Rosa Castro: «Vexo esas manifestacións e penso: '¡Divos meu! Aí estabamos nós'»
ECONOMÍA
Todos os peches son traumáticos, pero o da conserveira Alfageme foi realmente duro pola duración de o seu conflito e polo seu inesperado final
20 ene 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Todos os peches son traumáticos, pero o da conserveira Alfageme (con plantas en Vigo e O Grove) foi tan duro pola duración dun conflito e polo seu inesperado final que a Rosa Castro aínda se lle creba a voz ao lembralo. Rosa vive no municipio de Meaño (Pontevedra) e foi empregada de Alfageme durante 35 anos (empezou con só 16), e séntese identificada os traballadores de Alcoa. «Cando os vexo nas noticias digo: “¡Divos meu! Así estabamos nós tamén”», di, aínda indignada por un peche que se podería ter evitado. «Loitamos moito, ata o final, porque estabamos convencidos de que había saída. Estaba todo negociado co novo grupo que se ía facer cargo, incluso o noso compromiso de paz social. O día que nos dixeron que a Xunta nos retiraba o seu apoio, chorei de rabia e de impotencia», lembra. Rosa foise para casa con 4 meses de paro e unha indemnización de 20 días por ano traballado. «Pero ninguén levou máis de 15.000 euros», asegura. Foi unha activista contra o peche ata o final. «Estou orgullosa do que se loitou, facendo peches nas fábricas e nos concellos; protestando na rúa, aínda cos nenos pequenos. Pasamos frío e pasamos de todo. Como os de Alcoa, non loitabamos contra os despedimentos, loitabamos polos nosos postos de traballo», afirma.