se chegou ata aquí: «Non vemos ningún sinal do Goberno, o custo da enerxía é moi elevado, e nada nos fai prever que algo vaia a cambiar. A isto sumouse unha sobrecapacidad de aluminio (China produce o 60 % do mundo e afundiu o prezo) e unha parálise do mercado europeo debido á pandemia. Xa é un problema estrutural. Profundo».
Pouco influíu, din, que a planta de Amorebieta (no País Vasco) tamén vaia a tramitar un ERTE para os seus traballadores; esta fábrica é un dos principais compradores do aluminio de San Cibrao. «Non, o problema é máis de fondo, estrutural», insisten as mesmas fontes da multinacional.
Alcoa pretende manter a planta de alúmina, con 510 traballadores, e reestruturar a outra, onde prevé operar só unha parte da fundición. «Sacar placas, láminas; en fin, produtos por encargo», aclararon desde a empresa.
Álvaro Dourado, que substituíu a Rubén Bartolomeu no cargo tras a venda, hai case un ano, das fábricas da Coruña e Avilés, desprazouse ata Lugo para comunicar ao comité de empresa a decisión; citounos nun restaurante a beiras do Miño, Os Robles , un establecemento amplo e con xardín para eventos e celebracións. Curioso paradoxo.
A forma non gustou en absoluto aos representantes dos traballadores, molestos, ademais, con que a información transcendese antes de que eles a coñecesen. Á saída, os membros do comité mostrábanse tallantes: «Non queremos falar de despedimentos para nada. Non podemos deixar que unha multinacional nos trate desta forma. É indecente. Alcoa non só ten que sentarse co comité de empresa, tamén ten que facelo co Goberno e coa Xunta nunha mesa multisectorial, en Madrid ou onde sexa. A esta reunión non lle damos validez», manifestaba José Antonio Zan, presidente do comité, de CC.OO.
Sacala á venda
«Se Alcoa non quere seguir en San Cibrao, que a collan outros; haberá candidatos. Pero a empresa ten que seguir; ten futuro. Ou temos industria ou se vai todo ao garete, así de claro», engadía Zan. Deste xeito, os traballadores prefiren que a planta se venda a outro investidor, como ocorreu coas da Coruña e Avilés, que antes de cambiar de mans viviron un proceso similar ao que se aveciña para San Cibrao.
Se Alcoa non quere seguir en San Cibrao, que a collan outros; haberá candidatos
«Este venres reunirémonos os membros do comité e elaboraremos un calendario de mobilizacións. Hai futuro para Alcoa e para A Mariña, estamos convencidos. En diante, as negociacións faranse tamén co Goberno, na mesa multisectorial, que é onde se ten que negociar, non connosco nun restaurante», concluía Zan, alterado e expeditivo á saída da reunión.
Alcoa xera miles de postos de traballo indirectos na comarca, no sector servizos, en hostalería, contratistas, etcétera. Achega o 33 % do PIB de toda a provincia de Lugo.
O anuncio da compaña estadounidense, aínda que barruntado desde hai algún tempo, provocou un shock na poboación. Os alcaldes da Mariña reuniranse de urxencia este venres, parece que todos unidos, agora si para adoptar decisións.
Este é o texto oficial íntegro remitido por Alcoa :
Alcoa reuniuse hoxe cos representantes dos traballadores de San Ciprián para informarlles das graves circunstancias e da situación insostible pola que atravesa a planta de aluminio, debido a factores estruturais inherentes e a dificultades de carácter permanente. Estas circunstancias levaron a Alcoa a contemplar o inicio dun período de consultas para un proceso de despedimento colectivo. Este proceso afectaría potencialmente ata a un máximo de 534 empregados.
A Compaña é consciente do posible impacto nos empregados e propuxo abrir un período informal de consultas coa representación dos traballadores, que terá unha duración aproximada de tres semanas, para explicar a situación da planta, os retos que afronta e discutir as opcións e medidas. O propósito desta consulta informal é poder avanzar cos representantes dos traballadores antes de iniciar un período formal de consultas, que ten uns prazos concretos.
Non se tomará ningunha decisión ata que o período de consultas teña concluído.
