Ata un 20% dos meles que se venden están adulteradas. Proceden, na súa maioría, de Asia
12 dic 2018 . Actualizado ás 12:52 h.«Mestura de meles orixinarios e non orixinarias da UE». É a frase que se pode ler na maior parte das etiquetas dos tarros de mel presentes nos lineais do supermercado. Pero de que país proceden e en que porcentaxe? Son as dúbidas que non resolve a actual etiquetaxe e cuxo cambio reclaman os apicultores. Nunha xornada informativa e reivindicativa a nivel nacional -en Santiago repartiron folletos diante do centro comercial As Cancelas-, o sector reclamou este martes que se poña fin ao que consideran unha fraude. «O consumidor chega ao punto de venda e atópase despistado. Hai meles de dez euros e outros de catro. Tampouco sabe de onde vén nin se está pasteurizado, un proceso que somete o mel a altas temperaturas para facelo máis líquido, a cambio de perder propiedades», laméntase Xesús Asorey, portavoz de AGA (Asociación Galega de Apicultores). «Fai falla transparencia e claridade, porque nesa epígrafe xeral cabe todo», engade Diego Sánchez Agra, pequeno apicultor de Arzúa e membro do Sindicato Labrego Galego.
Medio chinesa, medio romanesa
Segundo o sector, é práctica habitual que a industria envase mel chinés de baixa calidade e engádalle pequenas cantidades de produto barato comunitario (romanés, por exemplo). «É como se che din que o mel vén do planeta Terra», asegura Paula Souto Fandiño, directiva de AGA e cunha pequena produción de dez colmeas en Ordes , que acode á cita con escafandra.
O manifesto Por un sector apícola rendible e sostible. En defensa do mel galego recolle unha serie de recomendacións para garantir a súa procedencia e calidade: comprala directamente en feiras ou mercados locais a apicultores de confianza ou, se se adquire no supermercado, buscar aquela que leve o distintivo de ou, Indicación Xeográfica Protexida Mel de Galicia na súa falta, etiquetas correspondentes a cooperativas como AGA, que a comercializan baixo a marca Das Miñas Colmeas. Pola súa cor ou sabor, cientificamente resulta case imposible distinguir que se está levando un á boca: «Habería que analizalo nun laboratorio. Hai tantas variedades e cores que non é doado», recalca Sánchez Agra.
Con todo, para padais experimentados os matices son importantes: «Se cristaliza é un bo sinal, é garantía de calidade, porque o que está pasteurizado non espesa tanto». A cifra de meles adulterados, con siropes e sucedáneos varios, chega xa ao 20 % do mercado. A modificación do produto pasa por eliminar ingredientes naturais como ceras e pole, co obxectivo de darlle unha aparencia máis uniforme e, supostamente, atractiva a ollos do consumidor. Outras veces engádenselle azucres e auga, para que a mercancía dea máis de si recortando o prezo.
No 2017 acadáronse cifras marca de importación. Na última década duplicouse a entrada de mel foráneo: de 16.000 toneladas a 32.000 na última campaña. Os principais importadores de España son China e Arxentina: «Aló teñen unha man de obra máis barata. Aínda cos custos dos aranceis incluídos, eles van poñer o mel a un prezo moito máis baixo», explica Diego Sánchez.
O xusto, a 10 euros
Para cubrir os custos de produción dun apicultor galego habería que abonar por cada quilo de mel uns dez euros. Nos andeis dalgúns comercios poden adquirirse meles de marcas brancas por menos de catro euros. A iso hai que engadir unha colleita -a deste ano- especialmente mala, por culpa, sobre todo, de factores climáticos. «Levo corenta anos neste mundo e non lembro unha así. É coma un 30 % do que sería normal», apunta Asorey.
