Non o estamos facendo ben, e a historia de peches de empresas emblemáticas que deterioran o noso sistema económico repítese unha e outra vez.
A captación de empresas e o desenvolvemento dun tecido produtivo propio non están a ser un obxectivo prioritario. A industria que chegou subvenciónase e cáptase sen compromisos. É prioritario facilitar que as empresas que queiran estar en Galicia sigan estándoo, e ha de facerse con obxectivos e estratexias decididas, pensando no medio e o longo prazo. Temos moi preto, en Portugal, un claro exemplo de como se pode conseguir.
Outra clave de futuro está no desenvolvemento do capital humano, con especial atención á demografía, sin duda o principal problema ao que se enfronta a comunidade. Se non queremos morrer como país, a única forma de parar o golpe que para nosa economía e o noso futuro supón leste manco demográfico é a planificación dunha inmigración cualificada. Fai falto investimento para iso. Como tamén para o desenvolvemento dunhas infraestruturas e uns equipamentos competitivos. Desgraciadamente, a día de hoxe seguen sendo deficitarios. Nin os tres aeroportos galegos xuntos, a pesar das subvencións ás compañas aéreas, conseguen competir co veciño do Porto. Galicia carece dun aeroporto que sexa realmente internacional porque non hai vontade real para iso.
Se falamos de infraestruturas por estrada, seguimos estando fose do mapa europeo, os custos das autoestradas xogan en contra dos custos de produción industrial e empresarial, e supoñen unha diminución da nosa competitividade. O mesmo ocorre cos nosos portos, e mención á parte merece a rede ferroviaria de alta velocidade, que segue sen chegar e que parece que non chegará nunca.
Á marxe de todas estas carencias, que se prolongan de xeito preocupante, Galicia debe apostar pola diversificación do sistema produtivo e a internacionalización das empresas. Sen desenvolvemento completo das cadeas de actividades empresariais máis vinculadas co noso potencial endóxeno non é posible crear emprego. O incremento do valor agregado bruto (VAB) é a única posibilidade de atraer investimentos e persoas (reitero a idea de que sen inmigración non se corrixe o problema demográfico a medio prazo), e sen poboación, non hai país, nin competitividade, nin futuro.