A planta afronta unha serie de problemas externos de produción e de mercado que fixeron que a produción de aluminio primario sexa ineficiente e a operación da planta non sexa competitiva. Eses problemas estruturais inclúen os altos custos de enerxía e o baixo prezo do aluminio que, xunto co exceso de capacidade global, causaron significativas perdas recorrentes, que se prevé que continúen. O Comité de Empresa Europeo foi informado o proceso informal de consultas no curso dunha reunión celebrada esta mañá
A historia repítese
O certo é que a historia parece repetirse. En outubro do 2018, Alcoa anunciou exactamente o mesmo para os máis de 600 traballadores das fábricas de aluminio primario da Coruña e de Avilés, aínda que nese caso supuña o peche das dúas instalacións ao completo. En San Cibrao sálvase, de momento, a planta de alúmina.
O que comezou tamén cun proceso de despedimento colectivo para o 100 % dos persoais da Coruña e Avilés acabou cun proceso de venda das plantas, que estivo tutelado polo Ministerio de Industria. As plantas salváronse do peche e preservouse a totalidade do emprego. Con todo, o fondo que lle comprou a Alcoa as instalacións as revendió aos poucos meses a un grupo industrial descoñecido de nome Risco. A multinacional do aluminio desautorizou tal operación, pois Parter comprometeuse a manter as fábricas polo menos dous anos, pero quitoullas de amais nun dicir amén. Aínda que Risco asume os compromisos de mantemento de emprego e actividade, os traballadores desconfían. De feito, este xoves hanse mobilizado na Coruña, protesta que coincidiu co anuncio de despedimento de boa parte dos seus antigos compañeiros da Mariña lucense.
Os motivos que esgrime agora a multinacional para pechar a fábrica de aluminio de San Cibrao son tamén idénticos aos achegados hai ano e medio: problemas do negocio (o prezo do aluminio fíxase no mercado de metais de Londres e está polos chans) sumados a que a electricidade en España é máis cara que noutros países, o que dispara os custos de produción. A luz, sempre a luz.
A reacción do conselleiro de Industria, Francisco Conde, ao anuncio de despedimento colectivo vai nese sentido. Asegura que «a inacción do Goberno» provocou esta crise -como a do ano pasado na Coruña e Avilés-, porque do Executivo central depende que as industrias cun elevado consumo de enerxía (Alcoa é a que máis) dispoñan dun «prezo eléctrico competitivo» e que mentres «países como Francia ou Alemania están apoiando á súa industria, aquí estamos abocando ao peche a unha empresa como Alcoa, non podemos deixar a súa sorte a 500 familias», denunciou Conde.
O Goberno leva ano e medio ás voltas co estatuto do consumidor electrointensivo, con medidas de apoio ás industrias dese sector para abaratar os seus custos en electricidade. Nada se sabe do documento aínda.
«De Alcoa comemos todos»
O presidente da Mancomunidade convoca de forma urxente a todos os alcaldes da comarca e esixe ao Goberno central e á Xunta que fagan os seus deberes
M. CADRADO
O presidente da Mancomunidade de Concellos dá Mariña lucense, o rexedor focense Francisco Cajoto, convocou de forma urxente para este venres (19.30 horas) a todos os alcaldes da comarca para abordar a delicada situación que atravesa a planta de Alcoa San Cibrao. Asegura que todos os rexedores e rexedoras están moi preocupados polas informacións que chegan da factoría, que afectarían á planta de aluminio, coa perda de medio milleiro de empregos directos. «De Alcoa comemos todos, comemos moitas familias da Mariña», incide o presidente da mancomunidade, lembrando que a parte dos empregos directos, a multinacional xera moitos postos indirectos e dá tamén traballo a sectores como o de transporte ou servizos.
«Non podemos prescindir dela. É un valor que temos que defender», insiste Cajoto, lembrando que hai que aparcar as ideoloxías políticas e hai que esixirlle ás Administracións implicación e que fagan os deberes: «Temos que esixirlle ao Goberno central que se aprobe xa ese estatuto electrointensivo, e á Xunta, que faga os seus deberes dentro das competencias de industria que ten exclusivas establecidas no estatuto».
Cajoto avoga por un «frente común» de todos los alcaldes, de todas las fuerzas políticas, de toda la sociedad: «Penso que co esforzo de todos algo poderemos facer. Non vai ser por quedarnos quietos».
